☕ กาแฟลาเต้ + ขนมปังเอบีซี + ข้าวต้มมัด เกี่ยวข้องกับมิตรภาพอย่างไร ค่อย ๆ จิบ และจับโยงกันนะครับ
สามสิ่งเสริมสร้างสัมพันธ์
ย้อนมองชีวิตไกลไปถึงปี 2523 ระหว่างที่เรียนชั้นมัธยมปลาย
ผมมีโอกาสเดินทางไปต่างจังหวัดไกล ๆ ด้วยรถไฟครั้งแรก จากสถานีบางซื่อ ปลายทาง จ.ศรีษะเกษ บ้านเกิดของคุณครูสอนวิชาภูมิศาสตร์ ที่เคารพรักท่านหนึ่ง ซึ่งปัจจุบันท่านเสียชีวิตไปแล้ว
ครั้งแรกที่นั่ง เคอะ ๆ เขิน ๆ
ระหว่างที่พักอยู่ที่นั่น ท่านพาลูกศิษย์ท่องเที่ยว รวมทั้งแวะชิมอาหารพื้นบ้านตามร้านอร่อยริมทาง และในตลาดหลายแห่ง
จนมาจบมื้อสุดท้ายที่ร้านขายอาหารอิสานในตัว อ.ขุขันธ์ จ.ศรีษะเกษ เจ้าของร้านซึ่งเป็นเพื่อนกับท่าน เดินออกมาต้อนรับพวกเราอย่างอบอุ่น และดีใจที่ได้เจอคุณครู ผู้เป็นเกลอเก่า
ส้มตำ เมนูยอดนิยมทั่วไทย
หลังจากพวกเรารับประทานเสร็จอย่างเอร็ดอร่อย ถึงเวลาคิดค่าอาหาร เพื่อนคุณครูที่ผมยังจดจำรูปร่างและหน้าตาได้จนถึงทุกวันนี้ กลับไม่ยอมคิดค่าใช้จ่าย
แถมบอกว่า "มื้อนี้ขอถือโอกาสเลี้ยงเพื่อนเก่าที่ไม่ได้เจอะเจอกันนาน ตั้งแต่เรียนจบชั้นมัธยมมาด้วยกัน"
แม้คุณครูจะขอร้องหลายครั้ง เพื่อนคุณครูก็ไม่ยอม
ก่อนออกจากร้านและร่ำลากัน คุณครูภาษาไทยที่ร่วมเดินทางไปด้วย จึงถือโอกาสกล่าวขอบคุณแทนคณะพวกเราทั้งหมด
ท่อนหนึ่งที่กล่าวไว้ ผมยังจดจำเป็นแนวทางการใช้ชีวิตและสร้างมิตรตลอดมา มีเนื้อความว่า ...
"อาหารทั้งหมดที่พวกเราได้รับประทานกันในมื้อนี้นั้นว่า เอร็ดอร่อยมากแล้ว ก็ยังไม่เท่ากับน้ำใจและการต้อนรับที่อบอุ่นจากคุณพี่ที่มีให้กับพวกเราอย่างมากค่ะ"...🥰😍
วันนี้เวลาผ่านไป 40 ปีเศษ ความรู้สึกที่เคยเกิดขึ้นในครั้งนั้นเวียนกลับมาอีกครั้งหนึ่ง (ไม่นับครั้งย่อยๆ ที่ทยอยเกิดขึ้นในแต่ละช่วงชีวิต) 🕰🕣
โดยเกิดขึ้นในพื้นที่ จ.กระบี่ ช่วงเดือนแรกที่ผมมาถึง เมื่อราว ๆ ต้นเดือน ม.ค.64
วันนั้นผมมาเดินออกกำลังกายที่ทางเดินริมทะเลกระบี่ แถบลานปูดำ แลนด์มาร์คใหม่กลางเมืองกระบี่ มีโอกาสทักทายกับผู้คนที่เดินออกกำลังกายหลายคน
ทางเดินริมทะเล&ลานปูดำ
จนมาเจอกับคุณพี่ 2 คน (พี่โกสินและพี่โกไข่) เราทักทาย และเดินคุยกันไปในเรื่องสุขภาพและการรักษาโรคประจำตัวของแต่ละคน
เมื่อเรื่องราวพูดคุยทำท่าจะยาวเกินกว่าระยะทางที่เดินออกกำลังกาย คุณพี่ทั้ง 2 คน เลยชวนมาคุยต่อที่ร้านกาแฟบริเวณใกล้ ๆ กันกับที่เดินออกกำลังกาย
มองจากร้านออกมาเห็นทะเล
วันนั้น ผมยังจำได้ว่า พี่โกสิน เชื้อเชิญให้ผมดื่มกาแฟลาเต้ร้อนถ้วยแรกตามที่ผมเลือกไว้ก่อนได้เลย ไม่ต้องรออีก 2 ถ้วยที่กำลังชง
"ดื่มร้อน ๆ จะได้รสชาติที่อร่อย" พี่โกสินพูดย้ำ ผมก็ใจอ่อนตามพี่โกสิน
กาแฟลาเต้ร้อนที่ผมดื่มในวันนั้น นับเป็นกาแฟถ้วยสำคัญที่มีบทบาทเสริมสร้างมิตรภาพและการพูดคุยให้ดำเนินไปอย่างอบอุ่น
ลาเต้ร้อน&ขนมปัง ABC
แถมมีขนมปังกรอบโบราณ เอบีซี (ABC) ขนมโปรดวัยเด็ก ของขบเคี้ยวที่ทางร้านใส่จานมาให้ 5-6 ชิ้น ไว้กินคู่กัน ซึ่งผมไม่ได้ลิ้มรสมานานแล้ว ยิ่งพาใจ หวลนึกไปถึงมิตรภาพวัยเด็กตอนแบ่งขนมนี้กินกับเพื่อน ๆ
วันนั้น นอกจากภาษากายของผมที่แสดงออกถึงความรู้สึกประทับใจที่เกิดขึ้นแล้ว ในใจผมเองอยากจะพูดว่า "ผมได้รับเกียรติในทุกรายละเอียดของมิตรภาพที่เกิดขึ้นในวันนั้น จากท่วงทีของพี่ทั้งสองอย่างมาก"
พี่โกสินและพี่โกไข่
พอคุยกันเรื่องสุขภาพจบ เราคุยกันต่อเรื่องการทำมาหากิน การใช้ชีวิตให้สุขท่ามกลางทุกข์จากโควิดและพิษเศรษฐกิจ ไปจนถึงการเลี้ยงลูก และเรื่องต่าง ๆ อย่างเพลิดเพลินราวกับว่าคนเคยรู้จักกัน แล้วไม่ได้เจอะเจอกันนานแสนนาน
จนดูเหมือนว่า จะไม่เหลือประเด็นอื่น ๆ สำรองไว้คุยต่อเมื่อพบเจอกันอีก แต่ด้วยไมตรีจิตและมิตรภาพที่เกิดขึ้นในวันนั้น ทำให้ผมเกิดความเชื่อมั่นว่า เราคงมีเรื่องราวอีกมากที่จะพูดคุยกันในวันต่อ ๆ ไป
และแล้วกาแฟเช้าวันนั้น วันที่เริ่มต้นสร้างมิตรภาพ ด้วยรสชาติที่นุ่ม ๆ พอดิบพอดีกับความรู้สึกที่เกิดขึ้น ก็จบลงด้วย ถ้อยคำว่า ..
"ไม่ได้ ไม่ได้ครับ พวกผมเป็นเจ้าถิ่น ขอรับผิดชอบจ่ายเองครับ"
ถ้อยคำนี้เกิดขึ้น เมื่อผมเตรียมจะจ่ายค่ากาแฟที่ดื่มด้วยกัน
เจ้าถิ่นในความหมายนี้ ช่างสื่อนัยถึงน้ำใจของพี่ทั้งสองนั้นยิ่งใหญ่และอบอุ่นยิ่งนัก
วันรุ่งขึ้น เราเจอกันอีกครับ ณ ที่ออกกำลังกายเดิม และร้านกาแฟเดิม แต่พี่โกไข่อุตส่าห์แวะหาซื้อ "ข้าวต้มมัด" เจ้าอร่อยมาให้ลองรับประทานร่วมกับกาแฟ
เพิ่มสีสันการดื่มและการคุยให้ออกรสชาติมากยิ่งขึ้น
ข้าวต้มมัด เข้ากับกาแฟได้ดี
ผมดื่มกาแฟไป ทานข้าวต้มมัดไป ด้วยใจที่ตื้นตันข้างในเช่นวันแรก
เหมือนดังว่า ใจของผมค่อยๆ มีคนผูกมัดอย่างทะนุถนอม ลมุนละไม ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าท่วงทีที่คุณแม่ของผมบรรจงห่อข้าวต้มมัดด้วยใบตอง
แล้วรัดข้าวต้มมัด 2 กลีบที่ห่อเสร็จแล้ว ให้เป็นมัดเดียวกันด้วยไม้เกี้ยวที่เหลาเป็นเส้นบาง ๆ จากท่อนไม้ไผ่ แล้วไปนึ่งให้สุกในหวดนึ่งโบราณที่ปั้นจากดิน
เพื่อใส่บาตรถวายพระในวันพระใหญ่ที่บ้านเกิด ต.เกาะเกร็ด อ.ปากเกร็ด จ.นนทบุรี เมื่อ ราว 40-50 ปีที่แล้ว
ชาวบ้านใส่บาตรวันพระใหญ่
ผลของการดื่มกาแฟร้อนรวมกัน 3 ถ้วย กับพี่ชาย 2 คน ในยามเช้าที่กระบี่ 2 วันนั้น
นำพาใจผมย้อนกลับไปคลับคล้ายคลับครากับความทรงจำในมื้อกลางวันที่เปี่ยมล้นด้วยมิตรภาพ และความผูกพันซึ่งเคยเกิดขึ้นในครั้งนั้น ที่ อ.ขุขันธ์ จ.ศรีษะเกษ และความประณีตของวิถีชีวิตในอดีตที่เกาะเกร็ด
เกาะเกร็ดยามค่ำและผู้คนที่มาเยือน
และถึงแม้ว่า ตัวละคร กาลเวลา รวมทั้งฉากของเรื่องราวมิตรภาพที่เกิดขึ้นในกระบี่และศรีษะเกษ จะแตกต่างกันอยู่บ้าง
แต่เมื่อพินิจพิจารณาถึงสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว มาจากพื้นฐานเดียวกัน คือ ความรัก ความมีน้ำใจ และเหนืออื่นใด คือ มิตรภาพที่ส่งมอบให้กันและกัน ซึ่งจะสร้างความจดจำเป็นตำนานอีกเรื่องหนึ่งที่เกิดขึ้นกับชีวิตของผมตลอดไป
ซึ่งผมเชื่อเช่นกันว่า ตำนานมิตรภาพแบบนี้ ไม่ได้มีเกิดขึ้นเพียงที่กระบี่และศรีษะเกษ แต่เกิดขึ้นทั่วทุกเขตในเมืองไทยและทั่วไปในทุกมุมโลก
🌏🌎🌍
🙏ขอบพระคุณผู้อ่านทุกท่านมากครับ
มุมชัย นัยสอิ้ง/มอญ พลัดถิ่น
☕เสริมสร้างมิตรภาพทุกที่
☕กาแฟแบบไหน ดื่มกับอะไร ไม่ใช่เงื่อนไขสำคัญ..
- 14
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
