ขั้นตอนที่เหนื่อยยากที่สุดในการเขียนบทคือ ?
ก็คือการ“นั่งลงเขียน” ไงล่ะ
ไอ้เรื่องการคอมเมนท์ เรื่องการออกไอเดีย ใครๆก็ออกกันได้ทั้งนั้น สนุกด้วย แล้วความคิดแจ่มๆ ไอเดียโดนๆ บางทีมันก็เกิดจากคนหลายๆคนมาร่วมด้วยช่วยกันคิด ช่วยกันโยนในที่ประชุมครับ
ประชุมเสร็จก็ปัดตูด แยกย้ายยยยยย
แต่ไอ้ “คนเขียน” เนี่ย มันต้องมีน้ำอดน้ำทน ต้องมานั่งทบทวน นั่งคิดต่อ กลั่นกรองว่าไอ้สิ่งที่ได้จากการประชุมเนี่ย มันใช้ได้จริงๆเหรอ ? หรือมันใช้ได้แค่ไหนกันว๊ะ ? คิดแล้วก็ต้องมานั่งพิมพ์ให้มันออกมาเป็นตัวหนังสืออีก ตั้งแต่ต้นจนจบ ทำให้มันปริ้นออกมาเป็นเล่มๆจนได้..
ซึ่งมันหายากนะการจะเป็นไอ้คนคนนี้เนี่ย มีหลายคนเลยที่มาฝึกเขียนบทด้วย แต่แล้วก็ต้องบ้ายบายกันไปก็อีตอนที่ต้องมานั่งเขียนนี่แหละ มันไม่มีใครช่วยได้เลย มันโดดเดี่ยว และมันก็ไม่สนุก ไม่เท่ห์เลยด้วยซ้ำ..
คือใครคิดว่ามันง่าย ลองเริ่มต้นจากการเขียนพลอตอะไรก็ได้ขึ้นมาสักหน้านึงก่อนสิ แล้วค่อยมาขยายให้มันเป็น 4 หน้า 5 หน้า แล้วก็ค่อยขยายเพิ่มเป็น 10 หน้า 30 หน้า จนกว่าจะไปจบที่ 100 หน้า แล้วต้องให้คนอ่าน เขาอยากติดตามไปจนจบได้ด้วยนะ โดยที่ไม่เขียนอะไรมั่วๆขึ้นมาเรื่อยเปื่อย นั่นแหละที่เขาเรียกว่า “งานเขียนบท”
ส่วนใหญ่ที่เราตันอยู่ทุกวันนี้ ก็มักจะติดอยู่ที่อีหน้าแรกนี่แหละ...
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
