รักษ์กายบำรุงสติ(4)
"เมื่อเขาทำได้เราก็ทำได้" คำนี้ก้องอยู่ในใจฉันตลอดมาตั้งแต่จำความได้ แม้เรื่องความรุนแรงในครอบครัวจะเปลี่ยนความคิดทัศนคติไปจนถึงการกระทำ แต่ฉันก็ต้องยอมรับความจริงว่าคำสอนต่างๆจากบุพการีมีส่วนอย่างยิ่งในการสร้างฉันในวันนี้
เมื่อแยกสีเทาออกเราจะพบสีขาวและดำ อยู่ที่เราจะเลือกสิ่งใดออกมาใช้ ก่อนหน้านี้โลกของฉันช่างมืดมนแต่เมื่อความเป็นความตายมาเยี่ยมเยือน ฉันจึงตื่นจากฝันร้ายมาเผชิญความจริงเสียที ก่อนนอนหลับในแต่ละคืนฉันมักจินตนาการถึงความสุขความอบอุ่นในครอบครัวจนผลอยหลับมาตลอด20กว่าปี แต่วันที่ฉันตื่นมาเผชิญความจริงพร้อมกับอาการป่วย ฉันกลับรู้สึกเฉยชากับความเจ็บปวดเดิมๆ เปิดใจรับสิ่งใหม่ๆในความคิดเข้ามา แข็งแกร่งแต่ไม่แข็งกร้าว อดทนไม่ใช่ทนทำ แน่นอนทุกอย่างไม่ได้เปลี่ยนแปลงภายในไม่กี่วันแต่มันค่อยๆเปลี่ยนฉันทีละน้อยๆ
การรักษาทางกายนอกจากที่กล่าวไปในตอนก่อนหน้านี้ก็ยังมีการใช้โยคะและฤาษีดัดตนเข้ามาเพิ่ม ผลลัพย์ที่ได้เป็นที่น่าพอใจแต่ก็แลกมาด้วยความอดทนทั้งกายและใจ การมีกัลยาณมิตรที่ดีมีส่วนช่วยฉันเป็นอย่างมาก ไม่ใช่เพราะเขาเหล่านั้นไม่คิดเงินหรือดูแลรักษาเป็นอย่างดีแต่เป็นเพราะจิตใจของเขาเหล่านั้นที่เปิดใจฉัน ให้มองเห็นความจริงเห็นโลกได้กว้างขึ้นตามความเป็นจริง เมตตากรุณานั้นไม่ว่าคุณจะมีเงินสักกี่สิบล้านก็ไม่สามารถซื้อหาได้หากคุณซื้อผิดคน แต่ถ้าคุณซื้อได้ถูกคนคุณจะไม่เสียแม้แต่แดงเดียวแถมยังได้กำไรมหาศาลอีกด้วย
ด้วยอาการป่วยฉันจึงต้องออกจากงานและไม่ได้ใช้ประกันสังคมต่อ หมอจากโรงพยาบาลเอกชนเป็นทางเลือกเมื่อฉันอยากทราบผลการป่วยโดยเร็ว แต่ฉันไม่ได้รีบร้อนเร่งรีบคิดเพียงตราบที่ตื่นมายังมีลมหายใจก็สู้ต่อไปเท่านั้นเอง และยังมีศรัทธาจากโรงพยาบาลของรัฐ เพราะนายแพทย์ที่ฉันปรึกษาก่อนหน้านั้นที่คลีนิค ท่านบ่นให้ฟังอยู่หลายครั้งถึงความไม่จำเป็นของการใช้ยาแพงๆและอีกหลายๆอย่าง ฉันพิจารณาตามก็เห็นจริงตามท่านกล่าวหรือจะเป็นโชคดีของฉันเองที่เจอแต่แพทย์และพยาบาลที่น่ารักตลอด แม้บางคนจะดูตึงทั้งสีหน้าและคำพูดแต่ก็เป็นเพียงบุคลิคเฉพาะตน เนื้อหาคำอธิบายต่างๆยังคงครบถ้วนไม่มีตกหล่นแม้ฉันจะซักถามเสียยืดยาวเพื่อทำความเข้าใจ ในส่วนของการนอนพักรักษาตัวในโรงพยาบาลนั้นหลังจากเดินได้คล่องขึ้น ฉันก็เดินเข้าไปพบแพทย์และจัดการตัวเองเข้าพักบนเตียงเรียบร้อยแล้วจึงติดต่อทางบ้านให้รับรู้เพียงแค่นั้น
ตั้งแต่กลับจากบ้านน้องสาวเพื่อมารักษาตัวเอง ฉันไม่เคยอยู่บ้านเลยเพราะทุกคนไม่เห็นด้วยกับแนวทางของฉัน ที่น่าแปลกคือมักจะพาฉันไปตามวัดหรือดูดวงมากกว่า มองความเจ็บป่วยเป็นเรื่องไสยศาสตร์ไป ความจริงก่อนหน้าฉันก็ไม่ได้ขัดอะไรจนกระทั่งรู้สึกว่าจะเลยเถิดไปกันใหญ่จึงขัดใจครอบครัวด้วยการแยกออกมา บอกเพียงมาพักอยู่กับเพื่อนเท่านั้นแต่ไม่บอกว่าอยู่ที่ใดและทำอะไร เพื่อตัดเรื่องกังวลว้าวุ่นใจหลังจากได้ยินแม่เอ่ย"บ้าไปแล้วใช่มั้ย?ถึงทำแบบนี้" เมื่อก่อนฉันไม่อยากอยู่บ้านเพื่อหนีปัญหาแต่ขณะรักษาตัวนี้คือฉันออกมาเพื่อแก้ปัญหาให้ตรงจุดเท่านั้นเอง
ถึงจะดูพิศดารไปสักหน่อยกับความคิดของครอบครัวฉัน แต่ฉันก็ยังดีใจที่ได้เกิดมาในครอบครัวนี้เพราะถ้าหากฉันติดค้างสิ่งใดใดจากภพชาติใดก็ตาม ทำให้ห่วงโซ่กรรมร้อยรัดฉันไว้กับครอบครัวนี้ ฉันยินดีให้มันเกิดและยินดีอโหสิกรรมต่อกันเพื่อเป้าหมายในการจะ"ข้ามสีทันดร"ของฉันเอง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
