8 ม.ค. 2021 เวลา 13:59 • ประวัติศาสตร์
ประวัติผู้ไท (ປະຫວັດຜູ້ໄທ)
4
งานวันผู้ไทโลก เท่อที่ ๑๐
งานอนุรักษ์สืบสานประเพณีวัฒนธรรมชนเผ่าผู้ไท
" ไหว้หลวงพ่อสิมน้อย ตามฮอยแนวกิ๋นพื้นบ้าน เบิ่งตำนานผู้ไทสกลนคร "
ระหว่างวันที่ ๓ - ๕ สิงหาคม พ.ศ.๒๕๖๑
ณ บ้านห้วยหีบ ตำบลตองโขบ อำเภอโคกศรีสุพรรณ จังหวัดสกลนคร
สมาคมผู้ไทโลก The World Phu Thai Association
คำร้อง : อ.แสง สกุลโพน อ.เขาวง จ.กาฬสินธุ์
ขับร้อง : ສິລິພອນ ສີປະເສີດ UNA STUDIO
วีดีโอ : สมาคมผู้ไทโลก The World Phu Thai Association
แหล่ปะหวัดพูไท
3
เว้าเป็นกอน มาหยายเก้ว ฟังนำเด่ว เบิ่งก่อนหนา
เล่าเลิ้งลาว ความเป็นมา อีปู่ อีย่า อีตา อียาย
เป็นเลิ้งจิง อิงตำนาน เฮาลุหลานสึกสาไว้
พี่น้องเฮา เผ่าภูไท สืบเซ้อสายมาแต่สิเลอ
3
ปู่สั่งมา อีตาสั่งไว้ คนภูไทฮักแพงเด๋วเด้อ
ไล่เซ้อสายมิไกมิเข้อ เป็นจุ้มเป็นเจ้อ เซ้อแซงอันเก่า
อยู่ฝั่งซ้ายแม่น้ำของ เด๋วนี้ฮ้องว่าเมิงลาว
หลายฮ้อยปีตะกี้ตะเก่า เป็นฮ่มเงา หองกุงสะหยาม
สองสามแปดแปด คือปี พอสอ กะบดฮ่อหึกเหิมซ้ำ
องเจ้าฟัาราชกาลที่สาม ยกทัพสะหยามไปปาบเศิกฮ่อ
ตีเมิงพิน เมิงนอง เมิงวัง เซลม ผาบัง เซโปน เมิงย้อ
เมิงคำโม้น มิหยังเหลอหลอ จนทัพฮ่อแตกแตนหนีตาย
 
เพิ้นกวดต้อน พี่น้องเฮา เออ...
เพิ่นกวดต้อนพี่น้องเฮาภูไทเฮา ถิ่มบ้านเก่าทางฝั่งซ้าย
พาเด๋วย้างทางกะไก ทังหาบทังพายอีลุงตุงนัง
หม้อแฮะแตะจะเอิง อีเลิ้งไหกั๊บ ผุกะตั๊บฮึ่นหลังโงต่าง
หุบลุผุหมาดึงหน้าจ่องหลัง พะลุงผะลังทั้งผ้าทั้งหมอน
หนามคองเกาะ เต้นเหยาะเต้นหย่อง ฮึ่นพู ลงหนอง แดดกะฮ้อน
ตกกางคืนเจ๋อวีวอน กินกางดอน นอนกางทราย
ห้ามน้ำของล่องแพมา ฮึ่นฝั่งขวามาล่ะด๊าย
พี่น้องเฮาเผ่าภูไท พาเด๋วหยายลงหลักปักฐาน
ทางกะสินดินน้ำดำ พาเด๋วห้ามดงภูพาน
ไปทางซุ้มภูสีถาน มุกดาหานบ้านคำชะอี
ทางเมิ่งเว เรณูนคร เพิ่นมาก่อน เฮาหลายปี
ส้างบ้านแปลงเมิ่งเอ๊ย จนได้ดี พูไทเด๋วนี้ ฮังมีกันหลาย
1
ฮีตสิบสองคองสิบสี่ ปะเพนีรักษาไว้
เห้อลุหลานผุเกิดใหม่ คนภูไทได้พูมเจ๋อ
ความฮักแพงเห้อแบ่งปัน อย่าถือซั้น ซังเด๋วเด้อ
ได้น่อยหลาย อย่าติไกเข้อ ผุหลักขอเห้อ ผุเบ้อขอปัน !
เซ้อผักแพวแนวผักโบ่ เป๋นเมเป๋นโผ สืบพงษ์พันธุ์
เป๋นพี่น้องอยู่โห้มบ้าน ตุ้มลุหลานเบิ่งแยงเด๋วไป
ส้างความดีแทนคุณแผ่นดิน ได้อยู่กินแต่เกิดจนตาย
ไปสิเลอ อยู่เข้อ อยู่ไกล คนภูไท ฮักแพงเด๋วเด้อ
แปลเนื้อเพลง
จะพูดกล่าวเป็บบทกลอน ให้ลองฟังด้วยกัน
เล่าเรื่องราวความเป็นมา ของปู่ย่าตายาย
เป็นเรื่องจริงอิงตำนาน เราลูกหลานศึกษาเอาไว้
พี่น้องเราเผ่าภูไท สืบเชื่อสายมาจากหนใด
คุณปู่สั่งมาคุณตาสั่งไว้ คนภูไทให้รักใคร่กัน
สืบเชื้อสายไม่ใกล้ไม่ไกล เป็นเชื่อสายมาจากที่เดียวกัน
อยู่ฝั่งซ้ายแม่น้ำโขง เดี๋ยวนี้เรียกว่าประเทศลาว
หลายร้อยปีตั้งแต่สมัยก่อนเก่า เป็นร่มเงาของแผ่นดินสยาม
ปี พ.ศ. 2388 เกิดกบฎจีนฮ่อ รัชกาลที่ 3 ยกทัพสยามมาปราบกบฎจีนฮ่อ
ตีเอาเมืองพิน เมืองนอง เมืองวัง เซีงฮ่ม ผาบัง เซโปน เมืองญ้อ เมืองคำม่วนก็ยังมิวาย
จนกบฎจีนฮ่อแตกพ่ายหนีตาย
ท่านกวาดต้อนเทครัวพี่น้องเรา(ชาวภูไท) ทิ้งบ้านเก่าทางฝั่งซ้าย
พากันเดินเท้ามาแสนไกล ทั้งหาบทั้งสะพายพะรุงพะรัง​
ถ้วยโถโอชาม ทั้งหม้อทั้งไห ผูกมัดเอาไว้กับหลังวัว
หอบลูกผูกหมาดึงหน้าดึงหลัง พะรุงพะรังทั้งผ้าทั้งหมอน
หนามก็เกี่ยวจนดิ้นไปดิ้นมา ขึ้นเขาลงห้วยทั้งแดดก็ร้อน
พอตกกลางคืนใจวิงวอน นอนกลางดินกินกลางทราย
ข้ามแม่น้ำโขง ลงแพขึ้นมายังฝั่งขวา
พี่น้องเราชาวภูไท พากันแยกย้ายลงหลักปักฐาน
ทางจ.กาฬสินธุ์ถิ่นน้ำดำ พากันข้ามดง(เทือกเขา)ภูพาน
ไปทางซุ้มภูสีฐาน มุกดาหารบ้านคำชะอี(ปัจจุบัน​อ.คำชะอี)​
ทางเมืองเว้เรณุนคร(ปัจจุบันอ.เรณูนคร ) พากันล่วงหน้ามาก่อนอยู่หลายปี
สร้างบ้านแปลงเมืองจนได้ดิบได้ดี ชาวภูไทสมัยนี้ร่ำรวยก็มากประมาณ
ฮีต12คอง14 ประเพณีรักษาไว้ ให้ลูกหลานที่เกิดใหม่(รุ่นใหม่) ได้ภูมิใจ
ความรักให้แบ่งปัน อย่ายึดติดชนชั้นเกลียดชังกัน
มีมากมีน้อยญาติมิตรใกลไกล ผู้ใหญ่ขอให้เมตตาผู้น้อยที่ขอแบ่งปัน
ชาติพันธุ์เดียวกัน(สื่อถึงเชื่อสายเดียวกัน บทเพลงกล่าวถึงเมล็ดพันธุ์ของผัก)
เป็นสามีภรรยาสืบเชื้อสาย เป็นพี่เป็นน้อง เป็นชุมชนอยู่ร่วมกัน
ให้ดูแลกันและกันตลอดไป
ให้สร้างความดีแทนคุณแผ่นดิน ที่ได้อาศัยอยู่่กินตั้งแต่เกิดจนตาย
จะเดินทางไปไหนใกล้หรือไกล คนภูไทให้รักมั่นกลมเกลียวกัน
โฆษณา