17 ม.ค. 2021 เวลา 04:00 • ไลฟ์สไตล์
ฉันได้ยินเสียงกระซิบมากมาย
ทุกเสียงต่างบอกกับฉันว่า
..... ”จ ง เ ป็ น ผู้ ใ ห้” ......
ผู้ให้ย่อมเป็นที่รัก...
ผู้ให้ย่อมเป็นสุข...
1
ฉันเติบโตมาพร้อมกับการเป็นผู้ให้
ที่.. ให้.. ให้.. ให้ และ ให้..
ฉันมีความสุขกับการให้
สิ่งที่ฉันได้รับกลับมาจากการให้
บางครั้งมันมากเสียจนทำให้ฉันรู้สึกว่า
ฉันได้รับมากกว่าให้เสียอีก
ฉันหลงไปในโลกของการให้
การเป็นผู้ให้ทำให้ฉันมีความสุข
แต่ทำไมบางครั้ง
การให้กลับทำให้ฉันทุกข์ใจด้วยนะ
มีบางสิ่งบางอย่าง “หายไป”
“คุณเลือดจางเกินไป ไม่สามารถบริจาคเลือดได้”
คำพูดที่ทำให้ฉันรู้ว่า “ครั้งนี้ฉันเป็นผู้ให้ไม่ได้”
ฉันรู้สึกเศร้าใจแต่..
บางสิ่งบางอย่างที่เคย “หายไป” นั้นกลับมา
..... “ค ว า ม รั ก ตั ว เ อ ง” .....
ฉันกลับมาใส่ใจดูแลตัวเองมากขึ้นกว่าเดิม
ทำทุกสิ่งเพื่อให้ร่างกายสมบูรณ์แข็งแรง
สามารถกลับไปบริจาคเลือดได้อีกครั้ง
และฉันก็ทำสำเร็จพร้อมกับค้นพบว่า
“ฉันจะเป็นผู้ให้ได้อย่างไร หากตัวฉันเองยังไม่พร้อม”
2
หรือ...
ฉันกลัวคำว่า “เห็นแก่ตัว”
มากกว่า คำว่า “รักตัวเอง”
หรือ...
ฉันกลัวที่จะปฏิเสธว่า “ไม่” กับคนอื่น
เพื่อสิ่งที่”ใช่”สำหรับตัวฉันเอง
1
หรือ...
ฉันไม่กล้า “ตัดสินใจ” เลือก
เพราะฉัน “กลัว” บางสิ่ง
หรือ...
ฉันอยากเป็น “ผู้ให้”
เพราะ “ได้รับ” บางสิ่งบางอย่างกลับคืนมา
...
...
...
ฉันจะเป็น “ผู้ให้” ที่เบียดเบียนกายใจตัวเองให้ทรมาณ
หรือฉันจะเป็น “ผู้ให้” ที่ให้ได้อย่างมีความสุขแท้จริง
แน่นอนว่า “ฉันเลือกได้”
และฉันเลือกที่จะรักและพัฒนาตัวเองเพื่อให้เป็น
“ผู้ให้ที่มีความสุขกาย สุขใจที่สุดยังไงล่ะ”
:)
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ❤️💚
#กระเรียนน้อย
#กาลครั้งหนึ่งของชีวิต :)

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา