เรื่องในตำนาน EP.1
EP1: หลวงตาไม่คุยด้วย🥲
เรื่องราวเกิดขึ้นสมัยเป็นแพทย์ใช้ทุนปี 2 ที่ โรงพยาบาลชุมชนแถวชนบท หรือเรียกว่าบ้านนอกก็ได้
“ โรงพยาบาลบึงโขงหลง” ( คิดดูละกัน ขนาดน้ำโขงยังหลงเลย ..ต้องห่างไกลแค่ไหนกันนะ)
ต่ายจะมีเรื่องราวจาก รพ.นี้เยอะนะคะ อยู่สองปีเรื่องเยอะมาก แต่บอกไว้ก่อนต่ายรักมากนะ รพ.นี้ ได้อะไรจากที่นี่เยอะมากๆ ไว้จะมาค่อยๆทะยอยเล่าค่ะ เข้าเรื่องหลวงตา เลยละกัน😃
เกริ่นนิดนึงก่อน
.
.
.
ปกติกิจวัตรประจำวันของหมอ รพ.ชุมชน จะต้องออกตรวจผู้ป่วยนอก หรือเรียกสั้นๆว่า OPD (out patients department) ซึ่งจำนวนจะประมาณ 60-120 เคสต่อวัน และเคสส่วนมากก็จะประมาณ เบาหวาน ความดัน หวัด ท้องเสีย .. สรุปรวมมิตร และเดินตรวจสลับไปมากับผู้ป่วยฉุกเฉินกับผู้ป่วยใน ฉะนั้นหมอๆก็จะต้องทำเวลาในการตรวจให้กระชับมากที่สุด ก่อนที่ยายๆตาๆทั้งหลายจะหน้ามืดเพราะน้ำตาลตกกันซะก่อน
ปกติเลยวิธีที่ช่วยให้ต่ายทำงานไว ตรวจทันเลยคือ จะอ่านประวัติคนไข้ จากจอคอมพิวเตอร์ อ่านค่าสัญญาณชีพ และผลเลือดระหว่างที่คนไข้เก่าที่ตรวจเสร็จแล้วกับคนไข้ใหม่เดินสลับกันมานั่งตรวจ (คิดภาพตาๆยายๆค่อยๆลุกออกจากที่นั่ง )
และวันนั้นหนักหน่อย ยอดคนไข้ เช้านี้เลขพุ่งไปจะ 130 แล้ว ต่ายเพิ่งเริ่มตรวจไป สักคิวสามสิบ ระหว่างมองจอคอมอ่านอยู่นั้นหางตาต่ายก็เห็นชายผ้าเหลืองกำลังเยื้องเดินเข้ามานั่ง
ด้วยความรีบต่ายก็ซักประวัติเลย จะได้พิมพ์ประวัติให้เสร็จก่อนหันไปตรวจทีเดียว
ต่าย: อัตมา เป็นอะไรมาคะ
.
.
.
.
ไร้เสียงตอบ จากอัตมา แต่ต่ายยังพยายามถาม
ต่าย: อัตมา เป็นอะไรมาคะ
.
.
.
.
ยัง! ยังเงียบกริบ ต่ายเริ่มหงุดหงิดละ เลยหันไปมองหลวงตา แบบที่มือยังวางบนคีย์บอร์ด
พอหันหน้าไปเห็นหลวงตา ยิ้มแบบอ่อนโยนมาให้ต่าย แบบเอ็นดู ต่ายยังงง ทำไมท่านไม่พูดอะไรเลย เลยหันไปสบตาผู้ช่วยต่าย ผู้ช่วยส่ายหัว ดิ้กๆๆ ทำปากขมุบขมิบ มือทำม่าไขว้กันเป็นกากบาท .. ต่ายก็คิดในใจ ชั้นทำอะไรผิดไปวะ
.
.
.
.
พอนึกขึ้นได้ อ้อ! นั่นมันสรรพนาม สำหรับพระสงค์พูดกะเรานี่หว่า โอ้ย.. โคตรอายอ่ะ วินาทีนั้น ไม่รู้จะทำตัวยังไงแต่ก็ต้องตรวจต่อนะ
.
.
.
.
ต่าย: หลวงตาเป็นอะไรมาคะ
หลวงตา: หลวงตามารับยาความดันน่ะโยม
หลวงตาตอบโยมต่ายแล้ววววว ต่ายก็ซักต่อ ตรวจไปในใจยังคงมีความอาย 😂 .. ระหว่างนั้นได้แต่คิดว่า ไม่ได้การณ์ละ เป็นถึงลูกสาวครูแหม่ม ครูเอกภาษาไทย วันนี้ต้องพูดสักอย่างให้ได้ อย่าให้แม่ได้อายใครเขา
.
.
ปิ๊ง! นึกออกละ
วินาทีที่ตรวจ สั่งยาเสร็จเรียบร้อย หลวงตาลุกจากที่นั่ง หันมาจะพูดอะไรกับต่าย ต่ายชิงพูดเลย
ต่าย: เจริญพรนะคะหลวงตา
.
.
.
.
หลวงตา: (เงียบ...) ยิ้มอ่อนโยนตามเดิม แล้วเดินออกไป
แล้วก็มีเสียงหัวเราะของพี่หมอ ผอ.โรงพยาบาลข้ามห้องตรวจมา หัวเราะหนักมากพร้อมตะโกนมา
ผอ: แกพูดแทนหลวงตาหมดแล้ว จะให้หลวงตาพูดอะไรวะ
😭แงๆๆๆ แม่จ๋า ต่ายขอโทษน้า
ร้องไห้ในใจเบาๆ พี่ผู้ช่วยไม่ต้องพูดถึงหัวเราะจนไม่มีเสียง
งือๆๆๆๆ เค้าสอบเอนซทรานส์คะแนนภาษาไทยอันดับสองของประเทศเลยนะ ไหงเอามาใช้ไม่ได้เรื่องเลย
จบ ตำนาน EP1
รอบหน้าจะมาพร้อมคอนเทนต์ความรู้นะคะ เรื่อง โควิด-19กับโรคหัวใจ จะได้ไม่จำต่ายในภาพตลกอย่างเดียว 😅
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
