Black & White
Bright &Win
'เฮ้อๆๆๆๆๆ !!!'
ลมหายใจหอบกระหาย เสียงแผ่วกระท่อนกระแท่นขาดตอนราวใกล้หยุดหายใจ รอบกายมีมวลน้ำมหาศาลโอบล้อม ความอึดอัดดิ้นพล่านลมหายใจห่วงสุดท้ายมาถึง
'ช่วยด้วย!' เสียงเบาพูดแทบไม่เป็นคำดังในหัว วนซ้ำๆ สลับเสียงหอบหายใจ อึดอัดราวถูกบีบคออยู่ สองแขนสองขาดิ้นพล่านตะกุยตะกายมวลน้ำที่พร้อมจะกดผมให้จมดิ่ง ใบหน้าขาวซีดคนใกล้ตัวค่อยๆ สงบ เห็นชัดว่าร่างหยุดทิ้งตัวจมลง ภาพลางเลือนกลายเป็นดำมืด
"เฮ้ย! พี่ไลท์! พี่ไลท์ ตื่น!" เสียงตกใจไม่ต่างกันดังอยู่ใกล้ แรงเขย่าปลุกพาร่างแกร่งโยนตัว ไลท์ยังคงดิ้นตะกุยตะกายคล้ายคนจมน้ำ ฝ่ามือหนาช้อนกรอบหน้าออกแรงตบเบาๆ ด้วยความเป็นห่วง
แพขนตาหนากระพือไหวตามจังหวะกรอกตา ดวงตาน้ำตาลทองค่อยปรือรับแสง ปรับโฟกัสอยู่นานจนเห็นสีหน้ากังวลของคนข้างกาย
"ฝันร้ายอีกแล้วหรอ"
"เออ.. เฮ้อ..." ใบหน้าหล่อเหลาพยักรับ ฝ่ามือทั้งสองกุมเบาตาราวยังหวาดกลัวอยู่ รอยคล้ำขอบตาดูเข้มกว่าสีผิวตรงอื่น ดูโดดเด่นจนอดถามต่อไม่ได้
"เป็นแบบนี้ทุกคืนเลยดิ"
"กูฝันร้าย ไม่มีอะไรหรอก มึงนอนเถอะ"
กลีบปากกระจับขยับพูดทั้งที่ใบหน้ายังเจือความหงุดหงิดไว้ แทนที่เพื่อนร่วมชะตากรรมจะนิ่งเฉยเขากลับถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วชันตัวลุกนั่งเคียงข้าง
"ผมช่วยอะไรได้ไหม เห็นพี่เป็นแบบนี้ทุกวันชักไม่ไหวแล้วนะเว้ย" เสียงอ่อนแผ่วถามด้วยความห่วงใย ก้มหน้านิ่งเม้มกลีบปากสีชมพูหวาน ชักสีหน้าหงุดหงิดไม่ต่างกัน
"แล้วกูทำอะไรได้ล่ะวะ เขาเป็นใครกูก็ไม่รู้"
"ไม่เห็นหน้าเลยหรอ"
"เห็น กูเห็นทุกอย่างแหล่ะ แม้แต่ตอน..."
"เฮ้ย! อย่าบอกนะว่า.. ตะ ตะ ตาย"
"ไม่รู้วะ มันมัวๆ แม่งโคตรทรมานเหมือนได้ตายจริงๆ เลย"
"หมายถึง... ในฝันพี่ พี่ก็ตายด้วยหรอวะ"
"ไม่รู้ รู้แค่จมน้ำ"
"ผู้หญิง ผู้ชาย!"
"อืม... เด็กผู้หญิง"
"ฮือ!... นี่พี่ระลึกชาติได้หรอวะ"
ฝ่ามือผมทึ้งหัวตัวเองลามมาบีบเบ้าตาคลายความเกร็งเครียด ไลท์ฝันแบบนี้บ่อยมาก พยายามหาวิธีไม่ให้ตัวเองฝันแล้วแต่ใครล่ะจะห้ามความฝันได้ ไลท์น่ะไม่เท่าไรแต่ดูสีหน้าคนข้างๆ นี่ซิ ทำเป็นสยองราวกับร่วมอยู่ในฝันยังงั้นแหล่ะ
"เพ้อเจ้อ กูแค่ฝันไหม" วางฝ่ามือลงหัวกระเซิงคนใกล้ตัว ลูบเบาๆ ราวอยากปลอบ
ดวงตากลมวาวค่อยหรี่ลงก้มมองปลานิ้วตัวเอง ไลท์สังเกตุเห็นมือสั่น เม้มปากคล้ายช่างใจจะถามอะไรสักอย่าง
"แล้วในฝันพี่.. ไม่มีผมบ้างหรอ" เสียงพร่าเอ่ยถาม
"ใจคอมึงจะตามกูไปทุกทีเลยหรือไง" ไลท์ตอบขำๆ ผลักหัวแรงขึ้นกว่าเดิมแล้วเบือนหน้ามองทางอื่น
ร่างสองหนุ่มนั่งเคียงคู่กันบนเตียงคิงไซส์ คนหนึ่งลุกลี้ลุกรนพยายามเค้นถามส่วนอีกคนที่เอาแต่หน้านิ่ง ความหงุดหงิดเจือความขาวซีดแสดงชัดว่าไม่อยากพูดถึงสักเท่าไร ไอ้ครั้นจะถามต่อก็จะพาลนอนไม่หลับกันเปล่าๆ
"นอนเถอะมึง อีกหลายชั่วโมงกว่าจะเช้า"
ชายหนุ่มหน้าลูกครึ่งปลายตามองรุ่นน้องแล้วตบมือลงหมอนเบาๆ คำสั่งไม่มีเสียงหากแต่รู้ดีว่าต้องทำตาม คนหน้าตี๋คลี่ยิ้มเจื่อนก่อนถอยตัวลงนอน ไลท์ลงนอนเคียงข้าง ตะแคงหากันจ้องประสานสายตาหลายอึดใจ
~~นอนนะ
ต่างฝ่ายต่างจ้องเงาสะท้อนในแววตา ดูท่าเกมส์จ้องตาจะอยู่ยาวจนรุ่งเช้าแน่ ไลท์อมยิ้มน้อยๆ รู้ดีว่าสายตาแบบนี้มีอิทธิพลแค่ไหน ชินเองก็จ้องขยับปากน้อยๆ เหมือนจะพูดอะไรสักอย่างแต่เปลี่ยนใจไปคว้าฝ่ามือหนากว่ามาเกาะกุมไว้ ขยับตัวใกล้ชิดกว่าเก่าวางฝ่ามือหนาลงหมอนแล้วแนบแก้มนุ่มๆ ทับไว้
"ถ้าในฝันพี่มีผม มันจะเป็นฝันดี ...กว่านี้"
เปลือกตาชิสปิดสนิท ขยับเพียงริมฝีปากชมพูหวานเอื้อนเอ่ย ทุกอย่างเงียบลงหลายวินาที ลมหายใจหงุดหงิดในตอนแรกค่อยผ่อนสม่ำเสมอ เมื่อเห็นชินใกล้หลับเต็มที ไลท์จึงพูดตอบ
"ฝันดีนะมึง"
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
