ประสบการณ์หลอน...เมื่อฉันเจอผีครั้งแรก
สวัสดีค่ะทุกคนชื่อนินะคะ อยากจะมาเล่าเรื่องราวต่างๆที่เคยเจอมา บล๊อกนี้เหมือนเป็นไดอารี่กลายๆ ซึ่งนิไม่ได้เขียนอะไรแบบนี้นานมากแล้ว มาเริ่มกันเลยนะคะ
ย้อนกลับไปสมัยเรียนมหาวิทยาลัยเมื่อเกือบยี่สิบปีก่อน ฉันเรียนอยู่ชั้นปี 1 มหาลัยเชียงใหม่ เอกภาษาอังกฤษ หอพักที่อยู่คือ หอเจ็ดหญิง อยู่กับรูมเมทอีกสองคน
รูมเมทของฉันคนหนึ่งเรียนวิศวะ อีกคนเรียนกายภาพบำบัด และเป็นประจำทุกวัน เมทมักจะอ่านหนังสือจนดึก เขาชอบแซวฉันว่าเป็นเด็กอนามัยเพราะฉันจะนอนเร็ว ไม่เกินสองทุ่ม ที่ฉันรีบนอนเพราะเป็นคนไม่ชอบปิดไฟนอนเพราะกลัวความมืด เลยชิงนอนก่อนเพื่อคนอื่นจะได้ปิดไฟให้
ในห้องนอนเมื่อเดินเข้ามาจะมีเตียงสองชั้นทางขวามือ เตียงเดี่ยวอยู่ทางซ้าย ฉันนอนเตียงสองชั้นด้านบน คืนนั้นก็เหมือนปกติทุกวัน ฉันนอนหลับผล็อยไปก่อนและเริ่มฝัน ฉันฝันว่าฉันลงมานอนเตียงชั้นล่างเบียดกับเพื่อนรูมเมท จนเช้าของในฝัน ฉันลุกขึ้นมาเปิดประตู เจอรูมเมททั้งสองคนกำลังเดินสวนเข้ามา ฉันเลยถามว่าเมื่อคืนไม่ได้มานอนที่หอหรอ ทั้งสองคนส่ายหน้าแล้วฉันก็คิดในฝันว่า แล้วเมื่อคืนฉันนอนกับใคร ?!?
ฉันลืมตาสะดุ้งตกใจตื่นขึ้นมาในท่านอนตะแคง โล่งใจว่านั่นคืนความฝัน และกำลังจะหลับตานอนต่อ ท่ามกลางแสงสลัวในความมืดที่ปลายหางตา ฉันเห็นเห็นร่างใครคนหนึ่งข้างหัวเตียง ตรงใกล้กับที่ฉันนอน...
ฉันยังคงนอนตะแคงท่าเดิม พยายามมองร่างตรงหน้า ด้วยความที่สายตาฉันสั้น-400 เลยมองไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ แต่รู้ว่าน่าจะป็นผู้หญิง เลยคิดว่าร่างตรงหน้านั้นเป็นรูมเมทคนใดคนหนึ่ง....เขามองมานิ่งๆและด้วยความที่ฉันเริ่มง่วงเลยคิดว่าถ้ามีอะไรเขาคงจะปลุกเอง ฉันเลยหลับตานอนต่อ
ฉันหลับตาแต่ใจฉันยังไม่หลับ ใคร? ผี? หรือว่าตาฝาด!! ใจคิดวนเวียนแบบนั้นสักครู่ แล้วก็นึกขึ้น เอาวะ ภาวนาในใจว่าถ้าตรงหน้าเป็นผีก็ขอให้ยังยืนอยู่ตรงที่เดิม...จากนั้นฉันก็ลืมตาขึ้น เขายังอยู่ ฉันเห็นเป็นหัวผู้หญิง มองนิ่งๆตรงมา ไม่ยิ้ม มือข้างหนึ่งจับราวกันตกไว้ ร่างของเขาห่างกับชั้นเพียงหนึ่งไม้บรรทัด! ทันใดนั้นฉันตัวแข็งทื่อ ในใจไม่รู้ว่าจะดีใจหรือเสียใจที่ได้เจอผีดี ได้รู้จักกับคำว่าหัวโกร๋นก็วันนี้เอง
ฉันตั้งสติแล้วพลิกตัวตะแคงกลับอีกข้างหนึ่ง คิดบทสวดเท่าที่คิดได้คือ นะโมตัสสะ ท่องไปสักพักแล้วคิดว่าถ้าเกิดเป็นผีอิสลามหรือคริสเตียนฉันจะต้องสวดอ้อนวอนต่อพระเจ้ายังไง ความรู้สึกตอนนั้นแม้ผ่านไปไม่กี่นาที แต่รู้สึกว่ามันยาวนานมาก จนทนไม่ไหว ฉันเลยปีนลงทางปลายเตียงไม่มองทางหัวเตียงอีก แล้วไปเปิดไฟด้านล่าง
ตอนนั้นเป็นเวลาตีสองกว่าๆ แน่นอน ที่หัวเตียงที่ฉันนอนว่างเปล่า ไม่มีคนยืนอยู่ และเมททั้งสองคนยังหลับสนิท ฉันไม่ปลุกพวกเขาแต่นอนเตียงเดียวกับรูมเมทและเปิดไฟสว่างทั้งคืน
รุ่งเช้าฉันปีนขึ้นมานอนที่เดิม ตอนนอนลงบนหมอนหัวก็ไปกระแทกกับของแข็งๆข้างหมอน ซึ่งมันก็คือกระจกตั้งโต๊ะ ฉันหยิบมันมาส่องแล้วก็นึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน จากนั้นก็คิดว่าหรือสิ่งที่เราเห็นแท้จริงแล้วคือหน้าเราเอง ฉันนั่งขำและเล่าให้เมทฟังทุกคนตอนแรกกลัวแต่พอหยิบกระจกขึ้นมาก็หัวเราะกัน ฉันจึงสบายใจที่จะนอนที่เดิมต่อ
จนกระทั่งเวลาผ่านไปเป็นปี ฉันออกจากหอนั้นแล้วและเล่าเรื่องผีให้เพื่อนที่ไม่ได้เจอกันนานฟัง เลยนึกขึ้นได้ว่า ถ้าฉันเห็นตัวเองภาพในกระจกต้องเป็นคนที่นอนตะแคง แต่ที่ฉันเห็นคือเค้าหัวตั้งขึ้น แต่กว่าจะคิดได้ก็ช้าไปเสียแล้ว
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
