ตอนที่ 5
ต้องยอมใจเธอ
พอเราสนิทกันน้องแก้มผมขอเรียกสั้นๆว่าแก้ม
แล้วกันนะครับ ผมเลยเสียมารยาทถามถึงพ่อของเด็กว่าทำไมถึงได้เลิกกันแก้มบอกผมว่าสงสัยเราจะไม่ค่อยมีเวลาให้เขาเพราะช่วงนั้นแก้มทำแต่งานเพราะเราห่วงอนาคตเลยไม่ได้คิดเรื่องอื่นผมฟังแล้วก็อดสงสารน้องไม่ได้ได้แต่ปลอบและบอกน้องเรื่องการทำงาน
อย่าหาแต่เงินจนคนใกล้ๆเขาคิดว่าเขาไม่สำคัญเท่าเงินน้องก็ว่าคงจะจริงอย่างพี่ว่าเพราะยังคิดไม่ออกว่า
น้องทำไรผิดเพราะจะว่า
มีผู้หญิงอื่นก็ไม่ใช่เพราะแก้มเจอกับเขาอยู่เรื่อยนะผมเลยถามแก้มว่าถ้าเขาจะกลับมาในถานะเดิมแก้มจะว่าไง คงไม่นะ
เพราะความคิดตรงนั้นมันไม่มีแล้วแต่แก้มไม่ได้กีดกันพ่อกับลูกนะให้เขาเจอกันได้ปกติ พอฟังมาถึงตรงนี้แล้วผมก็มาคิดว่าน้องคนนี้ผิดกับผู้หญิงหลายๆคนที่เคยเจอมา
ผมเริ่มอยากค้นหาตัวตนของเธอแล้วสิผมลืมบอกไปว่าน้องเขามีกิจการส่วนตัวที่ทำให้ผมแอบชื่นชมเธอมากว่าผู้หญิงตัวเล็กๆผ่านมรสุมชีวิตมาได้คนเดียวก็สุดยอดแล้วครับ
เธอบอกผมว่าช่วงนั้นแก้มเจอหนักมากไหนจะผัวทิ้งไหนจะพ่อตายจนคิดอยากนอนแบบไม่ต้องตื่นเลยถ้าไม่คิดถึงหน้าลูก.หนูคงไม่ได้มาคุยกับพี่แล้ว ผมก็ได้แต่ปลอบน้องครับเพราะผมเองก็ไม่เคยเจออะไที่หนักแบบน้องเลย
เพราะถ้าผมเจอผมคงทำไม่ได้เหมือนน้องครับ
มาถึงตรงนี้ต้องยอมรับว่าน้องแกร่งจริงๆผมแค่ฟังน้องเล่ายังท้อเลยครับ
รอตอนต่อไปนะครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
