ตำนานลูกมังกรในมรดกวัฒนธรรมจีน (๓)
ในตอนที่สอง เราได้เล่าถึงตำนานลูกมังกรองค์ชายสี่-ปี้อั้น องค์ชายห้า-เทาเที่ย และองค์ชายหก-กงฟู่ แล้ว
วันนี้เราจะเล่ากันต่ออีกสององค์ชาย คือ องค์ชายเจ็ด-หยาจื้อ ผู้เหี้ยมหาญการต่อสู้ องค์ชายแปด-ซวนหนี ผู้หลงใหลในเปลวไฟ
โปรดติดตามกันต่อได้เลยครับ
กวนอูถือง้าวมังกรเขียว หนัก ๘๒ ชั่ง บริเวณด้ามง้าวมีรูปหยาจื้อ องค์ชายเจ็ด ผู้เหี้ยมหาญการรบ
หยาจื้อ องค์ชายเจ็ด ผู้เหี้ยมหาญการต่อสู้
เชื่อว่าแฟนยุทธจักรกำลังภายใน คงต้องเคยได้ยินชื่อ หรือ เคยเห็นองค์ชายเจ็ด ผู้มีนามกรว่า หยาจื้อ มาไม่มากก็น้อย
มิเพียงแต่คอภาพยนตร์บู๊ลิ้มเท่านั้น หากแต่กระบี่ที่นักพรตเต๋าบนขุนภูบู๊ตึ๊ง ใช้ร่ายรำฝึกกำลังภายในไท่เก๊ก หรือกระบี่ที่ใช้ในการประกอบพิธีกรรมทางศาสนาทั้งในประเทศจีน หรือในบ้านเรายังหาชมได้ตามศาลเจ้า โดยเฉพาะในช่วงประกอบพิธีกรรมอัญเชิญเทพเจ้า หยาจื๊อ 睚眦 Ya2 Zi4 คือชื่อของลูกมังกรตัวที่เจ็ด หรือองค์ชายเจ็ด
เชื่อถือกันมาว่า หยาจื้อมีลักษณะนิสัยดุร้าย โกรธง่าย มีรัศมีแห่งการสังหาร บางครั้งมีการเปรียบหยาจื้อ เสมือนหนึ่งนักล่าปลาฉลาม อ้าปากกว้าง พร้อมที่ขย้ำเหยื่อได้ทุกเมื่อ ในสมัยโบราณ (จนถึงปัจจุบัน) นิยมนำมาทำเป็นด้ามอาวุธ บริเวณรอยต่อตัวด้ามกับคมมีดหรือง้าว หรือลวดลายเป็นอาวุธ เพื่อให้ผู้ใช้อาวุธมีความฮึกเหิม สร้างความกล้าหาญให้กับผู้ใช้อาวุธ
ดังปรากฎรูปศีรษะของหยาจื้อ หรือบางครั้งก็ปรากฎหยาจื้อทั้งตัวอยู่บนด้ามจับของดาบ กระบี่ ไปจนถึงของ้าว ทวน และฝักกระบี่ ฯลฯ
หยาจื๊อบนด้ามง้าวมังกรเขียว อาวุธคู่กายของกวนอู
หยาจื้ออันดับหนึ่งในปฐพี ต้องยกให้หยาจื้อบนง้าวมังกรเขียวอาวุธคู่กายของกวนอู เทพเจ้าแห่งความซื่อสัตย์และหาญกล้า ที่ใช้สังหารศัตรูที่สู้กันตัวต่อตัวและทัดเทียมกันในสมรภูมิรบ
จากประสบการณ์ของผู้เขียน ได้พบหยาจื้อบนด้ามกระบี่ที่จำหน่ายบนขุนภูบู๊ตึ๊ง อันเป็นแหล่งจำหน่ายกระบี่นักพรต หลากหลายรูปแบบ มากที่สุดแห่งหนึ่งของประเทศจีน
และเมื่อวันหยุดสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา ได้ไปเดินสำรวจร้านจำหน่ายเครื่องมงคลประกอบพิธีการเซ่นไหว้ พิธีกรรม และแต่งงาน บริเวณย่านชุมชนเจริญไชย ถนนเจริญกรุง ยังได้เห็นกระบี่ที่วางจำหน่าย มีรูปหยาจื้อประดับไว้อย่างห้าวหาญบริเวณด้ามจับ ช่วยเสริมส่งให้กระบี่ดูน่าเกรงขามขึ้นไม่น้อยทีเดียวครับ...
ป็นหินอ่อนขาวจำหลักเป็นรูปซวนหนี หนึ่งในสัตว์มงคล บริเวณเสินเต้า (神道 เทพวิถี) ทางเข้าสุสานชิงตงหลิง 清东陵 ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของมณฑลเหอเป่ย และกรุงปักกิ่ง
ซวนหนี องค์ชายแปด ผู้หลงใหลในเปลวไฟ
ในยามที่เราเข้าไปยังพระอารามหรือศาลเจ้า หลังกราบสักการะ อธิษฐานขอพรด้วยธูปเทียนและดอกไม้ รวมทั้ง เครื่องเซ่นไหว้ต่าง ๆ แล้ว จากนั้น เราจะนำธูปไปปักบนกระถางทองเหลือง ที่ตั้งอยู่หน้าพระอาราม เราเคยสังเกตกันไหมครับว่า บริเวณข้างกระถางธูป หรือ ขากระถางธูป จะมีราชสีห์ตัวหนึ่ง คอยจ้องมอง หรือ เป็นขารับกระถางไว้ให้อย่างมั่นคงแข็งแรง มองดูน่าเลื่อมใส เกรงขาม และแฝงไว้ด้วยความศักดิ์สิทธิ์ นามกรของราชสีห์หน้าเข้มตัวนี้มีว่า ซวนหนี 狻猊 Suan1 Ni2 เป็นลูกของมังกรตัวที่แปด หรือองค์ชายแปด
ภาพกระถางธูปโบราณสมัยราชวงศ์หมิง ภายในศาลเจ้านักรบ หวู่โหวฉือ 武侯祠 กลางนครเฉิงตู นับเป็นกระถางธูปที่เก่าแก่ สวยงามและสมบูรณ์ที่สุดใบหนึ่งเท่าที่เคยพบ
มีรูปลักษณะภายนอกคล้ายดั่งราชสีห์ผู้องอาจ กล่าวกันว่า ซวนหนีมีนิสัยชอบอยู่นิ่ง ไม่เคลื่อนไหว ชอบนั่งมองดูควันไฟ หลงใหลในเปลวไฟ ชอบกลิ่นควัน ดังนั้น นับตั้งแต่สมัยโบราณมาจวบจนถึงปัจจุบัน จึงนิยมนำรูปซวนหนีมาประดับที่กระถางธูป หรือกระถางเผากำยานเครื่องหอม รวมถึงเครื่องสุคนธบำบัด Aromatherapy ในฮ่องกงมีศัพท์เรียกภาชนะจุดเครื่องหอม เครื่องกำยานที่มีซวนหนีประดับอยู่ว่า Sensi Lion อีกด้วย บางกระถางที่จุดเครื่องหอมนี้ ทำรูปซวนหนีไว้ด้านบน แล้วให้ควันปล่อยออกจากปากซวนหนี ทำให้เพิ่มสุนทรียสัมผัสได้มากขึ้น
กระถางกำยานสมัยจักรพรรดิซวนเต๋อ แห่งราชวงศ์หมิง มีองค์ชายแปดยืนอยู่ด้านบนอย่างงามสง่าผ่าเผย
กระถางกำยานใส่เครื่องหอมรุ่นใหม่ในประเทศจีน ฮ่องกง ไต้หวัน ฯลฯ ยังนิยมนำราชสีห์ซวนหนีมาประดับอยู่อย่างไม่เสื่อมคลาย ทั้งที่ตกแต่งเป็นลวดลาย เป็นตัวอ้าปากปล่อยควัน หรือเกาะตามขา ทำให้เครื่องกำยานดูมีศิลป์สวยมากยิ่งขึ้น
โปรดติดตามตำนานลูกมังกรในมรดกวัฒนธรรมจีนตอนสุดท้ายที่จะนำเสนออีกสององค์ชายพร้อมภาพสวย ๆ ครับ
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
