ตอนที่ 7 งานศพรักษ์โลก (ตอนจบ)
เพราะพวกเราได้เชื่อมั่นว่าเราได้จัดงานศพให้พ่อเรียบร้อยและได้ส่งพ่อไปยังสุขคติภูมิเรียบร้อย จึงไม่มีอะไรจะห่วงหรือกังวล เราบอกพี่น้องว่า "งานศพพ่อจบไปแล้วงานที่เหลือเป็นงานของคนเป็นเท่านั้น" เมื่อเราส่งพ่อได้งดงามที่สุดแล้ว งานศพจึงเป็นเพียงส่วนหนึ่งของประเพณี เพื่อให้คนที่เหลือได้มีโอกาสร่ำลาพ่อเป็นครั้งสุดท้าย
เราคิดว่าการจากไปของใครคนใดคนหนึ่งควรจะเบียดเบียนโลกน้อยที่สุด พวกเราเลือกที่จะจัดงานศพให้เรียบง่าย และให้เบียดเบียนโลกน้อยที่สุด พี่สาวเลือกใช้ต้นไม้ประดับหน้าศพเพื่อลดการขยะที่เกิดจากการใช้ดอกไม้ หลายครั้งที่ฉันเห็นพวกหรีดถูกคว่ำและถูกลำเลียงไปทิ้งขยะ และฉันเห็นว่ามีอีกหลายคนที่ต้องจัดการขยะที่เกิดจากงานศพครั้งนั้น เราจึงประกาศไม่รับพวงหรีดในงานศพ แต่ของรับเป็นเงินบริจาคเพื่อบริจาคให้กับทีมดูแลผู้ป่วยแบบประคับประคองระยะท้ายที่ดูแลคุณพ่อมาตลอด
เจ้าหน้าที่ที่จัดต้นไม้ที่งานศพบอกพวกเราว่า ปกติดอกไม้ประดับศพหรือพวงหรีดจะเคลือบไปด้วยฟอร์มาลีนเพื่อให้ดอกไม้สดอยู่ได้นาน และฟอร์มาลีนนี้จะออกไปสู่อากาศทำให้อากาศในงานศพนั้นไม่บริสุทธิ์ มีบางคนหน้าบวมเพราะจัดดดอกไม้เหล่านี้ พระผู้ใหญ่ที่ต้องอยู่แถวหน้า พอนั่งฟังสวดนานๆก็จะแสบตา แต่งานของพ่อเรามีแต่ต้นไม้ที่ฟอกอากาศให้โลก จะนั่งอยู่ในงานเป็นเวลานานก็ไม่ทำลายสุขภาพ
นอกจากนี้พวกเราเลือกใช้ชามกระดาษชานอ้อย ช้อนไม้ หลอดกระดาษ พี่สาวไม่อยากแจกอาหารเป็นกล่องเพราะจะสร้างขยะหลายชิ้นมาก ต้องยอมรับว่าบางครั้งต้องมีการประนีประนอมกับญาติผู้ใหญ่ในการใช้พลาสติกที่ใช้ครั้งเดียวบ้าง แต่ก็ให้น้อยที่สุด นอกจากนี้เพื่อนๆของพี่สาวยังมาช่วยกันจัดการแยกขยะ
เลือกใช้ต้นไม้ประดับ และใช้หลอดกระดาษ ภาชนะรักษ์ธรรมชาติ ขอบคุณภาพจากhttps://www.facebook.com/RePlanetMe/posts/1188628368189942/
เมื่อเจ้าภาพไม่เศร้าโศกและยิ้มแย้มแจ่มใส ก็ทำให้งานดูสดใส ในงานศพของพ่อแขกจะไม่ยอมกลับหลังจากพระสวดเสร็จ แต่จะรวมกลุ่มกันคุย เหมือนกับงานเลี้ยงรุ่น เวลาถ่ายภาพเรามักพูดว่า “ยิ้มได้ ป๊าไม่ว่า” เรารู้สึกว่าแขกในงานก็ดูมีความสุข เรื่องราวการตายของคุณพ่อได้รับการพูดถึงจนหลายคนพูดว่าให้ตายอย่างพ่อก็ดี แม่บอกว่า "เป็นงานศพที่สนุกมาก"
ของชำร่วยเป็นหลอดใช้ซ้ำที่อยากให้ผู้รับได้ใช้กัน
ชีวิตของคุณพ่อได้เป็นตัวอย่างสองด้าน ด้านแรก คือ คุณหมอได้เขียนเรื่องราวความสามารถในการเลือกการตายแบบที่ตนเองต้องการของคุณพ่อลงในโซเชียล เราดีใจที่เรื่องราวการตายอย่างมีศักดิ์ศรีของคุณพ่อมีคนอ่านและแชร์มากมาย มีหลายคอมเม้นที่บอกว่าพ่อเป็นไอดอลและอยากจากไปอย่างพ่อ อีกด้านก็คือเพื่อนของพี่สาวได้นำเรื่องราวการจัดงานศพแบบเบียดเบียนโลกให้น้อยที่สุดโพสต์ลงในเฟสบุ๊ค มีคนอ่านและแชร์เยอะมาก นอกจากนี้ยังมีคนนำไปแชร์ต่อในทวิตเตอร์จนมีคนอ่านและรีทวีตมากมาย
หลังจากงานศพ เรานำเงินไปบริจาคที่โรงพยาบาล ได้ทานข้าวกลางวันกับคุณหมอที่ดูแลคุณพ่อ หมอเฉลยว่าหมอคิดว่าพ่อน่าจะอยู่สามเดือนแต่พ่ออยู่ได้ถึง 7 เดือน (ซึ่งเป็น 7 เดือนที่มีความหมายมากเพราะสามารถปรับจิตใจของพ่อให้ไปสู่การจากไปอย่างสมบูรณ์)
คุณหมอบอกว่าการที่พ่อมีแรงขึ้นหลังจากการเจ็บหน้าอกครั้งสุดท้ายเป็นปรากฎการณ์ที่พบได้บ่อยว่าผู้ป่วยจะมีแรงขึ้นจนดูเหมือนปกติ ซึ่งทางวิทยาศาสตร์ซึ่งนักวิทยาศาสตร์ก็ยังไม่สามารถอธิบายปรากฎการณ์นี้ได้
พระอาจารย์บอกฉันว่าการที่พ่อพูดเรื่องที่เกี่ยวกับการซ่อมรถก่อนตาย ก็เป็นสิ่งที่ผุดขึ้นมาเมื่อผู้ป่วยใกล้จะเสียชีวิต (ดังเช่นที่เราเคยได้ยินว่าคนที่ฆ่าหมูเป็นประจำจะร้องด้วยเป็นเสียงหมูก่อนตาย) สิ่งที่ผุดขึ้นในใจพ่อเป็นสิ่งกลางๆ ไม่เกี่ยวกับกรรมที่ไม่ดี ซึ่งเป็นเรื่องที่ดี การที่พ่อเสียชีวิตด้วยอาการที่สงบมากไม่มีอาการกระสับกระส่าย น่าจะทำให้เราเชื่อได้ว่าพ่อไปสู่ภพภูมิที่ดี ไม่มีเรื่องที่น่าเป็นห่วง พระอาจารย์ยังบอกว่าอาการที่พ่อจากไปอย่างสงบขณะปฏิบัติธรรมนั้นพ่อต้องไปสู่ภพภูมิที่ดีอย่างแน่นอน
นอกจากนี้ในงานศพพ่อเพื่อนบ้านเก่าแก่ที่ไม่เจอกันนานได้บอกกับเราว่า พ่อไปเข้าฝันตั้งแต่ก่อนพ่อเสียชีวิตได้สองวัน เขาเห็นพ่อแต่งชุดสีขาวผมเรียบแป้ลและยิ้มให้ เขาบอกกับพวกเราว่าพ่อไปดีแน่นอน และสุดท้ายเพื่อนพี่สาวบอกว่าขณะที่ยืนไว้อาลัย ในสมาธิเขาเห็นผู้ชายในชุดปฏิบัติธรรมสีขาวมายิ้มให้ซึ่งพอขึ้นไปวางดอกไม้จันทน์ก็เห็นว่าเป็นคนเดียวกับพ่อแน่นอน เขาจึงเป็นอีกคนที่เชื่อว่าพ่อไปดีและไม่มีห่วง
การจากไปของพ่อทำให้ฉันเห็นว่าการฝึกปฏิบัติธรรมเป็นเรื่องสำคัญที่จะช่วยให้เราเสียชีวิตอย่างสงบและที่สำคัญไปสู่ภพภูมิที่ดีได้ ฉันมองว่าเป็นการลงทุนน้อยที่ให้ผลมาก ฉันคิดว่าถ้ามองในมุมนี้ทั้งเรื่องการงานหรือเรื่องอื่นๆ สำคัญน้อยมากเมื่อเทียบกับการปฏิบัติธรรม แต่ในชีวิตคนทั่วไปกับให้เวลากับการงานและเรื่องอื่นๆ ก่อนและให้เวลากับการปฏิบัติธรรมเป็นเรื่องท้ายๆ
การจากไปของพ่อทำให้พวกเราคิดถึงแต่ไม่เสียใจ ฉันเพื่งเข้าใจว่าการที่เราได้ดูแลบุพการีอย่างดีที่สุดและพัฒนาจิตใจให้ท่านได้เข้าใจความจริงของชีวิต และจากไปอย่างมีสติ จนไปสู่ภพภูมิที่ดีเป็นสิ่งที่ทำให้พวกเรายิ้มได้ในงานศพ พวกเราร้องไห้กันน้อยมาก ฉันคิดว่าไม่มีอะไรต้องเสียใจ มีแต่รอยยิ้ม คำพูดที่ติดปาก และเรื่องราวของพ่อเท่านั้นที่จะอยู่ในหัวใจของพวกเราตลอดไป
จากความสำเร็จในการดูแลจิตใจคุณพ่อ พวกเราเริ่มเตรียมความพร้อมในการตายให้กับคุณแม่ด้วยการพาแม่ทำสมาธิ เราเริ่มเห็นพัฒนาการของคุณแม่ เรามีความหวังว่าแม่ต้องไปในที่สูงกว่าคุณพ่ออีก เอาไว้หากมีโอกาสอาจจะได้มาเล่าให้ฟังอีก
ขอบคุณทุกท่านที่อ่านจบมาถึงตรงนี้ ฉันหวังว่าเรื่องราวของฉันอาจจะเป็นประโยชน์กับใครบางคน ต้องขออภัยหากบทความนี้่จะมีข้อผิดพลาดอยู่บ้าง ความดีงามที่เกิดขึ้นจากบทความนี้ของส่งมอบให้คุณพ่อที่เข้มแข็งของฉัน ขอบคุณที่ได้ใช้ชีวิตร่วมกัน
ติดตามอ่านซีรีย์สู่ลมหายใจสุดท้ายที่สมบูรณ์ย้อนหลังได้ที่นี่ค่ะ
ตอนที่ 1 สู่ลมหายใจสุดท้ายที่สมบูรณ์
ตอนที่ 2 ประสบการณ์ประคับประคองผู้ป่วยระยะท้ายโรคหัวใจ
ตอนที่ 3 ให้ธรรมชาติเยียวยาร่างกายและจิตใจ
ตอนที่ 4 เมื่อเตรียมตัวตายแล้วต้องเตรียมใจตายด้วย
ตอนที่ 5 โรคหัวใจที่ว่าร้ายยังพ่ายโรคหลอดเลือดสมองตีบ
ตอนที่ 6 ลมหายใจสุดท้ายที่เต็มไปด้วยสติ
ตอนที่ 7 งานศพรักษ์โลก (ตอนจบ)
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
