หยิบมาเล่า เรื่องราวยุทธภพ : เส้าหลิน วรยุทธ์ ธรรมมะ และ การแก้แค้น
เรื่องที่ผมอยากจะหยิบมาเขียนถึงในวันนี้คือเรื่องราวในซีรี่ย์ฮ่องกงกำลังภายในย้อนยุคเรื่อง 8 เทพอสูรมังกรฟ้า ปี 1996 มีอยู่ช่วงหนึ่งของเรื่องในงานชุมนุมยุทธภพในวัดเส้าหลิน เซียวหยวนซัน และ มู่หยงป้อ ปรากฏตัวขึ้นภายในงาน โดยทั้งสองคนนี้มีความแค้นต่อกันมานานจนถึงรุ่นลูก แต่ขอไม่เล่าว่าแค้นเรื่องอะไรนะครับจะเป็นการสปอยซีรี่ย์
โดยสองคนนี้เข้ามาในงานและเกิดการต่อสู้กันอย่างชุลมุนวุ่นวาย จนทั้งสองได้เข้าไปในหอพระคัมภีร์ของวัดเส้าหลิน และไปเจอหลวงจีนรูปหนึ่งกำลังทำความสะอาดวัดอยู่
หลวงจีนรูปนี้เห็นทั้งสองแอบมาอ่านคัมภีร์เพื่อฝึกวรยุทธ์มาโดยตลอดหลายปีมานี้ และพยายามชี้แนะโดยการแอบวางหนังสือธรรมะให้ทั้งสองอ่าน เนื่องจากทั้งสองนั้นมีความมุมานะที่จะแก้แค้นจึงทำให้เรียนรู้วรยุทธ์ได้อย่างรวดเร็วอาจเป็นเหตุให้ลมปราณแตกซ่านได้ และ หวังจะใช้ธรรมะในการขัดเกลาจิตใจของทั้งสองเพื่อให้อภัยต่อกัน แต่ความคับแค้นของทั้งสองนั้นมีมากมายเหลือเกิน เกินกว่าที่จะเห็นหนังสือพระธรรมที่วางไว้
หลวงจีนจึงหันไปถามเซียวหยวนซันว่าถ้าหากให้มู่หยงป้อตายแล้วความแค้นภายในจิตใจจะหายไปใช่หรือไม่ เซียวหยวนซันไม่ปฏิเสธ หลวงจีนจึงใช้พลังภายในใช้สายตาเพ่งไปที่มู่หยงป้อ ทำให้มู่หยงป้อกระอักเลือดตายไป
หลวงจีนจึงหันไปถามเซียวหยวนซันว่าเป็นไปตามที่ต้องการแล้วรู้สึกอย่างไรบ้าง เซียวหยวนซันจึงตอบหลวงจีนว่า ถ้าหากลูกชายของมู่หยงป้อต้องการจะแก้แค้นก็ให้มาได้ทุกเมื่อ หลวงจีนจึงตอบกลับว่าถ้าหากเปลี่ยนกันให้ท่านเป็นคนตาย ลูกชายของท่านก็จะต้องแก้แค้นมู่หยงป้อ มันจะกลายเป็นความแค้นที่ไม่มีวันจบสิ้น จึงขอให้ความแค้นทั้งหมดตกลงอยู่ที่อาตมาคนเดียว พูดจบหลวงจีนจึงใช้พลังแบบเดียวกันฆ่าเซียวหยวนซัน และพาศพของทั้งสองไปกุฏิของตนเอง
ลูกชายของทั้งสองคนจึงตามไปที่กุฏิเห็นหลวงจีนกำลังเดินกำลังภายในให้แก่ทั้งเซียวหยวนซันและมู่หยงป้อ แท้จริงแล้วหลวงจีนไม่ได้ฆ่าทั้งสองคนแต่เพียงแต่ใช้พลังทำให้สลบไปเท่านั้น ต่อมาจึงได้ใช้พลังบังคับให้ทั้งสองเอามือประสานกันเอง โดยห้ามเอามือออกจากันเป็นการเดินพลังวัตให้แก่กันและกัน
หลังจากทั้งสองมีสติและฟื้นกลับมาแล้ว หลวงจีนจึงถามทั้งสองว่ายังคิดแก้แค้นกันอยู่หรือไม่ เซียวหยวนซันจึงคิดได้และตอบว่า ตัวเองนั้นเหมือนเป็นคนโง่มาตลอดและที่ผ่านมาถึงแม้ตนเองจะแอบมาอ่านวิชายุทธที่วัดเส้าหลินมานานหลายปี แต่กลับรู้สึกเหมือนเป็นคนโง่ที่ไม่คิดจะศึกษาธรรมะแม้แต่สักนิดเดียว โดยที่ผ่านมาเพื่อการแก้แค้นแล้วต่อให้ตนเองจะฆ่าคนไปกี่ชีวิตก็ไม่ได้รู้สึกผิด ต่อให้ตัวเองตายไปกี่สิบรอบก็ไม่อาจทดแทนชีวิตเหล่านั้นได้ จึงตัดสินใจจะบวชตลอดชีวิต เช่นเดียวกันกับมู่หยงป้อที่คิดได้และจะบวชเช่นกัน และทั้งสองจึงสั่งลูกตัวเองว่าให้หยุดการแก้แค้นนี้และใช้ชีวิตของตนเองไปตามความเหมาะสม
เจ้าอาวาสวัดเส้าหลินที่เห็นเหตุการ์ณทั้งหมดจึงเข้ามาชื่นชมและขอให้หลวงจีนรูปนี้เทศนาให้ข้อคิดแก่พระทุกรูปและคนที่อยู่ ณ ที่แห่งนี้ได้ฟัง
หลวงจีนจึงตรัสว่า "ทำดีได้ดีฝึกวรยุทธ์เหมือนส่งเสริมการฆ่าสวนทางกับคำสอนของพุทธองค์ดังนั้นสองวิชานี้จึงต้องศึกษาควบคู่ แตกฉานพระธรรม วรยุทธล้ำเลิศ มนุษย์เรามีความโลภทำให้ครอบงำความคิดและจิตใจ การมีวรยุทธ์หากใช้เพื่อพลานมัย ย่อมไม่เกิดบาปกรรม แต่ถ้าหากจิตใจผู้ฝึกไม่เปี่ยมไปด้วยเมตตา วรยุทธ์ย่อมเกิดแต่การผิดศีล แต่ถ้าหากฝึกวรยุทธ์ควบคู่กับพระธรรม จิตใจของผู้ฝึกจะสะอาดบริสุทธิ์เป็นกุศลให้กับตนเอง"
สำหรับเรื่อราวทั้งหมดนี้ ได้ตอบคำถามของผมที่มีอยู่ในหัวตลอดเวลาในการดูหนังเกี่ยวกับวัดเส้าหลินว่าการที่วัดเส้าหลินนั้นฝึกวิชาการต่อสู้นั้นมันดูย้อนแย้งในตัวเองหรือไม่ ผมจะไม่ตอบว่ามันถูกหรือผิด แต่ว่ามันเป็นคำตอบที่ดูงดงามและเรียบง่ายเป็นธรรมชาติที่สามารถเข้าใจได้อย่างถ่องแท้
ขอบขอบคุณรูปภาพจาก MVHUB
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
