คิดถึงความสุข : EP2 “คุณยาย..แผงท้ายตลาด”
ตั้งแต่มีโควิด..ร้านค้าที่ต่างๆ ก็เปิดรับชำระแบบออนไลน์มากขึ้น คนซื้อก็สะดวกรวดเร็ว ไม่ต้องหยิบจับเงินยื่นกันไปมา ยิ่งช่วงนี้มีโครงการคนละครึ่งด้วย แม่ค้าก็ได้ตังค์เพิ่มอีกหลายช่องทาง 🎉
ก็มีอยู่วันนึง..ไปแวะซื้อหมากกับพลูให้ยายที่ตลาดแถวบ้าน..ก็บังเอิญหันไปเจอแผงขายกุ้งเผา จัดวางใส่กล่องน่าทานมากเลย แล้วแถมขึ้นป้ายรับสิทธิ์คนละครึ่งด้วย เราก็รีบเดินเข้าไปเลย..จัดแจงเลือกกล่องที่ต้องการ และเตรียมพร้อมเข้าสู่กระบวนการจ่ายเงิน 😁
แต่ทันใดนั้น..สายตาก็สอดส่ายไปที่ถาดกุ้งสดที่ยังไม่ย่าง วางแบ่งเป็นถาดๆ ไว้ ที่แผงข้างๆ กัน เราก็เลยอยากซื้อเพิ่ม เอาแบบสดกลับบ้านด้วย..เผื่อเแม่อยากทำต้มยำหรือทำเมนูอื่นๆ ได้อีก
ก็เลยย้ายไปดูแผงข้างๆ คุณยายเจ้าของแผงก็น่ารักลุกขึ้นยืนด้วยความกระตือรือร้น..แบบอารมณ์คือดีใจมากๆ แล้วก็รีบพูดรีบอธิบาย “หนูชอบแบบไหนลูก” แนะนำถามไถ่..เอาตัวใหญ่มั้ยลูก เป็นหัวแก้วมั้ย หรือเอาแบบมีไข่ตรงท้อง บลาๆๆ ซึ่งเราก็ยิ่งแพ้แม่ค้าผู้ใหญ่ที่ใช้คำเรียกเราว่า “ลูก” ซะด้วย 😁 ก็มันฟังดูอบอุ่นน่ะ เหมือนญาติผู้ใหญ่เอ็นดูลูกหลาน (เสียตังค์แน่ๆ)
พอเราเลือกถาดที่จะซื้อได้ล่ะ ก็เลยบอกคุณยายว่า..เดี๋ยวหนูโอนรวมกันกับกุ้งเผาเลยนะคะ..คุณยายที่กำลังจะหาถุงใส่กุ้งให้ก็ชะงักไปนิดนึง แล้วคุณยายก็บอกว่า “ร้านยายไม่ได้รับโอนนะลูก..ยายทำไม่เป็น” เราก็อึ้งเลย..รีบหันไปหาน้องร้านกุ้งเผา เขาก็คงรู้ว่าเราจะถามอะไร..เค้าเลยตอบกลับมาเลยว่า “คนละร้านค่ะพี่” เราก็หน้าเหวอซ้ำอีก เพราะเงินสดไม่พอแน่นอน..ใจหล่นวูบเลย..สงสารคุณยาย แถวนั้นก็ไม่มีตู้เอทีเอ็มอีก
สุดท้ายเราต้องก็ต้องขอโทษคุณยาย เพราะเงินสดมีไม่พอ..เพราะไม่คิดว่าจะซื้ออะไรเพิ่มเลยไม่ได้ถือตังค์มาเยอะ..ได้ยินน้ำเสียงที่คุณยายตอบกลับมาคือ เบาๆ ห่อเหี่ยวๆ อารมณ์ผิดหวังทำนองนั้นเลยนะ..
วันนั้นเป็นการซื้อของที่รู้สึกผิดตลอดทางเลย..แล้วระหว่างขับรถกลับบ้าน เริ่มเข้าใจเลยว่า ทำไมคุณยายถึงดีใจและดูตื่นเต้นที่เราไปซื้อของที่ร้าน เพราะก็คงขายได้น้อยด้วย ส่วนใหญ่ใครมาก็แวะร้านคนละครึ่งหมดเลย กุ้งของคุณยายก็เลยเหลือเยอะ จากกุ้งที่มีเป็นๆ ก็เริ่มตาย คุณยายก็เอามาทำใส่ถาดวางขายในราคาที่ถูกลง 🧸
ไม่ต้องถามนะคะ..ว่ากินกุ้งเผาอร่อยป่าว 😭
แต่เราก็ไม่ทิ้งช่วงนาน..เพราะมันคาใจ ภาพคุณยายอยู่ในหัวตลอด..ก็รีบกลับไปที่เดิม เพิ่มเติมคือเงินสด ไม่แน่ใจว่าคุณยายจะจำเราได้มั้ย เพราะต่างคนก็ต่างใส่หน้ากาก แล้วก็หลายวันอยู่กว่าจะได้แวะไปแถวนั้นอีก..แต่ไม่เป็นไรค่ะ..ถึงคุณยายจะจำหนูไม่ได้ แต่หนูจำคุณยายได้แม่นเลย 💝
หลายวันกับเรื่องนี้ที่คาใจ..มันก็ได้มุมมองที่ดีขึ้น..จากที่เราจะมองหาแต่ร้านที่ใช้สิทธิ์ได้ ใช้จ่ายแบบโอนได้ มันทำให้เรามองลึกซึ้งกว่าเดิม คือมองร้านที่แม่ค้าไม่ได้ขึ้นป้าย..เค้ายังขายดีอยู่มั้ย ยังพอมีลูกค้ามั้ย เราพอจะซื้ออะไรช่วยเค้าได้มั้ย เผื่อเป็นค่ากับข้าวให้ครอบครัวเค้าตอนเย็น เผื่อเป็นเงินไปโรงเรียนให้ลูกหลานพรุ่งนี้ 💝
มันมีความสุขขึ้นนะ..กับสิ่งเล็กๆ ที่เราได้ช่วยเหลือกัน แม้ในวันที่ทุกคนก็คงมีเรื่องยากๆ ที่ต่างกัน 💐
ขอบคุณคุณยายมากค่ะ..ที่ทำให้หนูได้บทเรียนที่ดีกับตัวเองจากเรื่องนี้ 🎁
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
