อยากรู้บ้างมั้ยเอ่ยย..?
ว่านักศึกษาแพทย์ยุคก่อนๆ นั้น เค้าเรียนกันอย่างไร ??? 💕⏳
แหมๆๆ ... เล่นจั่วขึ้นมาซะขลังเชียวอ้ะค่ะ 😷🌸☘
จริงๆ แล้ว ก็แค่เรื่องเล่าเม้าท์มอยจาก นศพ. ยุคเจนฯ X ที่เพิ่งจะจบ พบ. มา ได้ไม่นานเท่าไรเล้ยยย..
ก็แค่ ๒๐ กว่าปีเอ๊งง... งิงิ
รุ่นของดิชั้นนั้นยังเป็นยุคสมัย ที่ใช้การสอบเอ็นทรานซ์ เป็นเครื่องมือคัดสรร
ให้บรรดา นร.ทั้งหลาย ได้เข้าบ้าน.. เอ้อๆ ผิดเรื่องอ้ะ นั่นมันหมวกคัดสรรของฮอกวอตส์!! แฮ่รร์ 🤗🎶🏰
คือ การสอบเอ็นฯ ที่ว่ามาน่ะค่ะ เค้าใช้เวลาสอบเพียงแค่ ๒~๓ วัน เพื่อให้เราแข่งขันกันทำคะแนน
แล้วใช้ผลคะแนนพวกนั้น มาชี้ชะตาเหล่า นร.ทั้งหลาย ว่าจะให้สมหวังรึไม่? กับการจะได้เข้าเรียนคณะในฝัน
แต่ขอออกตัวก่อนค่ะ
ว่าดิชั้นเอง ก็ไม่ใช่นร. สมองใสอะไรนักหนา 🧩🥰🦋
แค่เผอิญมีพวกพี่ๆ น้องๆ อันมากมายในสายตระกูล ที่ล้วนแต่เอ็นท์ฯติดมหาลัยฯปิด กันทั้งสิ้น
พอถึงตาเรามั่ง ด้วยวิสัยของเด็กสมาธิสั้นที่แอบแฝงความร้าย ประเภทฆ่าได้ หยามไม่ได้ & ยอมตาย ไม่ยอมเสียเกียรติ
พอๆๆ พอเหอะเธอวว์ ชักจะเม้าท์เว่อร์จนเกินเด็กไปแระ แหะๆ 😅🤭
ก็แค่กลัวว่า ถ้าเอ็นท์ฯไม่ติด เดี๋ยวจะโดนพวกพี่ๆ ล้อแย่
ตานี้ พอขึ้น ม.๖ ปุ๊บ
ดิชั้นก็ต้องทำตัวเองให้ขยันเว่อร์วัง ตะบี้ตะบันอ่านหนังสือ อย่างที่ไม่เคยทำได้มาก่อน ตลอดชีวิตของการเรียน อิอิ 🎯📚🔎
ยังจำได้เลยค่ะ ว่าสมัยวัยเรียน ยังมีภาษิตของเด็ก ม.ปลายอยู่อัน๑ ก็คือ
'เก่งไม่กลัว กลัวขยัน'
จนข้ามผ่านมาถึงทุกวันนี้ ตัวดิชั้นเอง ยังแอบคิดเล่นๆ เลยค่ะว่า น่าจะยังเวิร์คอยู่นะเออ กับภาษิตคำนี้ 😍🎉🚀
พอตอนที่ต้องเลือกคณะ ก็ไม่ได้ตั้งใจจะติ๊กตรงกะคณะที่คะแนนสูงสุดหรอกค่ะ
เพียงแต่มหา'ลัยภูธร ไม่ค่อยมีคณะให้เราเลือกได้หลากหลายสักเท่าไร
ตอนแรกๆ ก็ลองติ๊กๆ แก้ขวยไปงั้น ดันเลือกหมอฟัน เป็นอันดับ๑
แต่พอคิดไปคิดมา เอ... ไม่ใช่ทางเรานี่นา 💊🧭💉
คณะในฝันดิชั้นจริงๆ น่ะ คือ สถาปัตย์ฯ ค่ะ แต่ตอนนั้น เค้ายังไม่มีเปิดเรียน
ที่ชอบรองมา คือ วิศวะฯ แต่พอจะเลือกเข้าจริงๆ อ้าวว์... ดันโดนพ่อด่าอีกวุ้ยตรู !!! ๕๕๕ 😊💗☺
นั่นล่ะค่ะ วิถีวัยรุ่นในยุคของเรา
พ่อแม่มีส่วนสำคัญในการตัดสินใจในเลือกเส้นทางชีวิตของพวกเราอย่างสุดๆ
ก็เลยต้องจัดไป เลือกคณะแพทย์ฯเป็นอันดับ๑ ก็ได้อ้ะ คะแนนเรายังพอไหวอยู่ ⏰🎶🤗
ก็ว่ากันไป ตามประสาเด็กบ้านๆ ที่จะเข้ามหา'ลัยภูธร
แล้วสมัยนู้นน..นะคะ
การประกาศผลเอ็นท์ฯ รุ่นของดิชั้นน่ะ
เค้าประกาศรายชื่อกันทางทีวีของสถานีท้องถิ่นน่ะค่ะ
ตอนนั้นเราก็ไปสุมหัวลุ้นกันที่บ้านเพื่อน และพอได้เห็นชื่อพวกเราขึ้นจอกันทีนี่ ก็แผดเสียงกรี๊ดกันบ้านแตก
แถมยังโชคดี ที่เพื่อนๆ ที่สนิทๆ ล้วนติดแต่คณะอันดับต้นๆ กันเรียบ
พวกเรากอดกันจนตัวกลม กรี๊ดกร๊าดซะกระจุยกระจาย 🎯💗🥰
แล้วยังจะพ่อแม่ของยัยเพื่อนเรา ที่คอยเกาะขอบจอเชียร์พวกเด็กๆ อยู่ข้างๆ ก็มาร่วมกอดกัน กลายเป็นวงกอดขนาดบิ๊กเบิ้ม
ดิชั้นยังจำได้เลยค่ะว่า นั่นเป็นโมเม้นต์ที่ดีสุดๆ ของอีก ๑ความทรงจำ 💕🤩💝
pix. credit ; Unsplash 🧸💕
งั้นขอตัดภาพมาที่ ได้เป็น นศพ. กันแล้วดีกว่าค่ะ
ตอนที่ดิชั้นขึ้นเป็นเฟรชชี่ใหม่ๆ
ยังเป็นยุคสมัยของการประชุมเชียร์
ที่มีพี่ๆ เหล่าว้ากเกอร์ มายืนเรียงตีหน้าเข้มมาดขรึม หมั่นส่งพลังว้ากใส่น้องใหม่ๆ อย่างพวกเรา 🌿⏳🍁
นับว่ายุคนั้น ยังเป็นยุคที่บุลลี่กันแบบ มาเป็นตัวๆ ให้หน้าปะฉะกันเห็นๆ แผดพลังบุลลี่ใส่น้องไม่ยั้ง
จนครบวาระการประชุมเชียร์ หน้ากากโหดๆ เก็กๆ ของเหล่าพวกพี่ๆ ว้ากเกอร์ก็เลื่อนหลุด
เหลือเพียงมิตรภาพอุ่นๆ ระหว่างพี่น้อง ไม่เห็นต้องหมองหมางใจอะไรสักหน่อย 🤩🌸🎉
จริงๆ นะคะ
พวกรุ่นพี่จบวาระประชุมเชียร์ด้วยการคุย & ปรับความเข้าใจ กับรุ่นน้องอย่างพวกเรา
และก็มีอย่าง๑ ที่พี่ประธานเชียร์อธิบาย ...
ที่ต้องทำบรรยากาศเคร่งเครียดมาคุกันขั้นสุดซะขนาดนั้น ก็เพื่อให้พวกน้องๆ ปี๑ หันมารักกัน กลมเกลียวภายในชั้นปีกันให้มากๆ
และก็สมดั่งใจพวกรุ่นพี่เลยล่ะค่ะ
เพราะไปๆ มาๆ รุ่นเราที่ทางพี่ๆ หวังใจให้รักกันมากๆ นั้นยังไม่พอค่ะ 😅😷🦋
พวกเรายังจะเข้ากันได้ดีสุดๆ เฮโล & เฮฮาพากันไปได้ซะทุกเรื่อง
โดยเฉพาะเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับการเรียนนี่ แค่มองตากันก็เห็นลิ้นไก่ได้เลยค่ะ ๕๕๕
เลยขอใช้คำโบราน ที่เค้าว่ากันว่า ...
'ฝนตกขี้หมูไหล นศ.อะไรมาป๊ะกัน' แฮ่รร์!!
ก็รุ่นของดิชั้นนี่ โดนบรรดาอจ.ที่รักและเอ็นดูพวกเรามากๆ
อุตส่าห์พร้อมใจ ตั้งชื่อรุ่นให้ว่า...
'รุ่นโฉด' ( ผ่างๆๆ ) 🎉🎯📚
นับเป็นประวัติศาสตร์การตั้งชื่อรุ่น ที่ชั้นปีเรา ภาคภูมิใจกันมากๆ เลยล่ะค่ะ ๕๕๕
อ้าวว์... ดูสิคะ!?!
มัวแต่ชวนเพื่อนๆ ฟื้นฝอยจนเจอะแต่ตัวตะเข็บ
ยังไม่พาไปเฉียดถึงเรื่องเรียนตามท้อปปิคที่ว่า เล้ยย... อิอิ
ถ้างั้นคงต้องขอ 'นุญาตเพื่อนๆ ที่หลงเข้ามาอ่าน ช่วยอดใจรอมาตามตอนต่อกันด้วย นะคะๆ พลี้สสส์.. 😊💝😍
หมายเหตุ ; ขออภัยที่ใช้คำตามใจมากไปนี้สส์ค่ะ โดยเฉพาะคำว่า "มหา'ลัย" แหะๆ
c U next time kaaa..
⏰🧸🥰
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
36ถูกใจ
16แชร์
2.5Kรับชม
แสดงความคิดเห็นของคุณ...
