“คนไข้ยังไม่ตื่น-ไม่ขยับตัว-ม่านตาขยาย 2 ข้าง” — พยาบาลไอซียูรายงานอาการคนไข้ที่ผ่าตัดเสร็จหมาดๆ เมื่อ 7 โมงเช้า—ขณะที่ผมกำลังล้างมือก่อนเข้าผ่าตัดเคส CABG ตอน 10 โมงเช้า (ทำให้ผมคิดกังวลไปว่าคนไข้จะรอดหรือเปล่า—สมองตายหรือเปล่า?)
นึกย้อนไปถึงเมื่อคืน
ตอนเวลาสองทุ่มกว่าๆ ระหว่างกำลังผ่าตัดเคส CABG — “พี่ว่าเคส leakage aneurysm เรารอดูอาการก่อนไหมครับ-คนไข้ยัง stable”—ผมบอกน้องที่ช่วยผมผ่าตัดอยู่
“เคสที่จำเป็นต้องทำ-ก็ต้องทำค่ะพี่”—น้องให้คำตอบ
(แต่ในใจผมกังวลว่าถ้าทำเคสต่อคืนนี้ เป็นเคสยาก กว่าจะผ่าเสร็จคงเลยเที่ยงอีกวัน)
เลยบอกน้องไปว่า “เดี๋ยวค่อยทำต่อจากเคส CABG พรุ่งนี้เช้าก็ได้ครับ”
“แต่ดมยาแลกเวรเช้าออกแล้วนะ พร้อมทำ” -น้องๆตอบกลับมา เพราะอยากให้ทำคืนนี้เลย
นาฬิกาที่ผนังห้องผ่าตัดบอกเวลา ตี 3
(เริ่มผ่าตอนเที่ยงคืน—คนไข้มาด้วยไอเป็นเลือดจากหลอดเลือดแดงโป่งพองไปกดเบียดหลอดลม)
“อาจารย์คะ คนไข้ไม่ไหว เอาไม่ขึ้นแล้ว”—หมอดมยาบอกผมจากหัวเตียง
ผมหันไปดูที่หน้าจอมอนิเตอร์—ความดันเลือด 30/20 (เครียดมาก ในใจคิดว่า-ยังใส่หลอดเลือดเทียมหุ้มขดลวดได้แค่อันเดียว ยังผ่าไม่เสร็จเลย)
ในมือหมอดมยามีท่อพลาสติกสำหรับดูดเลือดในท่อช่วยหายใจ ซึ่งตอนนี้มีเลือดเต็มท่อหายใจ - คนไข้กำลังจะตายจากจมเลือดตัวเอง (เหมือนคนที่จมน้ำตาย แต่คราวนี้เป็นจมเลือดตาย)
ผมก็เริ่ม CPR (กดหน้าอกช่วยชีวิตคนไข้)—“เตรียม ECMO”ผมบอกน้องเจ้าหน้าที่ ให้เตรียมเครื่องหัวใจและปอดเทียมขนาดเล็ก เพื่อช่วยชีวิตคนไข้ไว้ก่อน
แต่โชคดีที่หัวใจคนไข้กลับมาเต้นเองได้—ความดันเลือด (150/70)—เริ่มผ่าตัดต่อได้ (มัจจุราชยังให้โอกาส) ต้องรีบใส่หลอดเลือดเทียมอันที่สอง เพื่อปิดทางออกของเลือดที่รั่วมาทางหลอดลมของทางเดินหายใจ
ตี 4 กว่า (ใส่หลอดเลือดเทียมหุ้มขดลวดเส้นที่ 2 เสร็จพอดี-กำลังจะฉีดสีดูความเรียบร้อยครั้งสุดท้าย)
“คราวนี้ไม่น่าไหวจริงๆค่ะอาจารย์”—หมอดมยาบอกจากหัวเตียง—กำลังสาละวนกับการให้ยาช่วยกระตุ้นหัวใจ และดูดเลือดที่ค้างในท่อหายใจ
ผมหันไปดูที่มอนิเตอร์ (ใความดันเลือด 0/0 แต่ยังมีกราฟหัวใจเต้น (PEA)
เริ่ม CPR (กดหัวใจช่วยชีวิต)อีกรอบ—สักพัก ความดันเลือดกลับมา 170/90 (ผมกำลังชั่งใจว่าจะใส่ ECMO ดีไหมนะ?)
“ถ้า arrest รอบสาม ไม่น่ารอดนะคะอาจารย์”—หมอดมยาเอ่ยปากบอกผมด้วยความกังวล
6 โมงเช้า เริ่มเย็บปิดแผล—ความดันเลือด 120/70
แต่ยังไม่รู้ว่าคนไข้จะรอดไหมนะ? จะตื่นหรือเปล่า? (ผมคิดกังวลในใจว่าสมองอาจตายไปแล้วก็ได้) แต่ไม่มีเลือดในท่อหายใจ เลือดหยุดรั่วแล้ว!
บ่าย 3 โมง—หลังเสร็จเคส CABG
“คนไข้เริ่มรู้สึกตัวแล้วค่ะอาจารย์ ขยับแขนขาได้ แต่ยังไม่ค่อยมีแรง”—พยาลไอซียูรายงานทางโทรศัพท์—(รู้สึกหายเครียด-ไปทำเคสตอนเย็นต่อได้)
#ศิษย์มีครู
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
