"มะม่วงบ้านน้อง พี่ขอนะจ๊ะ" แต่งเพลงก็เหมือนปลูกมะม่วง ไม่ใช่ใครนึกจะเด็ดก็เด็ด
ใช่ ผมกำลังหมายถึงดราม่าวงการดนตรีเรื่องเพลง "เพื่อนไม่ไหว" ที่ขนาดยังปล่อยมาแค่ตัวทีเซอร์ แต่ทำนองดันไปคล้าย ไม่สิ เหมือนเลย เหมือนเพลง "กอดความเจ็บช้ำ" แบบเด๊ะ ๆ เลย
ซึ่งตอนแรกก็กะจะปล่อยผ่านไปอยู่หรอก เหมือนขนาดนั้น แถมเจ้าตัวยังบอกเองอีกว่าใช้หนูลอกเขามา โอเค นั่นน่ะ ถือเป็นคำสารภาพสินะ จบ ๆ แยกย้าย ลบคลิปหยุดปล่อยเพลงออกมาก็คงจบ อาจจะโดนด่าติดตามมาบ้างแต่ก็ไม่เท่าไหร่หรอก
แต่มันดันมีใครสักคนที่บอกว่า เห้ย มันไม่ได้ผิดขนาดนั้นนะโว้ย ก๊อปงานมามันผิดตรงไหน ทีทุกคนใช้ outsource กันไม่เห็นเป็นไร เพลงที่ฟัง ๆ กันน่ะไม่มีอะไรเป็นออริจินัลทั้งสิ้น วงการดนตรีมันไม่พัฒนาก็เพราะยังงี้แหละ ที่นางโดนด่าก็เพราะเป็นเรื่องของชนชั้น และไอ้เรื่องลิขสิทธิ์อะไรเนี่ยมันก็มาจากทุนนิยมทั้งนั้นแหละ ประมาณนี้ ซึ่งใครอยากอ่านก็ไปตาม ๆ เองเนอะ
ซึ่ง ปล่อยผ่านเรื่องนี้ไม่ได้เลย และมันมีอะไรให้พูดถึงจริง ๆ น่ะแหละ แต่ก่อนที่จะด่าใครอะไรยังไง ใจเย็น ๆ ร่ม ๆ และค่อย ๆ อ่าน เพราะเรื่องลอกงานเป็นเรื่องที่กำหมัดสำหรับผมมานานมาก ๆ แล้ว และ ผมเห็นด้วยว่าการลอกกันเป็นเรื่องไม่ผิด
แต่ๆๆๆๆๆๆ ผมจะขอแยกเป็นสองเรื่อง
1. การลอกงานเป็นเรื่องที่ผิดหรือไม่
2. ในกรณีนี้ ศิลปินที่ลอกงานมาผิดตรงไหน
1. เราเอาเรื่องแรกก่อน การลอกเลียนแบบเป็นหัวใจหลักของวัฒนธรรมป๊อปเสียด้วยซ้ำ ป๊อปจะไม่ป๊อปถ้าเราไม่หยิบจับอะไรที่เป็นที่นิยมมาประดับตัว หรือไม่ทำอะไรตามกระแส เมื่อดนตรีนอกกระแสได้รับความนิยม มันจะไม่ใช่ดนตรีนอกกระแสอีกต่อไป เพราะมันจะมีคนที่ทำตามกันมาอีกเป็นขโยง ป๊อปเป็นเช่นนี้เสมอ ป๊อปไม่เคยคิดจะสร้างอะไรใหม่ด้วยตนเอง แต่ปล่อยให้ชาวบ้านเขาลองผิดลองถูกกันไปเรื่อง ตัวเองนั่งดูแล้วก็แบบ เออไอ้นี่ทำแบบนี้มันเจ๋ง งั้นฉันทำบ้าง เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เริ่มและทุกวันนี้ก็ยังเป็นแบบนี้อยู่
แต่เห้ยจาร ไอ้นี่มันลอกนะเว้ย มันดึงทำนองทั้งทำนองมาทั้งแท่งเลยนะเว้ยจาร รู้ครับ รู้ มีหู แต่มันก็ยังอยู่ในขอบข่ายของการนำมาใช้อยู่ดีครับไม่ว่าเราจะรู้สึกว่ามันล้ำเส้นหรือไม่ก็ตาม อันที่จริงแล้วดนตรีเราผ่านการทำอะไรแบบนี้มาแล้ว ไม่ใช่ครั้งแรก และจะไม่ใช่ครั้งสุดท้าย มันต้องมีบ้างที่เราเคยได้ยินทำนองของเพลงบางเพลงที่เหมือนกัน หรือการดึงเพลงนั้นเพลงนี้มาแปลงเป็นอีกเวอร์ชัน หรืออีกภาษา หรือกระทำการ cover เราอาจจะไม่กล้าเรียกมันว่าลอก แต่มันก็ลอก เพราะเป้าหมายของมันมีสิ่งเดียวคือการดึงส่วนแบ่งของผลประโยชน์เหมือนกันหมด
โห่ยจาร จารเข้าข้างคนผิดอะ มันละเมิดลิขสิทธิ์นะ ผมไม่ได้เข้าข้างคนผิดนะครับ และกรณีนี้ศิลปินคนนั้นผิดแน่นอน แต่เพื่อให้เข้าใจ ก็ต้องอธิบายขอสองต่อ
2. ตามที่โพสนั้นได้พูดไว้ครับว่ากฏหมายลิขสิทธิ์มันเกิดจากระบบทุนนิยม ใช่แล้ว มันคือทุนนิยม ทุนนิยมบอกเราว่าอะไรที่เราสร้างมามันคือของเรา เรามีสิทธิ์ในสิ่งนั้น ใครจะมาเอาไปโดยที่เราไม่อนุญาต ไม่ได้ และเราก็อยู่บนโลกของทุนนิยมอะครับ
เมื่อศิลปินปล่อยเพลงออกมา ยิ่งถ้าผ่านค่ายด้วย มันจะมีลิขสิทธิ์คุ้มครองอยู่ และเพลงเป็นเหมือน passive income ที่เราหารายได้ได้เรื่อย ๆ ตราบใดที่ยังมีคนต้องการฟังมัน การแต่งเพลงขึ้นมาสักเพลงจึงเหมือนการปลูกต้นมะม่วงในสวนหน้าบ้านเรา ถ้าต้นมะม่วงมันไม่ตายเราก็เด็ดกินได้เรื่อย ๆ เก็บไปขายได้เรื่อย ๆ
ฉะนั้นมันจึงดูแปลกมากที่ถ้ามีเหตุการณ์ที่ใครสักคนตะโกนบอกว่า ฮัลโหลหมู่บ้าน พรุ่งนี้เราจะเปิดร้านข้าวเหนียวมะม่วง คนในหมู่บ้านก็ หรอ ๆ โห ๆ ไม่เคยทำขนมเลยเห็นแต่ขายกับข้าวจะอร่อยหรอ ทันใดนั้นเขาก็เลยแจกข้าวเหนียวมะม่วงให้กินคนละคำ คนในหมู่บ้านก็ โห ๆ มันทำได้จริง ๆ ว่ะ ว่าแต่ไปเอามะม่วงมาจากไหนเนี่ยรสชาติคุ้น ๆ อ๋อ ฉันเด็ดมาจากบ้านนั้นเองแหละ อ้าว ขโมยๆๆๆๆ
ทันใดนั้นก็มีคนตะโกนฝ่าฝูงชนมาว่า แล้วมันผิดตรงไหน มะม่วงก็มีอยู่ทั่วไป ข้าวเหนียวมะม่วงนี่ก็ไม่ใช่ของใหม่ ใจคอทุกคนจะไม่ยอมให้เขาได้ทำอะไรเลยใช่มั้ย แทนที่จะสนับสนุนกันแบ่งปันกัน พวกทุนนิยมเอ๊ยยยยย
คิดว่าไงครับ?
กลับเข้าเรื่องเพลงต่อ สิ่งเดียวที่คุณเฉลิมศรีผิดจริง ๆ คือ ไม่ได้ลอกมาอย่างถูกต้องครับ ถ้าย้อนไปดูข้อแรก การลอกนั้นไม่ผิดอยู่แล้ว แต่คุณต้องลอกมาอย่างถูกต้องด้วย ถูกต้องคืออะไร ไปติดต่อเจ้าของเขาไงครับ ชอบเพลงพี่มากขอเอาท่อนนี้มาทำต่อนะ เป็นต้น หลังจากนั้นมันจะเข้าสู่เงื่อนไขของผลประโยชน์ จะให้ฟรี ๆ หรือมีเงื่อนไขบางอย่าง หรือจ่ายเงิน ก็ว่ากันไป
เพราะเอาเข้าจริงแล้ว มีหลายเพลงมาก ๆ เลยนะครับที่ไม่ได้แค่ inspired มา แต่ลอกมาเลย เช่นเพลงกะหล่ำปลี (โจอี้บอย), I Think I (แคทลียา อิงลิช), เป็นต้น แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเพลงเหล่านี้ผ่านการซื้อลิขสิทธิ์มาแล้วเรียบร้อย ที่ลอกแบบไม่บอกไม่กล่าวก็เป็นคดีไปอย่างเช่นเพลงสิ่งรอบข้าง (มหาหิงค์) หรือเพลงเธอไม่เคยตาย (ไฮร็อค) เป็นต้น
และดนตรีนั้นมี outsource แน่นอนครับ ทฤษฎีดนตรีนั่นเอง samp หรือเอฟเฟกต์เสียงบางอย่างก็มีให้ดาวน์โหลดมาให้ใช้ฟรี ที่จ่ายก็มี และต่อให้ทำออกมาแล้วมันจะไม่มีอะไรเป็นของเราเลยก็ตาม แต่เวลาที่เสียไปในการสร้างงานน่ะของเรา แบ่งไม่ได้ และต่อให้บางอันเขาเปิดให้ใช้ฟรีจริง ๆ เขาก็ไม่ได้ทำฟรี อย่างรูปมะม่วงที่ผมเอามาใช้นี่ฟรีก็จริง แต่มันก็เป็นรูปที่อยู่ใน Canva นั่นหมายความว่าแอปเค้าซื้อรูปเจ้าของงานมาใช้ก่อนแล้วเพื่อให้คนอย่างผมมาใช้ เมื่อผมเข้าไปใช้ Canva ก็ได้เงิน ฉันน่ะสิที่เป็นสินค้า
และต่อให้เราไม่ได้อยู่บนโลกของทุนนิยม เราอยู่บนโลกของสังคมนิยม สมติว่าเราอยู่บนประเทศสาธารณรัฐมาร์กซิสต์ไทยเลย แบบอุดมคติเลย พี่ก็มาขโมยมะม่วงบ้านผมแล้วบอกว่าผลผลิตเป็นของทุกคนไม่ได้อยู่ดี เพราะในระบบคอมมิวนิสต์เองมันก็มีวิธีจัดสรรทรัพยากรเหมือนกัน การขโมยมะม่วงคือการแทรกแทรงระบบอย่างหนึ่ง
สรุป
เพลง "เพื่อนไม่ไหว" นั้นผิดที่กระบวนการซึ่งได้มาครับ นั่นคือไม่ได้ไปขอเจ้าตัวอย่างถูกต้อง แต่ ถ้าจะถามว่าการลอกงานเป็นเรื่องที่ทำได้ไหม ผมยังยืนยันนะครับว่าเราลอกมันได้ และควรลอกด้วย คุณไม่ควรรังเกียจการลอกถึงขนาดนั้น เพียงแต่การลอกนั้นคำนึงถึงวิธีที่ได้มาด้วย บางอย่างไม่จำเป็นต้องบอก บางอย่างจำเป็นต้องให้เครดิต บางอย่างจำเป็นต้องทำการขอซื้อ ก็ทำไปเถอะ คุณอยู่ในโลกของทุนนิยม ทุนนิยมเป็นผัวเมียกับประชาธิปไตย เราต้องอยู่กันด้วยผลประโยชน์กันไปอีกนาน
อ้อ แถม
ผมว่าการลอกไม่น่าจะเกี่ยวกับชนชั้นนักหรอก ไม่เชื่อให้ไปถามคุณสแตมป์กับเรื่องเพลง "วิญญาณ" ถึงกับต้องส่งจดหมายไปขอโทษ Jason Mraz แทบไม่ทัน ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ลอกด้วยซ้ำ ฮ่วย
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
