เบิกโรง_เล่า
(1) ติดวาด? --- มันเป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อ 2 ปีก่อน ก่อนที่จะเริ่มลงมือวาดรูปลงในสมุดวาดอย่างจริงจัง เมื่อกลุ่มบางกอกสเกตเชอร์ จัดงาน “สเกตทอล์ค” ครั้งเเรก เราได้เข้าไปฟังกับเค้า ปรากฏว่าจับพลัดจับผลูก็ไปสะกิดติ่งอยากวาดรูปขึ้นมา วาดถูกบ้างผิดบ้าง ดูออกบ้างดูไม่ออกบ้าง เเต่ก็ได้ลงมือวาด ชำนาญหรือไม่ชำนาญ โปรหรือไม่โปรไม่มีอะไรสำคัญเเล้ว เพราะตอนนี้ไปที่ไหนๆ ก็ต้องเดินพกอุปกรณ์วาดติดตัวตามไปด้วยตลอดถึงเเม้ว่าจะไม้ได้วาดก็ตาม
(2) ติดเดิน? --- ก็เพราะการเดินทำให้เราได้มองเห็นมุมมองต่างๆ ได้อย่างชัดเจนมากขึ้นเเม้ว่ามุมนั้นจะเป็นมุมที่เล็กๆ เราได้สังเกตเเละค้นหารายละเอียดได้ ทำให้ทุกขณะช่วงเวลาเกิดความรู้สึกที่มีความสุขอย่างมากมากมหาศาล
(3) ดูออกเปล่า? --- ภาพที่วาดเราไม่สนใจว่าใครจะดูออกไหม เพราะว่าเราไม่ใช่นักวาดรูปมืออาชีพเเต่เพียงอาศัยครูพักรักจำจากสเกตเชอร์ท่านอื่นมาเเล้วลองทำตาม มันจะเล๊ะในช่วงเเรกเเต่คิดว่ามันจะดีได้ในเวลาต่อมา --- ซึ่งก็หวังว่านะ มันจะดีไม่น้อยเลยถ้าหากว่าคนที่เห็นรูปที่เราวาดเเล้วมีความสุขไปกับมันทุกครั้งที่ดูเเละเราคงมีความสุขไม่น้อยด้วยเช่นกัน
(4) มหัศจรรย์ของคำว่า “เเบ่งปัน” --- คุณเชื่อไหมว่าทุกครั้งที่เราได้ออกไปวาดภาพ เราจะเจอกับมิตรภาพมากมายอย่างที่เราไม่คาดคิดมาก่อน คำเเนะนำ คำชม คำติ หรืออื่นๆ อีกเยอะเเยะไปหมดจะทำให้เราเกิดการพัฒนาเเละเเรงผลักดันที่จะพกกระดาษเเละอุปกรณ์วาดภาพไปในที่ต่างๆ
(0) อย่าคิดว่าคนที่มีพรสวรรค์เท่านั้นที่วาดรูปได้ ถ้าคุณคิดเเบบนั้นคุณคิดผิด
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
