#นิยายวาย
TEA COFFEE AND RAIN.
ตอนที่สาม เช้านี้กับเรื่องเมื่อวานเท่ากับสาย!
อืดดดดด อืดดดดดดดด อืดดดดดดดดด
เสียงนาฬิกาปลุกจากโทรศัพท์เครื่องหรู ที่เพิ่งตกรุ่นไปหมาดๆดังขึ้นปลุกผม ซึ่งกำลังหลับอุตุอยู่บนที่นอนขนาดควีนไซส์ให้ตื่นขึ้น ใช่ครับ นี่คือวันใหม่ ที่ผมต้องตื่นมาเจอสิ่งใหม่ๆแล้วล่ะ
"ฮ้าววววววว" ผมบิดขี้เกียจอยู่บนที่นอนครู่นึงก่อนจะค่อยๆขยับร่างกายอันอ่อนล้าของผมลงจากที่นอน พอดันตัวเองขึ้นจากที่นอนเตี้ยติดพื้นได้ ผมจึงได้รู้สึกว่าผมเวียนหัวนิดหน่อย อ่าาาา บ้าจริง โดนฝนไปแค่นิดหน่อยเองนะ เมื่อวานอะ ใช่ครับ เมื่อ! วาน! ฝน! ตก! บ้าจริง แต่อย่างน้อยก็ได้เจอสิ่งดีๆแหละน้าาาา เจอก้อนความดีงามบนโลกใบนี้ที่ชื่อว่า พี่คินยังไงละ เห้อออออ ผู้ชายอะไรจะละมุนละไมละม่อมละเมียดขนาดนั้นกัน ผมเดินไปในครัวเพื่อหาอะไรกินกินกินยาซักหน่อยซึ่ง ขุ่นพระ! ตู้เย็นผมไม่มีอะไรเลย แม่เจ้า! เสียชื่อคุณหนูไร่ทุเรียนจากหัวเมืองทางใต้ว่าที่มาสเตอร์เชฟไทยแลนด์แดนสวรรค์คนนี้มากกก อะไรกันเนี้ยยยย
"มีแต่นมเหรอเนี้ย เอาว่ะ อย่าเพิ่งว่ากันนะคุณกระเพาะ มันหาได้แค่นี้จริงๆ" ผมพูดกับตัวเองก่อนนำนมไซส์แกนลอนที่มีติดตู้เย็นผมอยู่เสมอ มาเทใส่แก้ว ถามว่าทำไม่ต้องใหญ่ขนาดนี้ ถูก! ผมเป็นคนชอบดื่มนมมากกกก ซ่ะที่ใหนกันล่าาา โปรยมาขนาดนั้นแล้วอะ ผมชอบทำอาหารมากนะครับ โดยเฉพาะขนม ล่าสุดเพิ่งได้พาร์ทเนอร์ทางธุรกิจมาเจ้านึง อย่าเพิ่งถามว่าใคร ขอกินยาก่อนแปปนึง
"อึก อึกๆ อ่าาา" ผมกินยาพร้อมดื่มน้ำหลังจากดื่มนมเสร็จ แล้วใช้แขนทั้งสองค้ำไปกับเคาน์เตอร์เล็กๆในครัวของผม พร้อมกับนึกไปถึงเรื่องเมื่อวาน
'ยันยิงเยา ปักเป่ายิงฉุบ ฉุบ ฉุบ อ่า พี่แพ้ พี่เริ่มก่อน เราถามเลย'
'เอ่ออ พี่ชื่อไรครับ'ผมถาม
'พี่ชื่อคินครับ คิน คิรากร เราล่ะ' พี่เค้าตอบพร้อมถามกลับมา
'ยังครับ ต้องเป่าก่อน ตามกติกา' ผมบอกไปเราเลยเป่ากันอีกรอบสรุปว่าพี่เค้าก็แพ้อีก
'หว้าาาา แพ้อีกแล้ววว'พี่คินว่า
'55555 พี่คินอายุเท่าไหร่ครับ'
'25 ครับ มาฉุบต่อพี่ยังไม่ได้ถามเลย' แล้วพี่เค้าก็แพ้อีก ผมเริ่มนึกไม่ออกแล้วสิ คนไม่รู้จักกัน จะถามอะไรได้บ้างเนี้ย
'เอออออ เรียนจบอะไรมาครับ'เอาคำถามนี้แหละ น่าจะโอเค
'ครุศาสตร์บัณฑิตย์ เอกมัธยมศึกษา2 สาขาวิชาภาษาไทย ครับ'
'โห่! แล้วทำไมมาทำงานร้านกาแฟเนี้ย'
'ยังครับฉุบก่อน มา! รอบนี้พี่ต้องชนะ' และพี่เค้าก็แพ้อีกตามเคย หึ! นี้ใคร พี่เล่นอยู่กับใครรู้มั้ย นี่เทพแห่งการเป่ายิงฉุบเลยนะโว้ยยยยย
'ตอบเลยครับ ทำไมกัน'
'เราพร้อมฟังคำตอบพี่จริงเหรอ'
'....'ผมพยักหน้า
'คือออ พี่ขี้เกียจอะ ไม่มีอะไรหรอกครับ มาต่อเถอะ' ผมแอบเห็นว่าแววตาพี่เค้ามีอะไรมากกว่านั้น แต่ก็ไม่กล้าถามมาก เพราะ ใช่เราเพิ่งรู้จักกัน พี่เค้ายังไม่รู้จักผมเลยเหอะ อ่า ครั้งนี้ผมแพ้แล้วสิ
'อาาา ตาพี่ถามครับ ปกติชอบทำอะไรครับ'พี่เค้าถามมา โดยที่ไม่ถามชื่อผมก่อนเนี้ยนะ
'เออ จะไม่ถามชื่อก่อนเหรอครับ แฮะ' ผมเอยบอกไป
'ไม่อะพี่อยากรู้อันนี้ แต่ถ้าเราอยากตอบแถมให้พี่ด้วย พี่ก็ไม่ว่านะ'
'แบบนี้ก็ได้เหรอครับ'ผมถึงกับแดกจุดไปเลยครับ
'ได้ครับ กติกาคือคนละหนึ่งคำถาม ไม่ได้บอกซักหน่อยว่าต้องตอบเท่าไหร่'พี่เค้าว่าน่าตาเฉย
'ขี้โกงชะมัด'ผมมุ้ยหน้าใส่พี่เค้าหนึ่งที
'ถ้าแบบนี้ไม่ต้องเล่นก็ได้นะครับ ถามเลยก็ได้' ผมว่าประชดไปหน่อยๆ
'ก็ได้ครับ เราชื่ออะไรครับ อายุเท่าไหร่ เรียนที่ใหน ชอบกินอะไร ชอบทำอะไร ไม่ชอบทำอะไร มีงานอดิเรกอะไรมั้ย แนะนำตัวให้พี่รู้จักหน่อยครับ' พี่เค้าถามจบพร้อมกับยิ้มให้ผม เอิ่มม เอาดีๆนี่ถามกะเอาสนิทเลยเหรอ
'เห้อออ พี่นี่ตลกดีนะครับ'ผมว่ากลับไป
'ตอบได้มั้ยครับ'พี่คินถามอีกรอบ ด้วยหน้าตาดูไม่มีพิษมีภัย ผมเลยตอบไป ฮึ่ย! ถ้าไม่หล่อนะอย่าหวังว่าจะตอบ!
'ก็.... ก็ได้ครับ ผมชื่อปัณณ์ครับ ป.ปลา ไม้หันต์อากาศ ณ.เณรสองตัว การันต์ ปัณณ์ อรรถจิรานนท์ อายุ23ปี เรียนที่สถาบันนาฏศิลป์ คณะศิลปนาฏดุริยางค์ สาขานาฏศิลป์ไทย ชอบกินทุกอย่างแหละครับ ถ้าเป็นอาหารก็ข้าวมันไก่กับข้าวหมกไก่แหละ อ่อถ้าอยู่บ้านก็สะตอผัดกะปิหมูสามชั้น ที่แม่ทำ ย้ำนะที่แม่ทำ เอ่... หรือยายทำก็ได้ แต่ถ้าเป็นของหวานเหรอ ไม่ค่อยมีนะ น้ำชาแหละ ชอบดื่มชา แต่ผมชอบทำขนมนะ เก่งมากด้วย นี่คงเป็นเหตุผลที่ผมไม่มีขนมที่ชอบมั้ง'ผมทำท่าครุ่นคิดไปนิดนึง ก่อนจะพูดต่อ'น่าจะหมดแล้วนะครับ ของพี่ละ' ผมถามกลับ
'พี่ก็ชื่อคินไง 55555 เราถามไปแล้วนิ พี่ไม่รู้ต้องตอบอะไรแล้ว ถ้าถามว่าชอบทานอะไรก็ได้หมดแหละ แต่ชอบดื่มกาแฟมากนะ อืมม เราบอกว่าเราชอบทำขนมเหรอ พี่เปิดร้านกาแฟ แต่ทำขนมไม่เป็นอะ นี่ยังรับคนอื่นมาอยู่เลย เราสนใจลองเอามาวางขายกับร้านพี่มั้ยละครับ?'
'เอ๋! นี่ร้านพี่เหรออออ 'ผมถามกลับตาโต
'ใช่ครับ ทำไมเหรอ'พี่คินเอียงหน้าสงสัย อย่าทำหน้าแบบนั้น มันหล่อโว้ยยยย ผมพนมมือขึ้น พร้อมกับ พูดกับพี่เค้าว่า
'ขอโทษนะครับ ผมนึกว่าพี่เป็นพนักงานง่าาา'
'555555 ไม่เป็นไรเลยครับ ตอนนี้ก็รู้แล้วนิ 55555'พี่คินตอบ พร้อมกับหัวเราะร่าเชียว ตาย ผมตาย นี่คือพลังแอทแท็คของผู้ชายที่ชื่อคินเหรอเนี้ย บ้าตาผมพล่ามากกก
'ไม่โกรธผมใช่มั้ย'ผมถามพร้อมกับทำหน้าอะไรก็ไม่รู้แต่อินเนอร์คือต้องน่าเอ็นดูไว้ก่อน
'55555 จะโกรธอะไรละครับ ก็พี่ไม่ได้บอกเราเองนี่นาาา'พี่เค้าตอบ แต่ในหัวผมนั้น หัวเราะอีกแล้ว หยุดหัวเราะนะ มันหล่ออ หยุดหัวเราะเถอะ หยุดยิ้มด้วยยย อร้ายยยย ละลายไปกับสายฝนแล้วน้าาาา
'เออ ว่าแต่ทำไมเราถึงเรียนนาฏศิลป์เหรอครับ ที่บ้านไม่ว่าเหรอครับ'พี่เค้าถามอีก
'ก็ไม่ว่าอะไรนะครับ'ผมตอบพร้อมกับยักไหล่เบาๆ แล้วยิ้มแก้วโกโก้ร้อนที่ตอนนี้ไม่ร้อนแล้วขึ้นมาดื่ม พอดีกับที่พี่เค้าพูดอะไรมา แต่ผมได้ยินไม่ถนัด
'พี่ว่าอะไรนะครับ'
'อ่อ เปล่าครับ แล้วเรื่องขนมละว่าไงครับ จะตกลงมั้ย'พี่คินวกกลับมาเรื่องเดิมอีกครั้ง
'เออ ผมไม่เคยคิดจะทำขายมาก่อนอะครับ เคยแต่ทำให้ที่บ้านกับเพื่อนๆทาน ไว้ทำมาให้พี่ชิมก่อนดีกว่า ค่อยว่ากันอีกทีนะครับ'ผมว่าไป
'เอางั้นก็ได้ครับ'พี่คินทำหน้าตื่นเต้นได้หล่อจังแหะ 'เป็นวันใหนดีครับ หรือวันเสาร์นี้ดี ปัณณ์ว่างมั้ย' พี่คินดูตื่นเต้นเกินไปจริงๆนะ
'เอ่ออ ได้นะครับ เป็นช่วงบ่ายๆหน่อยดีมั้ยครับ ผมจะได้ทำตอนเช้า พี่จะได้ลองทานตอนมันอุ่นๆหน่อย'
'ดีครับ ดีมากเลย' พี่คินตอบพร้อมรอยยิ้มที่ทำเอาผมงงทีเดียวเลยละ
'ครับ? 'ผมถาม
'ออ หมายถึงตกลงครับ วันเสาร์ บ่ายสามนะครับ'
'ครับ'ผมตอบกลับไป หลังจากนั้นก็คุยอะไรกันอีกนิดหน่อย จนฝนเริ่มซา ผมจึงขอตัวกลับ จังหวะที่ผมกำลังจะเปิดประตูนั่นเอง พี่คินก็เรียกผมไว้
'ปัณณ์'
'ครับ'ผมตอบ 'มีอะไรครับ'
'คือนี่ถือว่าเรารู้จักกันแล้วใช่มั้ยครับ'พี่คินถาม ผมทำหน้างงก่อนจะตอบกับไปว่า
'ใช่แหละครับ'พี่คินยิ้มก่อนจะพูดประโยคถัดมาที่ทำเอาผมไปไม่เป็นเลยที่เดียว
'ถ้างั้น ถ้าพี่...'
.... สาวเต่างอย รอคอยอ้าย เต่างอยรอคอยอ่าย เต่างอย เต่างอย เต่าๆๆงอย...
"เวรละ" หลุดจากพวังค์ก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำำ พร้อมกับรับสายโทรศัพท์จากเพื่อนสนิทของผม
"ฮัลโหล่ววว อีปัณณ์ อยู่ในแล้วจ้ะ อิคุณหนูภูธร"
"แปปนึงกำลังจะถึงแล้ว รอกูแปป ครึ่งชั่วโมง" ผมตอบกลับไป
"ตอแหล! กูได้ยินเสียงน้ำจ้ะ มึงเพิ่งอาบน้ำอิดอก ถ้าสายนะ กูนทีทัตต์คนนี้จะเป็นคนลงทัณฑ์มึงเองอิดอกปัณณ์"
"หยาบคายวะธี เออแปปนึงมึง วันนี้ไม่สายแน่" ผมตอบกลับไป
" เออเร็วนะมึง ถ้ามึงสายมึงได้แต่งหน้าเองแน่ หม่อมแม่มึงกำลังจะมาแล้ว เร็วเข้า"
"จ้าาาา วางก่อนนะกูไปอาบน้ำก่อน" อะแฮ่ม ขอแก้ตัวนิดนึงนะครับ ปกติผมไม่ได้ไปเรียนหรือไปใหนก็ตามสายบ่อยขนาดนั้นหรอก แต่เป็นปกติที่คนที่ไปถึงก่อนต้องเริ่มโทร.ตามเพื่อน เพื่อขิงว่ากูถึงแล้ว และมึงกำลังจะสาย รีบมา อิดอก! แค่นั้นแหละ ผมรีบอาบน้ำำ แต่งตัว หยิบเสื้อเชิ้ตธรรมดาสีขาวที่ไม่ใช่เสื้อนักศึกษามาใส่ พร้อมกับหยิบผ้าโจงกระเบนผืนใหม่มานุ่งหยาบๆ หยิบกระเป๋าเป๋ขึ้นสะพายหวีผมตอนเดินผ่านกระจกแล้วรีบใส่รองเท่าแตะพื้นไม้แบรนด์ดังคู่หนังคาดสีขาวออกไป ถ้าถามว่าทำไมผมถึงไม่ใส่ชุดนักศึกษาละก็ เพราะว่าวันนี้ผมมีงานนอกสถานที่ ก็เลยเลือกที่จะใช่ชุดนี้ไป ซึ่งปกติมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอยู่แล้ว ปกติวันที่มีเรียนส่วนมากก็แต่งแบบนี้อยู่แล้ว ชุดนักศึกษาเหรอ เจอกันแค่วันสอบทฤษฎีแหละครับ ผมลงลิฟท์มาจนถึงล็อบบี้คอนโด แล้วรีบเดินออกไปข้างนอกมองสายมองขวา หาคนที่บอกว่าจะมารับผมวันนี้
"ปัณณ์ครับ" ผมหันไปยิ้มให้เข้า แล้วรีบเดินไปขึ้นรถแบรนด์หรู่ของพี่เค้า โดยมีพี่เค้าเปิดประตูรออยู่ก่อนแล้ว ผมขึ้นไปนั่งแล้วพี่เข้าจึงเดินอ้อมไปฝั่งคนขับ ก่อนที่พี่เค้าขับออกไป ก็ยังอุตส่าห์หันมายิ้มให้ผมก่อนทีนึง บ้าเขินนะเว้ย
"ออกรถได้แล้วครับ" แหนะยังจะยิ้มอีกบ้าเอ้ยยย เขินอะแม่!
นี่แหละเหตุผลที่บอกว่าไม่สายละ วันนี้มีคนไปส่งไงครับ ^-^
~จบตอน~
เราจะเปิดให้อ่านฟรีจนจบเลยน้า แต่คือเนื่องจากเราก็คือเด็กที่กำลังหาเงินเลี้ยงดูปูเสื่อตัวเองอยู่่ ถ้าสมมติใครสงสารและเห็นใจ สามารถโดเนทเป็นค่าขนมเล็กๆ น้อยๆ ได้ที่...
142-1-32689-1
นายพัฒนฐิติกรณ์ แสงสุวรรณ์
ธ.กรุงศรี
0936488476
TrueMoney
หรือโดเนทตามปกติของระบบได้เลยน้าาา^-^
ด้วยรัก
pagerP.
ยังไม่ตรวจคำผิด
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
