JOURNEY EP.01
There are no destiny,
every story has it’s origin.
20/09/2562, 23:30.
*เสียงโทรศัพท์เข้า*
(รับสาย)
“ไงมึง ตกลงมึงมารับกูที่บ้านเลยหรอ”
“เออใช่ แล้วไปหาไอบีพร้อมกันทีเดียวเลย”
“โอเค งั้นมึงจะมาซักกี่โมงอ่ะ จะได้อาบน้ำรอ”
“กูตื่นตอนไหนก็ไปตอนนั้นนั่นแหละ”
“ชิบหาย”
“กูหยอกเล่นๆ (ขำ) ซักประมาณ 10 โมงถึงบ้านมึงเลย อยู่หลังเดิมใช่ป่ะ”
“เอ้อ หลังเดิมที่มึงเคยมาตอนมอต้นอ่ะ มึงยังจำได้ใช่ป่ะ”
“กูจะลืมได้ไงล่ะไอเมอร์ ก็ตอนนั้นมึงปั่นกูซะยับ กลัวเยี่ยวแทบเล็ด”
“(ขำ) เออๆๆ งั้นเดี๋ยวยังไงใกล้ถึงแล้วโทรมาละกันไมล์”
“เอ้อๆ ไว้เจอกัน พรุ่งนี้เช้า บายๆ”
“บายๆ เจอกันมึง”
21/09/2563, 10:20.
ไอไมล์มาถึงบ้านผมตอน 10:20 ซึ่งก็ถือว่าไม่สายอะไรมาก ผมก็เตรียมตัวเสร็จพอดี
หลังจากที่ผมขนของขึ้นรถไมล์เสร็จ พวกผม 2 คนก็ต้องเดินทางไปมหาวิทยาลัยชื่อดั่งย่านรังสิตอีก เนื่องจากต้องไปหาไอบี เพื่อนรักอีกคนของพวกผม
การเดินทางก็ได้เริ่มขึ้น...
...
"ไงไอบี แดกอะไรยัง"
"เดี๋ยวไปหาไรแดกพร้อมกันเลย ป่ะ เอาของขึ้นรถ ไอเมอร์ มึงเอากีตาร์มาด้วยใช่ไหม"
"ของจำเป็นขนาดนี้ ลืมไม่ได้หรอกไอหนุ่ม"
"ป่ะๆ ไปขนของมากัน"
หลังจากที่ผมกับไมล์เจอบี ก็ไม่รีรอที่จะขนของจากรถไมล์ไปที่รถบี โดยเราตั้งใจว่าจะเอารถไปคันเดียว เพราะไปกันแค่ 3 คน คันเดียวก็คงพอ
หลังจากที่ขนของกันเสร็จ ฝนก็ตกปรอยๆ ไปเที่ยวกันหน้าฝนเนี่ย สนุกแน่พวกมึง
แล้วก็ออกเดินทางจากรังสิตไปสู่จังหวัด
"สุพรรณบุรี"
ระหว่างทางไปสุพรรณบุรี ก็บอกได้เลยนะครับ ว่าฝนตกปรอยๆเกือบตลอดทาง
ผมก็เริ่มหวั่นละ เพราะมันก็เป็นช่วงหน้าฝน
"ฝนตกแบบนี้ จะนอนเต็นท์ได้หรอวะ" ไมล์ถาม
"เห้ย น้ำไม่เข้าหรอกหน่า ฝนแค่นี้เอง กางเต็นท์สบายๆ" ไอบีพูดให้ไมล์สบายใจ
เดี๋ยวพวกมึงรู้เลย ว่าหน้าฝนเนี่ยแหละ ของจริง
…
เอาจริงๆผมรู้สึกตื่นเต้นมาก ไม่ใช่แค่เป็นเพราะเป็นการกางเต๊นท์ในฤดูฝนนะ
แต่เท่าที่จำได้ ผมไปนอนเต๊นท์ล่าสุดก็ตั้งแต่สมัยเรียนรักษาดินแดน เลยรู้สึกห่างเหินกับการนอนเต๊นท์พอประมาณเลยทีเดียว
…
หลังจากเดินทางมาซักพัก ก็เริ่มเข้าเขตต่างจังหวัด
ทิวทัศที่เป็นตึกรามบ้านช่อง ทางด่วน ก็เริ่มเปลี่ยนไปเป็นสีเขียวของธรรมชาติ
ทีละเล็กละน้อย ปลายจมูกของผมก็เริ่มได้กลิ่นสดชื่นของผืนนาสีทองปนเขียวชวนให้นึกถึงบรรยากาศบ้านยายของผม ที่อยู่ปราจีนบุรีได้เพียงแค่กลิ่นสัมผัส
"แวะถ่ายรูปกัน" ไอบีพูด
ไอบีหยุดรถ และแวะถ่ายรูปท้องนานั้นเก็บไว้เป็นความทรงจำ
รูปพื้นนาที่กว้างใหญ่ พอถูกถ่ายด้วยกล้องโพลาลอยด์ ก็สวยในอีกแบบ
หลังจากนั้นก็ออกเดินทางกันต่อ
ระหว่างทางนั้นก็มีการแวะถ่ายรูป เข้าห้องน้ำ ซื้อของทั่วไป ที่จำเป็นสำหรับทริปนี้
และไม่นาน พวกผมก็มาถึง…
ป้ายทางเข้า อ่างเก็บน้ำหุบเขาวง
เมื่อตอนที่ผมเห็นป้ายทางเข้า ผมจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้นจนแสดงออกมาทางภาษากาย
“ใกล้ถึงแล้วนะ พร้อมกันใช่ไหม” บีพูดกับพวกผม
“พร้อมเสมอ” ผมตอบ
ถึง ณ ตอนนี้… มันคงเป็นเพียงเสี้ยวน้ำหมึก ที่ถูกหยดลงในบันทึกการเดินทางของผมเพียงเท่านั้น…
ทริปนี้จะเป็นยังไงต่อ ผมชักจะตื่นเต้นขึ้นมาแล้วสิ :)…
โปรดติดตามในบันทึกส่วนถัดไป…
สวัสดีครับ ผมเมอร์จินท์นะครับ
ในช่วงนี้การระบาดของโรคโควิด - 19
ก็กลับมาสร้างความวุ่นวายต่อหลายๆอย่าง
ในชีวิตของมนุษย์เรามากเลยนะครับ
ไม่ว่าจะเป็นแผนที่เราวางว่าจะไปทำอะไร
กับคนที่เรารัก อาทิเช่น
ไปปาร์ตี้ สังสรรค์
ไปดูหนังใหม่ที่อยากดู
หรือแม้กระทั่งไปเยี่ยม
พ่อแม่เราที่เราจากมาไกลจากต่างจังหวัด
จริงๆไอโรคนี้มันมีมาปีเกือบ 3 ปีแล้วนะครับ
พูดถึง นี่ถือว่าเป็นการระบาดครั้งใหม่
อยากให้ทุกคนป้องกันตัวเอง
ใส่หน้ากากอนามัยทุกครั้งที่ออกจากบ้าน
ล้างมือล้างแอลกอฮอลที่มีความเข้มข้นมากกว่า 70% ขึ้นไป เพื่อความสะอาดและปลอดภัย
เป็นห่วงทุกคนนะครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
