- ภูสอยดาว -
ภูสอยดาวของเรานั้นต่างกัน อู๊ดคิดว่าธรรมชาติดูน่าสนใจในแบบของเค้าหมอกจัดๆลมแรงๆฝนมาเป็นพักๆเติมเต็มประสบการณ์ให้เราจดจำเค้าได้ดีขึ้น ที่นี่เราต้องเดิน เดิน เดินแล้วแต่ว่าใครจะเจอกับอะไร ส่วนอู๊ดเจอแต่ความสวยงาม สวยงามแบบที่เรียกได้ว่าเหมือนเดินอยู่ในดินแดนเทพนิยายเลยล่ะ ถ้าเราเดินทางไปที่ธรรมชาติเราอย่าไปคาดหวังว่าเราจะไปเจอมุมนี้แบบคนนั้น ตรงนี้ถ่ายสวยแบบคนนี้เพราะภูสอยดาวของเรานั้นต่างกัน
#ไปภูสอยดาวพร่างพราวนภา
ลูกหาบ - ในความขยันขันแข็งเราก็มองเห็นความอิดโรย ความเศร้า ผ่านแววตา แต่คำพูดและการแสดงออกกับเราเหล่านักท่องเที่ยวมีแต่ความเป็นมิตรและสุภาพ ที่นี่ห้ามทิ้งขยะ และต้องนำขยะลงมาทุกชิ้น มันไม่มีใครมาตรวจสอบหรอกว่าเราทิ้งขยะไว้รึเปล่า แต่มันจะสกปรกที่ใจเราเองต่างหาก นอกเหนือจากนั้น ขยะที่ใครทิ้งไว้ระหว่างทางลูกหาบเหล่านี้เค่าก็จะแบกลงไปโดยที่ไม่ได้ค่าตอบแทนอะไร แต่แค่เค้าไม่อยากให้บ้านเค้าสกปรก
สวนสน - ทั้งหมดทั้งมวลของการเดิน 7 km ก็เพื่อมาที่นี่ ดอกหงอนนาคที่บานเปียกปอน ปะปน ไปกับสายหมอกที่ยิ่งเราเดินสูงขึ้นไป หมอกก็ไม่สลายหายไป อู๊ดชอบที่นี่มากกกกกกก ถ้าใครเคยเล่น silent hills จะต้องชอบที่นี่แบบอู๊ดแน่ๆ เพราะ มันจะมีความเงียบ ความเสียวสันหลัง และวังเวง อู๊ดมาถึงที่นี่ตอนที่มี กลุ่มพี่พี่เค้ากำลังชื่นชมดอกหงอนนาค ซักพักกลุ่มนั้นก็เดินจากไปเหลือแค่ป่าสนที่เงียบลง จนเงียบสงัด ชอบ
ก่อนถึงเนินมรณะ อู๊ดได้ยินเสียงคนด้านบนบอกตรงนี้สวยมาก ก็เลยเดินๆขึ้นไป แต่มันชั้นชัน เข่าลุงก็เจ้บเจ็บ หอบไปสามที่หันหลังกลับมาดู ขาวโพลนไปหมด จนหมอกซาลงเราก็เริ่มเห็นป่า ภูเขา ต้นไม้ไหวติงไปตามแรงลม ฝนลงเม็ดกระทบเสื้อกันฝน จากเสียงเซ็งแซ่ก็เปลี่ยนเป็นคำพูดไม่กี่คำ “สวย”
เนินมรณะ - เป็นเนินสูงชันที่เป็นช่วงสุดท้าย แต่วิวที่เวลาฟ้าเปิดมันสวยสุดๆ แต่ก็นั่นแหล่ะมันก็อันตรายที่สุดเหมือนกัน ตอนเราไปยืนท้าทายสายลม สายฝน มันรู้สึกเรามันตัวเล็กนะ แรกๆหมอกมันก็ขาวๆ ลมฝนพัดมาทีเราก็เซ แล้วเปิดวิวโหดๆให้ดูคือ เย้ยย สูงชิหาย แต่พอพ้นจุดนั้นมา เหมือนธรรมชาติให้รางวัลกับความอดทน หมอกที่นิ่งเฉย เหมือนกับการลูบหัว ประคองตัวเราเบาๆให้หายตกใจกับลมฝน ก่อนจะเงียบสงัดสู่ลานสน ในหุบเขาแห่งความเงียบ....เชียบ
เราเดินมาถึงลานกางเต๊นท์เรียกว่าแทบจะเป็นกลุ่มสุดท้ายเพราะเต๊นท์ที่เราเช่ากับทางอุทยานเหลือแค่ 6 หลัง ใครจะมาที่นี่เราแนะนำให้เอาเต๊นท์มาเองดีกว่าเพราะเราเลือกกางที่สนามได้ไม่เปียกชื้นมาก ที่นี่มีห้องน้ำแต่ต้องเช่าถังน้ำไปตักน้ำที่ลำธารมาใช้ ฝนที่ตกปรอยๆตลอด ลมแรงๆมาเป็นระลอก คือ เต๊นท์จะปลิวไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เราไม่ได้เดินไปดูอะไรเลยเพราะหมอกที่ปกคลุมตลอดเส้นทาง แต่เรากลับไม่รู้สึกว่าขาดอะไร ตรงกันข้ามอู๊ดกลับดีใจมากที่อยู่ท่ามกลางหมอกแบบนี้ตลอดทั้งวันทั้งคืน
หมอกคล้อย ลอยละเลียด เช้านี้หมอกก็ยังหนาอยู่ อู๊ดตื่นมาเก็บของคืนเต๊นท์แล้วก็ไปขอน้ำร้อนมาต้มมาม่าใส่หอยลาย ทำไมมันอร่อยจังวะ เห็นลูกหาบ ขมักเขม้นเก็บของเตรียมจะลง เรามองไป เอ...คนหายไปไหนหมดวะ แต่ช่างเหอะ ดี เงียบ ถ่ายรูปไม่ต้องติดคน ชอบ ที่นี่มีจุดเที่ยวชมเยอะนะแต่เพราะหมอกที่หนามากเราเลยไม่ไปดูพระอาทิตย์ดีกว่าแต่เลือกเดินลงไปเล่นที่ลานสนอันวังเวงและเงียบเชียบดีกว่า สิ่งที่ได้คือความอิ่มใจ นานนานนนนนน จะมีลูกหาบเดินมา เสียงฝนพรำ ต้นสนโงนเงน ลมพัดมาทำให้หยดน้ำจากต้นสนปลิวหล่นลงมา หุบเขาที่เคยเงียบมันก็ไม่ได้เงียบ แต่มันสงบมากกว่า ผมรักที่นี่จนอยากจะกลับไปอีกในหน้าหนาวนี้
ออกไปเดินครั้งนี้รู้สึกว่าชอบความหนาวเย็น การไปเดินป่าแบบนี้แรกๆก็อยลกได้แสงสวยๆ แต่เริ่มรักบรรยากาศกมอกปกคลุมป่ามากขึ้น 2 วัน 1 คืน หัวโล่ง ได้สูดอากาศดีดีเข้าปอด เจอความเงียบของป่า จังหวะนั้นคิดถึงการเป็นฟรีแลนซ์ขึ้นมา คือเวลาว่างมากขึ้น มีเวลาอยู่กับแม่มากขึ้น ไปเที่ยววันธรรมดา เสียอย่างเดียวคือสภาพคล่องทางการเงิน แต่ก็ไม่เปนไรเพราะชีวิตตอนนี้ก็สงบดี แค่ต้องหาเวลาเดินทางมากๆหน่อย เจอคนแปลกหน้า บรรยากาศดีดี มันก็เติมเต็มความเหนื่อยล้าของเราได้ เสาร์นี้ล้างฟิล์มที่เหลือดีกว่า ชอบ 🖤
มองๆดูเราเห็นการเดินขึ้นไปของลูกหาบด้วยของหนักๆ มองกลับมาที่เราว่าเราแบกอะไรไว้หนักหนาไปรึเปล่า ก่อนจะเอาเรื่องต่างๆมาแบกเราคิดดีแล้วใช่มั้ยว่าเราจะแบกมันจนจบ ระหว่างทางเราย่างก้าวด้วยความระมัดระวังมากแค่ไหนเพราะเมื่อเราแบกของต่างๆไว้ ถ้าเราล้มลงของที่แบกบนบ่ามันก็เทกระจาดลงมาพังหมด
อะไรหนักไปก็วางลง เราไม่ได้จำเป็นขนาดที่วางบางอย่างลงแล้วโลกจะแตก
นั่งฟังเสียงป่า
ก่อนจะลาจากที่นี่ ก่อนจะยิ้มให้กับความทรงจำ
ก่อนทุกอย่างจะเป็นเหมือนฝัน
ก่อนที่หมอกนั้นสลายหายไป
เราสดับฟังเรื่องราวของลูกหาบ ความลำบาก ความเหนื่อยล้า แล้วก็เงียบลงเรื่องเหล่านั้นคงเหมือนควันที่เกิดขึ้นและลอยหายไปในอากาศ ที่กว้างใหญ่
เหมือนเรื่องราวเรื่องนั้นมีอยู่นะแต่มันจางหายไปจนเรามองไม่เห็นมันอีกเลย
คิดถึงนะ ภูสอยดาว
#ไปภูสอยดาวพร่างพราวนภา #fujiacros100 #6x6 #ishootfilm #tlr #minoltaautocord
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
