สิ่งหนึ่งที่ท้าทายผมและกล้องคู่ใจของผมคือการถ่ายทำแบบ Street Photograph ในรูปขาวดำ นิยามของการถ่ายรูปลักษณะนี้คือการทำให้รูปที่ออกมานั้นมีชีวิต และสื่อสารออกมาจากรูปได้
Street Photograph คือการถ่ายภาพบนท้องถนน ไม่มีการจัดฉาก รูปที่ถ่ายออกมานั้นต้องแสดงถึงอารมณ์ พลัง และ จินตนาการ
Going home
โลกของ Street Photograph
ผมได้ออกตามหาความหมายของชีวิตด้วยการถ่ายภาพ Street Photograph แบบขาวดำนี่ที่ประเทศอิหร่าน ครั้งแรกที่เหยียบแผ่นดินแห่งนี้ก็หวั่นใจจากเรื่องราวต่างๆที่มีแต่เรื่องที่เลวร้ายจากโลกตะวันตกที่ประโคมข่าว แต่เมื่อได้มาเยือนและเห็นสิ่งๆต่างๆในประเทศนี้แล้ว มันช่างแตกต่างออกไปจากสิ่งที่เรารับรู้อย่างสิ้นเชิง อารยะธรรมอันเก่าแก่กว่าพันปี มากมายด้วยมรดกโลก
ผู้คนที่นี่ยิ้มแย้มแจ่มใส มีไมตรีจิตที่ดี หน้าตาสวยงาม จมูกโด่ง ปากกว้าง ตากลมโต พวกเขาเรียกตนเองว่า "อารยัน" หรือ "ชนชาติเปอร์เชี่ยน"
ความอัศจรรย์แห่งภาพขาวดำ
ผมออกเดินไปทั้่วกรุงเตหะราน และ เมืองใหญ่ๆเมืองอื่นๆ ผู้คนมากมายต่างทำมาหากิน แต่ทุกคนเมื่อเห็นพวกเราที่แต่งตัวแปลกแยกก็รับรู้ได้ว่าเป็นชาวต่างชาติ พวกเขาก็ยิ้มแย้ม และมีไมตรีจิตด้วยรอยยิ้มอันประทับใจซึ่งเราสามารถรับรู้ได้ครับ
แม้นว่าบางคนหน้าตาจะค่อนข้างน่ากลัว แต่มันคงเป็นเพียงรูปลักษณ์ภายนอง เมื่อเราถ่ายรูปเขาก็หันกลับมายิ้มให้เราครับ
ร้านขนมริมทางกับร้านกาแฟโบราณ
การถ่ายภาพขาวดำนี่ค่อนข้างที่จะต้องใช้ความรู้สึกให้มากก่อนที่จะกดชัตเตอร์ลงแต่ละครั้งครับ และการกดชัตเตอร์แต่ละครั้งก็ต้องใช้ความเร็วเพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้น จึงจะได้อารมณ์และวิญญาณของภาพมาด้วย รูปตัวอย่างด้านบนที่ประกอบไปด้วยเเจ้าของร้านขนมคือ โดนัท ร้านกาแฟโบราณ ร้านขายของเบ็ดเตล็ด รูปดังกล่าวต้องมีอารมณ์ภาพประกอบกับ ความชัดของภาพจนเน้นรายละเอียดออกมาให้ได้มากที่สุด เช่นรอยย่นบนใบหน้า อิริยาบทในท่วงท่าต่างๆครับ
สถาปัตยกรรม ท้องฟ้า และ อารมณ์
ทุกครั้งที่หยิบกล้อง เปลี่ยนเลนส์ ผมมักนึกเสมอว่าภาพจะสื่ออะไรที่ออกมาจากภาพได้บ้าง ลองจินตนาการตามผมสิครับ ว่าคนอิหร่านที่นั่งอยู่คนเดียวในภาพด้านบนนี่เขากกำลังคิดอะไรท่ามกลางท้องฟ้าและเมฆ และ ตึกโบราณโอบล้อมเขาอยู่
ภาพที่เด็กน้อย และผู้คนมากมายอยู่ท่ามกลางแสงอาทิตย์อันแรงกล้า หรือ ความแออัดในตลาดยามค่ำคืน
ดนตรีเปอร์เชี่ยนกับสองผู้ชรา
เสียงดนตรีพื้นเมืองเหมือนเสียงสวรรค์ ผมอดเก็บภาพเหล่านั้นไว้ไม่ได้ นักดนตรีที่ลงภวังค์กับบทเพลง บรรยากาศอันน่าอภิรมย์ อาหารพื้นเมืองรสเลิศ ดนตรีอันแสนไพเราะ สะกดผู้ชมให้นั่งตรึงอยู่กับที่ มีเพียงผมคนเดียวที่เดินไปมา ค่อยๆกดชัตเตอร์ลงที่ละครั้งเพื่อไม่ให้ทำลายบรรายากาศที่ดี
แต่สิ่งที่งดงามดังกล่าวนั้นมันช่างแตกต่างกับ 2 ภาพสุดท้ายที่เป็นรูปแม่เฒ่าที่นั่งอยู่หน้าบ้าน เหมือนกำลังรอใครสักคนที่กำลังจะกลับมา แต่สิ่งหนึ่งที่ภาพทั้งหมดมีเหมือนกันจนพวกเรารับรู้ได้คือรอยยิ้ม และ อารมณ์แห่งความสุขครับ
ความหมายชองชีวิต
ผู้คนที่นี่ต่างมีลมหายใจเหมือนพวกเราครับ ลมหายใจของพวกเขาคือการหาความหมายของชีวิตเช่นเดียวกับเราครับ และประเทศนี้ก็ให้โอกาส และสิ่งเหล่านั้นกับประชาชนของเขา คือ ประวัติศาสตร์ อารยะธรรม องค์ความรู้ มีมากมายให้ตามหา ผมได้รับรู้สิ่งเหล่านั้นผ่านเลนส์ของกล้องถ่ายรูป
ความสมบูรณ์ของอารมณ์ภาพได้แสดงออกมาในแต่ละช๊อตของการกดชัตเตอร์แต่ละครั้งครับ พลังเหล่านั้นสร้างสรรค์พลังงานและจินตนาการให้ก้าวไกลเกินกว่าช่วงเวลานั้นจะบอกเราได้
ธรรมชาติอันยิ่งใหญ่ ที่มากกว่าสีสรรค์
ช่วงวันสุดท้ายที่เรามาอยู่ในประเทศนี้ สัมผัสสุดท้ายของพวกเราคือความยิ่งใหญ่ของธรรมชาติ มันช่างท้าทายผมเสียเหลือเกินที่จะนำภาพเหล่านั้นมาทำเป็นภาพขาวดำ เพื่อให้คนที่ชมจินตนการในจิตใจให้แตกออกเป็นสีสรรค์ต่างๆ
ไม่ว่าจะเป็นทะเลทรายที่ร้อนระอุด้วยแรงแห่งอาทิตย์ ผลึกทะเลเกลืออันกว้างใหญ่ไพศาล ท้องฟ้าที่มีหมู่มวลปุยเมฆอันมากมาย
ก้าวไปให้สุดขอบฟ้า
ผมได้พบความสงบและความจริงในดินแดนแห่งนี้ครับ แม้นว่าโลกตะวันตกจะโฆษณาประโคมข่าวต่างๆ ว่าประเทศนี้มีแต่อันตราย โหดร้าย ป่าเถื่อน แต่วันนี้วันที่ผมได้สัมผัส ได้เห็น ได้หลับตาลงนอนหลับในดินแดนแห่งนี้แล้ว ผมตอบได้เลยว่ามันไม่จริงเลยกับสิ่งที่เรารับรู้มา ความงดงามของผู้คน ความศิวิไลยในอารยะธรรม ประวัติศาสตร์ และธรรมชาติที่ยังคงอยู่อย่างมากมายสมบูรณ์ มีอยู่ที่นี่หนือรูปภาพและคำบรรยายใดๆ ที่ๆนี้ที่เราเรียกว่า "ประเทศอิหร่าน"
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
