หนัง/ละคร/นิยายหลายเรื่อง…จะมีตัวละครที่ “จงใจ” ทำร้ายจิตใจคนรัก…เพื่อหวังให้คนรัก “ตัดใจ” จากตนได้
ยกตัวอย่างเช่น “ฤทธิ์มีดสั้น” ของโกวเล้ง
เพื่อนพระเอกช่วยชีวิตพระเอกไว้…ต่อมา เพื่อนพระเอกมาเห็นคู่หมั้นพระเอกเข้า และหลงรักคู่หมั้นเข้าอย่างจัง
สิ่งที่พระเอกตัดสินใจทำก็คือ…พาผู้หญิงบริการเข้าบ้าน…เพื่อหวังให้คู่หมั้นปวดใจ ตัดใจจากพระเอก และหันไปสนใจเพื่อนพระเอก
หรือถ้าจะเป็นตัวอย่างที่ร่วมสมัยขึ้นมาอีกนิด…ก็คงหนีไม่พ้น twilight
พระเอกเป็นผีดิบ ส่วนนางเอกเป็นคนธรรมดา
วันนึง ญาติของพระเอกคนนึง (ที่เป็นผีดิบเหมือนกัน) เกือบจะกระโจนมากัดนางเอก เพราะหิวเลือดจน “หน้ามืด”
พระเอกและครอบครัวเลยตัดสินใจย้ายไปต่างประเทศเพื่อความปลอดภัยของตัวนางเอก
ส่วนตัวพระเอกนั้น นอกจากจะบอกเลิกนางเอกแล้ว พระเอกก็ยังพูดจาทำร้ายจิตใจนางเอกหลายอย่าง…เพื่อหวังให้นางเอกตัดใจได้
พฤติกรรม “ทำร้ายจิตใจเพื่อให้ตัดใจ” นี้คงเป็นอะไรที่ทำให้คนเสพละคร/หนัง/นิยายรู้สึก “อิน” ได้ดีทีเดียว…ไม่อย่างนั้น มันคงไม่โผล่มาให้เห็นในละคร/หนัง/นิยายหลายๆเรื่องขนาดนี้
ผมอาจจะเฉยๆเวลาเห็นพฤติกรรมนี้ในละคร/หนัง/นิยาย
แต่ผมไม่สามารถรู้สึกเฉยๆเวลาเห็นพฤติกรรมนี้ในชีวิตจริงได้ (โดยเฉพาะเมื่อผู้รับบริการของผมคือคนถูกบอกเลิก)
โดยส่วนตัวแล้ว ผมมองว่า…หากมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นและส่งผลให้ความสัมพันธ์จำเป็นต้องเลิกกันจริงๆ…มันมีทางเลือกที่ดีกว่า “ทำร้ายจิตใจเพื่อให้ตัดใจ” อยู่
ยกตัวอย่างเช่น เราอาจจะพูดกับแฟนตรงๆประมาณว่า…เข้าใจนะว่าไม่อยากเลิกหรอก แต่ตอนนี้ มันมีความจำเป็นบางอย่างเกิดขึ้น เราตัดสินใจแล้วว่าต้องเลิก ขอให้เคารพการตัดสินใจของเราตรงนี้ด้วย
ไม่ต้องโกหก ไม่ต้องเล่นละคร ไม่ต้องทำร้ายจิตใจคนที่รักมากไปกว่าที่ “จำเป็น”
แค่เอาความจริงมากางให้เห็น และขอให้เคารพการตัดสินใจที่จะเลิก…มันก็เลิกได้เหมือนกัน
แต่ผมขอเดาว่า…เจตนาที่อยู่เบื้องหลัง “ทำร้ายจิตใจเพื่อให้ตัดใจ” ไม่ใช่เพียงแค่การได้เลิกกันเท่านั้น แต่ยังต้องการ “ปกป้อง” ความรู้สึกของคนรักอีกด้วย
ใช่ครับ “ปกป้อง” ความรู้สึกของคนรัก…ด้วยการ “ทำร้าย” ความรู้สึกของคนรัก
ย้อนแย้งสุดๆ
แต่แน่นอนครับ คนที่เลือกเส้นทางของการ “ทำร้ายจิตใจเพื่อให้ตัดใจ” คงจะมองว่า “ความจริง” มันสร้างความเจ็บปวดมากกว่า “การทำร้ายจิตใจ”
นี่เป็นสิ่งที่ผมไม่เห็นด้วยอย่างแรง
อีกประการหนึ่ง ผมไม่ค่อยชอบแนวคิดเรื่องการ “ปกป้อง” คนรักจาก “ความจริง” แบบนี้เลยครับ => มันเหมือนการดูถูกคนรักว่า “โอ้ย! เขารับความจริงไม่ได้หรอก!” หรือไม่ก็คล้ายๆกับ “พ่อแม่รังแกฉัน” (หรือถ้าจะให้ถูก…กรณีนี้คือ “คนรักรังแกฉัน”)
คนรักของเรา…เขาอ่อนแอถึงเพียงนั้นจริงๆหรือ
แน่นอน เขาคงเสียใจแหละที่ต้องเลิกกัน ทั้งๆที่เขาไม่อยากเลิก
แต่ไม่คิดหรือว่า…ในที่สุดแล้ว เขาก็จะปรับตัวได้และใช้ชีวิตของเขาต่อไปได้
หรือว่าเราหลงคิดว่าเราเป็น “ศูนย์กลาง” ของชีวิตคนรัก…ขนาดที่จะทำให้คนรักไม่สามารถก้าวต่อไปได้โดยไม่มีเราเชียวหรือ
อีกแง่นึงของ “ทำร้ายจิตใจเพื่อให้ตัดใจ” ที่เป็นไปได้ก็คือ…จริงๆแล้ว เจตนาที่อยู่เบื้องหลังอาจไม่ใช่การ “ปกป้อง” ความรู้สึกของคนรักหรอก
เจตนาที่อยู่เบื้องหลังจริงๆ...อาจจะเป็นการ “ปกป้อง” ความรู้สึกของตัวเองต่างหาก
การจงใจทำร้ายความรู้สึกคนรัก สามารถทำให้เราหลอกตัวเองได้ว่า “ฉันกำลังเสียสละเพื่อคนที่ฉันรัก…ด้วยการเล่นบทผู้ร้ายอยู่” และทำให้เราไม่รู้สึกเจ็บปวดมากเกินไปนัก
แต่ในขณะเดียวกัน คนรักก็กำลังเจ็บปวดมากเกิน “จำเป็น” อยู่
นี่มันคือการ “ผลักภาระ” ไปให้คนรักชัดๆ
ทั้งหมดนี้ก็คือ แง่มุมต่างๆที่ผมมีต่อพฤติกรรม “ทำร้ายจิตใจเพื่อให้ตัดใจ”
คิดเห็นอย่างไรกันบ้างครับ...กับพฤติกรรม “ทำร้ายจิตใจเพื่อให้ตัดใจ” นี้ => สามารถแบ่งปันมาได้ใน comment ด้านล่างเลยนะครับ
ปล. ใครอยากอ่านสิ่งที่ผมเขียนในเรื่องอื่นๆ สามารถอ่านได้ที่ https://www.facebook.com/journalingmyjourney หรือ https://www.blockdit.com/journalingmyjourney นะครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
