หลังจากกลับมาจากพัทยา เมื่อวันที่ 4 มกราคม 2564 ตอนแรกยังคงงงๆว่าจะทำอะไรดี กับการกักตัว 14วัน (รับผิดชอบต่อสังคม) ซึ่งจริงๆเราไม่ได้อยู่ในกลุ่มเสี่ยงหลอก และตลอดเวลาที่อยู่ที่พัทยาเราป้องกันตัวเองอย่างมาก แค่ลงมาซื้อของใต้คอนโดเราก็ใส่แมสตลอดเวลา พกแอลกอฮอล์ล้างมือตลอด และจริงๆไม่ค่อยได้ออกจากคอนโดเลยด้วยซ้ำ แต่เพื่อความสบายใจและความปลอดภัยของครอบครัวและสังคม กักตัวไปจ้าาาาาา
ช่วงวันที่ 1-3 ของการกักตัวยังงงๆไม่รู้จะทำอะไรดี ได้แค่กิน+นอน+ดูซีรี่ย์ใน Netflix วนไป ให้เวลาผ่านไป หมดไปในแต่ละวัน
เรายังถือว่าโชคดีที่มีที่อยู่สำหรับกักตัวที่ไม่ต้องกระทบกับคนในครอบครัว เรามาอยู่กระท่อมท้ายไร่ ด้านหน้าเป็นคอกวัว ด้านหลังเป็นคลอง นอนฟังเสียงนก เสียงกา เสียงวัว เสียงควาย เพลินเชียว แต่เหงามากกกกก 😅😂
เรื่องอาหารการกินคนที่บ้านจะนำมาส่ง นำมาวางไว้ และเรียกเรา เราถึงออกไปเอา แต่เราไม่เข้าไปใกล้พวกเขานะ เซฟอยู่พอสมควร
จากความเบื่อและเหงาเลยหาอะไรทำ เลยลองเอาข้าว ขนมที่คนที่บ้านเอาส่งมามาถ่ายรูปเล่น อย่างน้อยก็สามารถดึงตัวเองให้ลุกขึ้นมาจากที่นอนได้นานขึ้น
+กับ จากโรคซึมเศร้าที่ต้องเผชิญอยู่ มันไม่ดีนักถ้าจมอยู่กับที่นอน วันนี้เราเลยต้องลุกขึ้น คงต้องมองหาอะไรทำค่าเวลาไปเรื่อยๆนั้นแหละ
14 วันแห่งความเหงา 14 วันแห่งความน่าเบื่อ เดี๋ยวมาก็ผ่านไป...
#ช่วยด้วยฉันเหงา #กักตัวเป็นเหตุสังเกตได้ #โควิด-19 #โควิดเป็นตุสังเกตได้ #รับผิดชอบต่อสังคม
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
