ขณะนั่งรถประจำทางกลับบ้านหลังเลิกเรียน เด็กน้อยวัยฝันมองลอดหน้าต่างออกไป สองข้างทางคงเป็นแนวหญ้าสลับลัดแนวเขาเหมือนเคย วันแล้ววันเล่าที่เธอต้องนั่งรถไปเรียนตามความหวังแบบที่ใครว่า แต่ไม่มีเลยสักวันที่เธอจะลืมถามตัวเอง ว่าความฝันสำหรับเธอคืออะไร
สองข้างถนนที่คุ้นตายังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนไป รถคงแล่นผ่านต้นไม้ต้นโปรดของเธอทุกวัน แม้ตั้งตระหง่านอย่างโดดเดี่ยว แต่ความสง่าคงเป็นเสน่ห์ที่น่าหลงใหล เธอจึงไม่ลืมที่จะชื่นชมทุกครั้ง แค่นั้นก็ทำให้เธอสุขใจ
เรื่องราวมากมายเกิดขึ้นบนถนนเส้นเดิม ซ้ำมาซ้ำไป ซ้ำแล้วซ้ำเล่า นอกหน้าต่างรถนั้น คงมีความฝันมากมายให้เธอไล่ไขว่คว้า แม้บางทีความฝันผันแปรไปตามฤดูกาล ฝันอยากอุ่นใจเมื่อผ่านลมหนาว ฝันอยากแข็งแกร่งเมื่อเจอสายฝน แปรเปลี่ยนไปตามประสบการณ์ รู้สึกโตขึ้นเมื่อเธอเลื่อนชั้น รู้สึกเก่งขึ้นเมื่อเธอชนะกีฬา หรือรู้สึกพ่ายแพ้เมื่อเธอเสียน้ำตา เหล่านั้นล้วนทำให้มิติของความฝันเธอซับซ้อน และว่างเปล่า
ในขณะที่เธอทุ่มเทให้ความหวังตรงหน้า ความฝันคงหลุดลอยเรื่อยไป ไกลเกินกว่าทัศนวิสัยที่เธอจะมองเห็น วันคืนทำให้เธอหลงลืม แม้ขับผ่านถนนเส้นเดิมอีกกี่ครั้งเธอกลับไม่เคยนึกถึงมันเลยซักครั้ง รสชาติของความเป็นผู้ใหญ่คงขื่นขม มันค่อยกลืนกินความเดียงสาของเธอทีละน้อย จากวันผ่านเป็นเดือน จากเดือนผ่านเป็นปี พื้นที่ในชีวิตจริงมีมากขึ้นเรื่อยๆ แต่พื้นที่ในความฝันกลับแคบลงและโรยราเต็มที
ท้ายที่สุดเธอหยุดและฉุกคิด เมฆฝนระรอกใหม่กำลังตั้งเคล้า เธอจะแข็งแกร่งเมื่อถูกลมฝน ความชุ่มเย็นของมันจะปลอบฉโลมความฝันอีกครั้ง...
เมื่อดอกหญ้าสีแดงสดใสค่อยงอกงามในใจ เธอจึงฝันถึงนามปากกา นามปากกาที่เคยอยากมอบให้ตัวเองเมื่อเติบใหญ่ "ดอกไม้ปลายดาว" เพราะเธอมาจากป่า เติบโตมาจากภูเขา ความงามของเธอจึงเรียบง่าย แม้ถูกฉาบด้วยสิ่งใดแก่นแท้ของเธอคือก้อนหิน เมื่อแข็งแกร่งจะเปล่งประกาย ปลายดาวจะเป็นปลายฝันที่เธอปรารถนาและจะยืนยิ้มกับมันในสักวัน
...ดอกหญ้าริมทางลู่ตามลมรถจนพลิ้วไหว เธอเดินทางตามความหวังและกลับบ้านตามความฝัน...
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
