สมัยเมื่อปี2001 ตอนที่เพิ่งแต่งงานมาอยู่อินโดใหม่ๆ ตามถนนหนทางที่นี่แทบไม่มีไฟฟ้าใช้ ตามบ้านคนไฟฟ้าจะมีหลอดเล็กๆเพื่อประหยัดไฟ ไม่มีหรอกหลอดนีออนยาวๆแบบบ้านเรา แทบทุกบ้านมีปั๊มน้ำใช้เอง (การประปาเข้าไม่ถึง หรือบางทีเพื่อประหยัด) คนอินโดอดอยาก ยากจน คนอินโดสมัยก่อนที่เป็นพ่อค้าแม่ค้าขายอาหารตามรถเข็นจะใช้เตาน้ำมันก๊าซยังไม่มีเตาแก๊สเหมือนสมัยนี้ (เพิ่งเปลี่ยนมาใช้เตาแก๊สเพิ่งได้ประมาณ10ปีเพราะน้ำมันก๊าซมันแพงรัฐบาลให้ประชาชนเปลี่ยนมาใช้เตาแก๊สเนื่องด้วยประชาชนไม่มีเงินที่จะซื้อถังใหญ่25โลเหมือนประเทศอื่น รัฐบาลจึงแจกแก๊สแบบ3กิโลให้ แก๊สถังเล็กขนาดนี้ประเทศอื่นไม่มีนะ) สมัยนั้นเงินเดือนครูแค่ 5แสนรูเปีย(พันกว่าบาทไทย) การคอรัปชั่นติดอันดับ1ของโลก เงินเฟ้อมาก เงินเดือนครู ตำรวจ ทหาร ใช้ซื้ออะไรไม่ได้เลย จึงทำให้พนักงานราชการต้องเอาตัวรอดด้วยการคอรัปชั่นถ้ารอแค่เงินเดือนไม่พอใช้แน่นอน
ตอนนั้นเราเคยไปสถานที่ราชการสกปรก ขยะเต็มไปหมด เหมือนไม่มีใครดูแล เพราะรัฐบาลไม่มีเงินที่จะมาดูแล ภายในเขตปริมณฑลถนนหนทางยังเป็นหลุมเป็นบ่อเหมือนอยู่บ้านนอกหรืออยู่บนเขาห่างไกลความเจริญ สมัยนั้นยังไม่มีไฮเวย์ ที่ไหนๆก็ไม่มี จะมีก็แค่ในตัวเมืองจาการ์ตาถ้าจะไปบันดุงจากจาการ์ตา ต้องขับรถขึ้นเขา ใช้เวลา6ชั่วโมงทั้งๆที่แค่128กิโลเมตรเท่านั้น อยากได้บัตรประชาชนเป็นคนอินโดก็แค่เอาชื่อไปใส่ในทะเบียนบ้านแล้วก็ทำบัตรประชาชนได้ง่ายๆ แลกกับการจ่ายเงินแค่ไม่กี่แสนรูเปีย
คนอินโดที่ยากจนก็ยากจ้นยากจน ช่วงนั้นอินโดนีเซียเพิ่งผ่านพ้นจากการล้มล้างรัฐบาลซูฮาร์โตมาหมาดๆ และในขณะเดียวกันก็เกิดวิกฤติต้มยำกุ้ง ทั่วทั้งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ประเทศอินโดนีเซียซึ่งก็ได้รับผลกระทบด้วยเต็มๆ ประเทศอินโดนีเซียเป็นหนี้เยอะแทบจะเรียกได้ว่าล้มละลาย ข้าวยากหมากแพง มีประท้วง ฆ่าคนจีน เผาย่านไชน่าทาวน์ คนจีนที่มีเงินช่วงนั้นหนีออกไปอยู่ต่างประเทศ ไม่ให้ถามว่าเป็นคนจีนรึคนท้องถิ่น คำถามนั้นเซนซิทีฟมาก
คนอินโดที่ยากจนก็ออกไปขายแรงงานที่ต่างประเทศ ภายในประเทศใครมีเงินหน่อยก็อยู่อินโด ถ้ามีเงินเยอะหน่อยอยากได้คนรับใช้หรือแม่บ้านก็หาง่ายเงินเดือนก็ถูกมากกกกกกก ใครๆก็อยากมาทำงานเป็นคนใช้ เพราะอย่างน้อยก็มีข้าวกิน สมัยนั้นแม่บ้านทำงานเยี่ยงทาส (สมัยนี้คนรับใช้หายาก แล้วก็แพงด้วย)
สมัยก่อนสนามบินจาการ์ตามีแอร์ก็เหมือนไม่มี บางทีเปิดบางทีเสีย น่าอนาถ รถก็ติด ไม่ใช่รถเยอะอย่างเดียวแต่เป็นเพราะถนนมันน้อยด้วย
คนอินโดไม่นิยมใช้รถเก๋ง เพราะความที่ถนนหนทางเป็นหลุมเป็นบ่อทำให้คนอินโดเลือกใช้รถ SUV สมัยนั้นอินโดนีเซียมีรถประจำชาติชื่อ Timor และ Kijang (Toyota unser) ไม่ว่าจะรวยหรือจนก็จะใช้รถเหมือนๆกันหมด ไม่มีรถสปอร์ตเหมือนสมัยนี้
ใครมีเงินเยอะก็เอาฝากธนาคารได้ดอกเบี้ยต่อปี18% สมัยนั้นจำได้ว่าใช้เงินดอกเบี้ยจากธนาคารแบบเหมือนได้ฟรี ใช้ยังไงก็ไม่หมด เดี๋ยวเดือนหน้าก็มีอีก
ซื้อบ้าน ซื้อรถก็ใช้เงินสด สมัยนั้นไม่มีกู้แบงก์จ่ายเป็นรายเดือน ถึงมีก็ไม่มีใครกู้ ดอกเบี้ย20%กว่าๆ
จากประเทศที่ไม่เคยอยู่ในสายตาชาวโลก ตอนนี้อินโดเปลี่ยนไป มีถนนไฮเวย์แทบทุกแห่ง ตอนนี้กำลังจะกลายเป็นประเทศมหาอำนาจอีกประเทศนึงของโลก ใครจะคิดว่า แค่ในระยะเวลาไม่ถึง20ปีก็ทำให้ประเทศอินโดนีเซียกลับมาผงาดได้เหมือนช่วงก่อนวิกฤติ
มีเรื่องเล่าอีกเยอะ เดี๋ยวจะทะยอยเล่าในคอมเมนท์นะ 😊😊
Cr.Jenny Wanwilai Phanta
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
