Charnchalard DHAWEESAP :
เกาหลีสไตล์
D.ALCH : the Dream Alchemist EP. 08
ช่วงใกล้สิ้นปี เกาหลีอากาศหนาวมาก ขนาดเราเดินหกล้มยังไม่ค่อยเจ็บกาย เป็นที่อื่นอาจจะเจ็บใจมากกว่า เพราะอายคนที่พบเห็น โดยเฉพาะเวลาล้มในที่สาธารณะอย่างสถานีรถไฟ แต่แปลกใจที่ไม่เกิดที่นี่ เมื่อกระผมสะดุดบันไดล้มเพราะหนาวจนก้าวขาไม่ค่อยออก ฝูงชนที่ตามมาแหวกออกเป็นสองสายหลบเราไปอย่างพร้อมใจ ไม่มีแม้จะหันมาดู อาจเพราะเป็นช่วงเวลาเช้าที่กำลังเร่งรีบกันก็เป็นได้ กระผมหยิบมือถือมาดูแผนที่ในนามบัตรที่พักของพี่ปิ๊ก ณ กรุงโซล ที่ส่งมาเพื่อให้ตามมาดูการเรียน และเก็บข้อมูลอื่นๆที่นี่ แต่แผนที่ที่มีมาเกือบจะภาษาเกาหลีล้วน ยกเว้นยี่ห้อรถยุโรปเจ้าหนึ่งที่พอเดาได้ว่าเป็นโชว์รูม ทำให้เดาทางมาจนถึงที่พักได้ เมื่อถึงก็ติดต่อใครไม่ได้จึงต้องลุยเอง เจอเจ้าหน้าที่ต้อนรับของอาคารพอดี หลังเจรจาแบบงูๆปลาๆกัน เขาก็ผายมือให้ขึ้นลิฟท์ไปได้เลย ไปถึงหน้าห้องก็ไม่มีคนรับสายอีกจึงกระทำการแบบดั้งเดิมคือการเคาะประตู คิดในใจว่าเปิดออกมาผิดห้องเขาจะด่าเราอย่างไร ประตูเปิดออก พระเอกของเรายังดูงัวเงียเป็นผู้มาเปิดประตูให้ ภายในเป็นอะพาร์ตเมนต์ไม่ใหญ่โต มีส่วนกลางนั่งเล่นพร้อมครัว กับ 2 ห้องนอนเล็กๆ(เล็กแบบถ้านอน 2 คนต้องผลัดกันเปิดกระเป๋า) นี่คือภาพแรกที่สัมผัสความเป็นอยู่ของเจมส์ และพี่ปิ๊กที่นี่
พี่ปิ๊กออกมาทักทายหลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ถามไถ่การเดินทาง แล้วแกก็ลงมือทำอาหารเช้าแบบไทยๆให้ทาน(อยู่ที่นี่ควบหน้าที่พ่อครัวด้วย ตามงบประมาณที่มีจำกัด) ที่ประทับใจคือเมื่อแกบอกว่า ถ้าอยากทานผลไม้ให้เปิดหน้าต่างออกไป แกแขวนไว้นอกหน้าต่าง เปิดไปเจอแอปเปิ้ลเย็นเฉียบอยู่หลายใบ แล้วเราก็เริ่มลุยงานกันเลยไม่รีรอเพราะกระผมมีเวลาอยู่ที่นี่ไม่กี่วัน ส่วนพี่ปิ๊กอยู่ต่อกับเจมส์อีกร่วมเดือน เราเดินไปส่งเจมส์ที่ "คิวบ์ เอนเตอร์เทนเมนต์" (CUBE entertainment) ค่ายเพลงที่หลายศิลปินดังสังกัดอยู่ รวมถึง "พี่เรน"(Rain)ของเราชาวไทย ออกเดินเท้าจากที่พักไปไม่ไกล ก็พบแฟนคลับไทยกลุ่มเล็กๆ มายืนรอที่หน้าตึกคิวบ์ เหล่าแฟนๆไม่ได้รบกวน ก้าวล้ำเข้ามาแต่อย่างใด เพียงยืนรออยู่ห่างๆหน้าตึก ทุกคนนิสัยดีแค่ขอมาโบกมือทักทาย เจมส์โบกมือกลับไปก็ปลื้มปลิ่มถ้วนหน้า แต่แค่นี้ก็ทำให้คนที่ผ่านไปมาหันมาสังเกตุที่พระเอกเรา ว่านี่มันใครหว่ามีคนมาตามกรี๊ด(เบาๆ) พวกเรายกเว้นเจมส์ขึ้นลิฟท์มาชั้น3 แต่ศิลปินฝึกหัด(พระเอกเราก็นับเป็นนักเรียนใหม่สำหรับที่นี่ด้วย)ต้องขึ้นบันไดสถานเดียวเป็นกฎเด็ดขาดของที่นี่ เมื่อมาถึงพระเอกก็รีบเดินเข้าห้องซ้อมไป ส่วนพี่ปิ๊กแนะนำกระผมให้รู้จักกับคุณครูผู้ดูแล แล้วเราก็ลาจากเพื่อไม่รบกวนเวลาฝึกตามตาราง หลังจากนั้นเราก็เริ่มตระเวณดูงานตามคาเฟ่!
ร้านกาแฟหน้าค่ายศิลปินเป็นระบบนิเวศอย่างหนึ่งของวงการบันเทิงเกาหลี ที่อื่นอาจมีแต่กระผมยังไม่เคยเจอ เราเข้าไปร้านโดนัทแห่งหนึ่ง เมื่อเปิดประตูพรึบ ทุกสายตาจับจ้องมาที่เราอย่างพร้อมเพรียง แม้ไม่เข้าใจภาษาเกาหลีแต่อ่านจากสายตาคนเกาหลีเข้าใจได้ดี ประมาณว่า ใครหว่า แปลกหน้าไม่คุ้นเลย เมื่อเข้าไปนั่งโต๊ะที่เหลืออยู่ไม่กี่โต๊ะเพื่อทานข้าวเช้ากัน เริ่มสังเกตุเห็นว่า ทุกคนในร้านนี่มันพวกเดียวกันทั้งร้านเลยนี่นะ(ยกเว้นเรา) แต่ละคนทำกิจกรรมตามสะดวกไป แต่ทันทีที่มีรถตู้มาจอดหน้าตึกตรงข้าม ทุกคนในร้านทิ้งกิจกรรมใดๆ วิ่งออกไปที่หน้าตึกนั้นทันที เงยหน้าอ่านป้ายจึงเข้าใจ นี่มันค่ายเพลงดังของเกาหลี(และแฟนๆชาวไทย) ภาพสมัยไปจอดรถที่อาร์เอสซ้อนเข้ามาในบัดดล
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
