"...ระบาด COVID-19 ครั้งนี้ เรากลับไม่จำเป็นต้องทำอย่างนั้นเลย สิ่งที่ควรทำคือการอยู่บ้านเพราะเป็นวิธีที่ปลอดภัยที่สุด
เมื่อมองในแง่นี้นับว่าพวกเราโชคดีมากที่ไม่ต้องเป็นผู้ลี้ภัย เรายังกินอิ่มนอนอุ่นเหมือนเดิม ทุกคนในครอบครัวก็ยังอยู่กับเราพร้อมหน้า หรืออย่างน้อยก็ไม่ต้องกระจัดพลัดพราย อาตมาอยากให้มองในมุมนี้มากๆ เพื่อจะได้ไม่เป็นทุกข์ หรือบ่นก่นด่าชะตากรรม และถ้ามองแบบนี้แล้วเราจะอยู่บ้านอย่างมีความสุขมากขึ้น
อีกประการหนึ่งที่สำคัญมาก คือ เราจะปลอดภัยได้ ไม่ใช่เพียงเพราะการกักตัวอยู่บ้านเท่านั้น แต่ใจของเราเองก็ควรอยู่กับปัจจุบันด้วย ไม่เช่นนั้น แม้ร่างกายปลอดเชื้อ แต่ใจจะไม่ปลอดทุกข์เลย เพราะถูกความกลัว ความวิตกกังวล ความเครียด หรือความเหงาเข้าเล่นงาน คนโบราณว่า “อยู่คนเดียวให้ระวังความคิด อยู่กับมิตรให้ระวังวาจา” แม้กายจะปลอดภัย แต่ใจไม่ปลอดทุกข์ก็เพราะความคิดฟุ้งซ่าน ที่ชอบพะวงถึงอนาคต สร้างภาพอนาคตในทางลบทางร้าย จนเกิดความวิตกกังวล ทั้งๆ ที่ภาพที่ปรุงแต่งอาจไม่เกิดขึ้นก็ได้ เราจึงต้องพยายามกลับมาอยู่กับปัจจุบัน ชื่นชมสิ่งดีๆ ที่มีอยู่รอบตัว ขอบคุณที่เรายังกินอิ่มนอนอุ่นและมีชีวิตที่สะดวกสบายในบ้านของตน
ขณะเดียวกันก็ควรหาอะไรทำ อย่าปล่อยตัวปล่อยใจให้ว่างเกินไป และอย่ามัวแต่ใช้เวลามากมายในการเสพข้อมูลข่าวสาร ตอนนี้ข่าวร้ายก็เยอะ ข่าวลือก็มาก ดังนั้น นอกจากรักษาระยะห่างทางสังคม เราควรรักษาระยะห่างทางจิตใจ เสพหรือนึกถึงข่าวสารที่ทำให้กังวลน้อยลง เอาเวลาไปทำสิ่งดีๆ ที่มีประโยชน์ สร้างสรรค์ และเห็นผลชัดเจน เช่น จัดบ้าน สะสางข้าวของที่รกบ้าน วาดรูป ปลูกต้นไม้ ออกกำลังกาย พัฒนาทักษะหาความรู้ หมั่นฝึกเจริญสติ หรือช่วยเหลือคนที่กำลังทุกข์ยากเดือดร้อน ไม่ว่าในละแวกบ้านหรือที่อื่นๆ เป็นต้น กิจกรรมเหล่านี้จะช่วยเพิ่มพลังบวกให้แก่จิตใจ ทำให้ใจหายห่อเหี่ยว สิ้นเรี่ยวแรง หรือ เหงาหงอย ไปได้”
รักษาสมดุลด้วย “สติ”
เมื่อพูดถึงความหวาดวิตกว่าตนเองจะเป็นผู้ติดเชื้อ หลายคนเข้าขั้นหวาดระแวงคนรอบข้าง หรือก่อนหน้านี้ก็มีการกักตุนอุปกรณ์ป้องกันอย่างหน้ากาก แอลกอฮอล์ เจลล้างมือ แม้กระทั่งอาหารการกินจนเกินพอดี พระอาจารย์มีคำแนะนำในการสร้างจุดสมดุลระหว่างความ “ไม่ประมาท” และ “ไม่ประสาท” จนเกินไปว่า “ในยามนี้เราไม่ควรประมาทกับโรค COVID-19 อย่าคิดว่าแต่ไปสังสรรค์กับเพื่อน ฉลองวันเกิดกับเขาสักหน่อย จะเป็นไรไป แค่ประเดี๋ยวเดียวเท่านั้นเอง เพราะคนที่คิดแบบนี้ เราก็เห็นแล้วว่าติดเชื้อกลับมาแพร่ให้คนในครอบครัวมานักต่อนักแล้ว บางคนก็ถึงกับเสียชีวิต หรือทำให้คนที่รักต้องตายเพราะโรคนี้ ฉะนั้น เวลามีความคิดแบบนี้ก็ให้ “ตั้งสติ” เอาไว้ เพื่อเตือนไม่ให้พาตัวเองไปเสี่ยง จนอาจกลายเป็นคนแพร่เชื้อให้กับคนอื่นและคนที่เรารักเสียเอง.."..
ประวัติโดยย่อ
พระอธิการไพศาล วิสาโล นามเดิม ไพศาล วงศ์วรวิสิทธิ์ เป็นบุตรคนที่ ๔ ของนายก๊กกี๊ และนางกิมวา แซ่อุ่ย เกิดเมื่อวันที่ ๑๐ พฤษภาคม ๒๕๐๐ ตรงกับวันศุกร์ ขึ้น ๑๒ ค่ำ เดือน ๖ ปีระกา ที่โรงพยาบาลหัวเฉียว ภูมิลำเนา คลองมหานาค อำเภอป้อมปราบ กรุงเทพมหานคร
การศึกษา
๒๕๐๔-๒๕๐๕ ระดับก่อนวัยเรียนที่โรงเรียนสตรีจุลนาค
๒๕๐๖-๒๕๑๗ ระดับประถม และมัธยมศึกษา แผนกศิลปะ โรงเรียนอัสสัมชัญ
๒๕๑๘-๒๕๒๓ ระดับอุดมศึกษา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ คณะศิลปศาสตร์ สาขาวิชาประวัติศาสตร์
ระหว่างเรียนที่ธรรมศาสตร์ เคยเป็นสาราณียกรปาจารยสาร และเป็นเจ้าหน้าที่กลุ่มประสานงานศาสนาเพื่อสังคมตั้งแต่ปี ๒๕๑๙- ๒๕๒๖ โดยมีบทบาทร่วมในแนวทางอหิงสาต่อเหตุการณ์ ๖ ตุลาคม ๒๕๑๙ จนเป็นเหตุให้ถูกล้อมปราบภายในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ และถูกคุมขังในเรือนจำเป็นเวลา ๓ วัน
อุปสมบท
๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๒๖ ณ วัดทองนพคุณ กรุงเทพมหานคร เรียนกรรมฐานจากหลวงพ่อเทียน จิตฺตสุโภ วัดสนามใน ก่อนไปจำพรรษาแรก ณ วัดป่าสุคะโต อำเภอแก้งคร้อ จังหวัดชัยภูมิ โดยศึกษาธรรมกับหลวงพ่อคำเขียน สุวณฺโณจนถึงปัจจุบัน
ปัจจุบันเป็นเจ้าอาวาสวัดป่าสุคะโต ซึ่งมีแนวปฏิบัติเจริญสติแบบเคลื่อนไหว แบบหลวงพ่อเทียน จิตสุโภ ส่วนใหญ่ท่านพำนักอยู่ที่วัดป่ามหาวัน อำเภอภูเขียว จังหวัดชัยภูมิ โดยจำพรรษาสลับระหว่างวัดป่าสุคะโต กับวัดป่ามหาวัน
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
