#นิยายวาย
TEA COFFEE AND RAIN.
ตื่นเช้าครับมีนัดสำคัญ!
ซ่า ซ่าาาา ซ่าาาาาา
เสียงน้ำอุ่นจากฟักบัวในห้องอาบน้ำ บนชั้นสองของร้านกาแฟเล็กๆของผม ตกกระทบกับร่างกายเปลือยเปล่าของเองอีกนั่นแหละ อ่าาา ทั้งๆที่วันนี้ร้านปิด และคิดว่าจะกลับคอนโดในเมืองเพื่อไปสังสรรค์กับกลุ่มเพื่อนซักหน่อย ดันมีคิวแทรกมาสะงั้น คิวสำคัญซ่ะด้วยสิ วันนี้ผมเลยต้องนอนค้างที่ร้านอีกคืนนึง ผมตื่นขึ้นมาตั้งแต่เช้าตรู่ ว่าก็ว่าน่าจะตื่นก่อนพระวัดด้านหลังร้านกาแฟผมด้วยซ้ำ ทำไงได้ละก็คนมันตื่นเต้นนี่นา วันนี้มีเรื่องดีๆให้กระชุ่มกระชวยหัวใจแต่วันเลย ผมรีบอาบน้ำแล้วออกมาแต่งตัว ก่อนจะเดินลงมาที่ครัวซึ่งอยู่ชั้นสอง เพื่อที่จะทำแซนวิชง่ายๆไปฝากน้อง แหง่ละ! ผมทำอย่างอื่นไม่เป็นแล้วนี่นา ตอนนี้แซนวิชยังไม่รู้จะเริ่มยังไงเลย ผมยื่นมองกองผักและโปรตีนต่างๆที่จะนำมันมาผสานร่างรวมกันเป็นแซนวิชอยู่ พร้อมกับนึกถึงเหตุการณ์เมื่อวาน เหตุการณ์ฝนพรหมลิขิตของผม
'ยันยิงเยา ปักเป่ายิงฉุบ ฉุบ ฉุบ อ่า พี่แพ้ พี่เริ่มก่อน เราถามเลย' ผมว่า
'เอ่ออ พี่ชื่อไรครับ'น้องถามผม อ่า! ว่าแล้วน้องต้องถามคำถามนี้
'พี่ชื่อคินครับ คิน คิรากร เราล่ะ' ผมแสร้งถามกลับทั้งๆที่รู้อยู่เต็มอกแล้วว่าน้องชื่อปัน
'ยังครับ ต้องเป่าก่อน ตามกติกา' น้องบอกมาหว้าา น้องไม่เล่นด้วย เราเลยเป่ากันอีกรอบสรุปว่าผมพี่คินผู้แสนดีก็แพ้อีกอะแหละ
'หว้าาาา แพ้อีกแล้ววว'ผมว่า
'55555 พี่คินอายุเท่าไหร่ครับ'
'25 ครับ มาฉุบต่อพี่ยังไม่ได้ถามเลย' แล้วผมก็แพ้อีกเป็นตาที่สาม อะไรกันเนี้ยยย มอหอแล้วน้าาา 'ถามเลยครับ'ผมว่า
'เอออออ เรียนจบอะไรมาครับ'เอ้า อิน้องทำไมถามแต่คำถามพื้นๆอะ เจาะหน่อยสิ เจาะลึกหน่อย เราจะได้สนิทกันเร็วๆโหน่ยยย
'ครุศาสตร์บัณฑิตย์ เอกมัธยมศึกษา2 สาขาวิชาภาษาไทย ครับ' ผมตอบ
'โห่! แล้วทำไมมาทำงานร้านกาแฟเนี้ย' น้องมันตกใจตาโตเชียว อะไรกันผมดูไม่น่าเชื่อถือขนาดนั้นเลยเหรอ เอ้ะเดียวก่อน นี่น้องมันคิดว่าผมเป็นพนักงานร้านกาแฟเหรออ เพ้ยย ยัยคนสวย ให้เกียรติเม็ดเงินที่พี่ยืมพ่อพี่มาด้วย นี่ร้านพี่เว้ย ร้านพี่
'ยังครับฉุบก่อน มา! รอบนี้พี่ต้องชนะ' ผมเก๊กหล่อตอบกลับไป แม้ในใจจะโวยวายไม่ยอมรับที่น้องคิดว่าผมเป็นพนักงานร้าน แทนที่จะเป็นเจ้าของร้าน คือผมไม่ได้มีปัญหากับเรื่องต่ำแหน่งงานอะไรนะครับ แต่เห้ยยย น้องครับบ ช่วยคั้งบาร์ให้พี่สูงๆหน่อย พี่ดูไม่เหมาะกับการเป็นเจ้าของร้านขนาดนั้นเลยเหรอ มองออร่าที่พี่พยายามเค้าออกมาหน่อยสิ พรีสสสส!
ผมมัวแต่นึกอะไรในหัวไปเรื่อยเปื่อย จนเอิ่มมม ผมแพ้อีกแล้ว นี่ใครกันเนี้ย ปิศาจแห่งการเป่ายิงฉุบเหรอ อิน้องไม่ได้ป่ะ ขอพี่หน่อยยย
'ตอบเลยครับ ทำไมกัน'
'เราพร้อมฟังคำตอบพี่จริงเหรอ'ผมไม่รู้ว่าผมควรจะตอบออกไปจริงๆดีหรือเปล่า ผมไม่มั่นใจว่าน้องจะรับคำตอบของผมได้มั้ย ผมไม่รู้ว่าน้องยื่นอยู่ตรงใหน จะซ้ายหรือขวา หรือจะกลางเหมือนที่ใครหลายๆคนชอบพูดกันแน่
'....'น้องพยักหน้า
'คือออ พี่ขี้เกียจอะ ไม่มีอะไรหรอกครับ มาต่อเถอะ' สุดท้ายผมก็เลือกตอบไปแบบเลี่ยงๆก่อน สุดท้ายถ้าหากมีโอกาสได้รู้จักน้องแบบจริงๆจังๆค่อยคุยกันก็ไม่สาย โว้ะ โว้ยยยครั้งนี้น้องแพ้แล้วโว้ยยย
'อาาา ตาพี่ถามครับ ปกติชอบทำอะไรครับ'ผมถามน้อง แถมยังเล่นคูลแบบไม่หลุดมาดอีกด้วย เรียกได้ว่าสวนทางกับความคิดในหัวตะวเองสุด
'เออ จะไม่ถามชื่อก่อนเหรอครับ แฮะ' น้องถามมา เอาละสิ ปล่อยไก่ เวรล่ะ ทำไงละไอ้คิน คิดสิคิด
'ไม่อะพี่อยากรู้อันนี้ แต่ถ้าเราอยากตอบแถมให้พี่ด้วย พี่ก็ไม่ว่านะ' เค๊ ถือว่ารอด ลื่นเป็นปลาไหล แถจนสีข้างถลอกกันเลยทีเดียว
'แบบนี้ก็ได้เหรอครับ'น้องทำหน้างงๆใส่ผม
'ได้ครับ กติกาคือคนละหนึ่งคำถาม ไม่ได้บอกซักหน่อยว่าต้องตอบเท่าไหร่'ผมยังคงว่าน่าตาเฉย จีเนียสจริงๆเลยไอ้คินเว้ยนน
'ขี้โกงชะมัด'น้องมุ้ยหน้าใส่ผมหนึ่งที น่ารักจังง่าาา ขออีกสักทีได้มั้ยครับ เสียวจังง่ะไอ้คิน อย่าไปทำกับใครจริงๆนะไอ้เวร โดนสังคมประณามแน่ไอ้คินเอ้ย
'ถ้าแบบนี้ไม่ต้องเล่นก็ได้นะครับ ถามเลยก็ได้' น้องน่าจะประชดแหละผมว่า แต่ก็เข้าทางผมอยู่ดีอะแหละ แหะๆ
'ก็ได้ครับ เราชื่ออะไรครับ อายุเท่าไหร่ เรียนที่ใหน ชอบกินอะไร ชอบทำอะไร ไม่ชอบทำอะไร มีงานอดิเรกอะไรมั้ย แนะนำตัวให้พี่รู้จักหน่อยครับ' ผมถามกลับไปแบบแทบไม่ต้องคิดด้วยซ้ำำ แหะๆ จิตใต้สำนึกผมนี่เลวเหมือนกันเน้อะ
'เห้อออ พี่นี่ตลกดีนะครับ'ผมว่ากลับไป
'ตอบได้มั้ยครับ'ผมถามอีกรอบ เผื่อว่าน้องจะไม่สบายใจ ไอ้เหี้ย ใครสบายใจก็แย่ล่ะ ถามขนาดนั้น เข้าข่ายคุกค้ามเลยนะเว้ยย น้องจะไม่แจ้งใช่มั้ย พี่ไม่พร้อมนะครับ สงสารพี่ด้วย ปากพี่มันเร็วไป
'ก็.... ก็ได้ครับ ผมชื่อปัณณ์ครับ ป.ปลา ไม้หันต์อากาศ ณ.เณรสองตัว การันต์ ปัณณ์ อรรถจิรานนท์ อายุ23ปี เรียนที่สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์คณะศิลปนาฏดุริยางค์ สาขานาฏศิลป์ไทย ชอบกินทุกอย่างแหละครับ ถ้าเป็นอาหารก็ข้าวมันไก่กับข้าวหมกไก่แหละ อ่อถ้าอยู่บ้านก็สะตอผัดกะปิหมูสามชั้น ที่แม่ทำ ย้ำนะที่แม่ทำ เอ่... หรือยายทำก็ได้ แต่ถ้าเป็นของหวานเหรอ ไม่ค่อยมีนะ น้ำชาแหละ ชอบดื่มชา แต่ผมชอบทำขนมนะ เก่งมากด้วย นี่คงเป็นเหตุผลที่ผมไม่มีขนมที่ชอบมั้ง'น้องทำท่าครุ่นคิดไปนิดนึง ก่อนจะพูดต่อ'น่าจะหมดแล้วนะครับ ของพี่ละ' น้องถามกลับผม น้องลูก อย่าไปบอกคนอื่นแบบนี้อีกนะ มันไม่ปลอดภัย ลำพังพี่ถามพี่ก็ยังกลัวตัวเองเลย แต่เอ! น้องชอบทำขนมเหรอถ้างั้นก็...
'พี่ก็ชื่อคินไง 55555 เราถามไปแล้วนิ พี่ไม่รู้ต้องตอบอะไรแล้ว ถ้าถามว่าชอบทานอะไรก็ได้หมดแหละ แต่ชอบดื่มกาแฟมากนะ อืมม เราบอกว่าเราชอบทำขนมเหรอ พี่เปิดร้านกาแฟ แต่ทำขนมไม่เป็นอะ นี่ยังรับคนอื่นมาอยู่เลย เราสนใจลองเอามาวางขายกับร้านพี่มั้ยละครับ? '
'เอ๋! นี่ร้านพี่เหรออออ 'น้องถามกลับตาโต
'ใช่ครับ ทำไมเหรอ'ผมทำท่าเอียงหน้าสงสัย น้องจึงตอบกลับมาว่า...
'ขอโทษนะครับ ผมนึกว่าพี่เป็นพนักงานง่าาา' พาม พ้ามม! ว่าแล้วแม่มเอ้ยยยย น้องลูกกก
'555555 ไม่เป็นไรเลยครับ ตอนนี้ก็รู้แล้วนิ 55555'ผมตอบไปแบบพระเอกๆหน่อย พร้อมกับหัวเราะเบาๆแบบที่คิดว่าหล่อที่สุด เอาละคลั่งรักแล้วต้องคลั่งให้สุด มีแค่ใหนโปรยให้หมดเสน่ห์อะ เทหมดหน้าตักเลยจ้าาา ตายเป็นตาย!
'ไม่โกรธผมใช่มั้ย'น้องถามพร้อมกับทำหน้ามะงุกมะงิกกุ้กกิ้งที่น่ารักเอามากๆ แหนะคลั่งรักไม่เลิกจริงๆ ผมเนี้ย!
'55555 จะโกรธอะไรละครับ ก็พี่ไม่ได้บอกเราเองนี่นาาา'ผมตอบ ตามไดอะล็อกพระเอกละครไทยแสนดีที่ตอนหลังมักเข้าใจนางเอกผิดคิดว่ามีชู้ เลยทำตัววร้ายๆใส่นางเอก ซึ่งความจริงคือ หึ! มึงไม่ได้ร้ายจ้ะ มึงโง่ ถูกปั่นหัวหน่อยเชื่อง่ายเชียว!
'เออ ว่าแต่ทำไมเราถึงเรียนนาฏศิลป์เหรอครับ ที่บ้านไม่ว่าเหรอครับ'จู่ๆผมก็นึกอยากจะถามคำถามแบบนี้ขึ้นมา ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แต่มันมาจากส่วนลึกๆในจิตใจของผมจริงๆนะ ผมยั้งปากไม่อยู่
'ก็ไม่ว่าอะไรนะครับ'น้องตอบพร้อมกับยักไหล่เบาๆ แล้วยิ้มก่อนจะยิบแก้วโกโก้ที่ผมชงให้ขึ้นมาดื่ม
'ดีจังเลยนะครับ' ผมพึมพำเบาๆ แต่น้องคงไม่ได้ยิน ซึ่งดีแล้วละ
'พี่ว่าอะไรนะครับ'
'อ่อ เปล่าครับ แล้วเรื่องขนมละว่าไงครับ จะตกลงมั้ย'ผมวกกลับมาเรื่องเดิมอีกครั้ง เรื่องที่จะทำให้ผมได้เจอน้องบ่อยขึ้น
'เออ ผมไม่เคยคิดจะทำขายมาก่อนอะครับ เคยแต่ทำให้ที่บ้านกับเพื่อนๆ ทาน ไว้ทำมาให้พี่ชิมก่อนดีกว่า ค่อยว่ากันอีกทีนะครับ'น้องว่า
'เอางั้นก็ได้ครับ เป็นวันใหนดีครับ หรือวันเสาร์นี้ดี ปัณณ์ว่างมั้ย' ผมตอบพร้อมกับถามกลับไปพร้อมกัน
'เอ่ออ ได้นะครับ เป็นช่วงบ่ายๆ หน่อยดีมั้ยครับ ผมจะได้ทำตอนเช้า พี่จะได้ลองทานตอนมันอุ่นๆ หน่อย'
'ดีครับ ดีมากเลย' ผมตอบรับอย่างไว เห้ออ ละมุนจังอะไอ้ต้าวน้อนเอ้ยยยย
'ครับ? 'น้องทำหน้างงใส่อีกละ ทำไมอะ ผมอเลิ้ตเกินไปเหรอ
'ออ หมายถึงตกลงครับ วันเสาร์ บ่ายสามนะครับ'
'ครับ'น้องตอบกลับมา พร้อมกับรอยยิ้มพิมพ์ใจให้นายคิรากรคนนี้กระชุ่มกระชวยหัวใจเล่น หลังจากนั้นเราก็คุยอะไรกันอีกนิดหน่อย จนฝนเริ่มซา น้องจึงขอตัวกลับ จังหวะที่น้องกำลังจะผลักประตูออกไป วินาทีนั้น หัวใจผมก็สั่งการให้สมองง้างปากผมเรียกน้องไว้ แหวะน้ำเน่าชะมัด
'ปัณณ์'
'ครับ' น้องตอบก่อนจะหันกลับมา
'มีอะไรครับ'
'คือ.... นี่ถือว่าเรารู้จักกันแล้วใช่มั้ยครับ'ผมถามน้องไป เอาละคุณมือครับ ผมรู้คุณตื่นเต้น แต่คุณอย่าสั่นเยอะครับ ขอร้อง
'ใช่แหละครับ'น้องตอบกลับมางงๆ
ผมยิ้มสู้ให้กำลังใจตัวเอง ก่อนจะพูดประโยคนึงที่เรียกได้ว่าหยุดเวลากันเลยทีเดียว
'ถ้างั้น ถ้าพี่..... เออออออออ ถ้าพี่' พูดสิครับคุณปาก อย่ามาป๊อดตอนนี้ น้องยังคงมองมาที่ผมนิ่งๆ ผมจึงกลั่นใจพูดมันออกมา
'ถ้าพี่จะขอจีบจะได้มั้ยครับ' เอาละพูดไปแล้ว น้องจะคิดว่าผมโรงจิตป่ะเจอวันแรกก็ขอจีบเลยอะ แต่แล้วไงอะ ผมรอมาตั้งหลายปี มีโอกาสแล้วก็อยากลองเสียงดูนะ อย่างน้อยก็เป็นการเพิ่มโอกาสให้ตัวเองแหละว่ะ หรือน้อยกว่านั้นก็วัดกันไปเลยใจๆ ดูว่าจะมีโอกาสหรือเปล่า
'....'
น้องนิ่งไปอึดใจใหญ่จนผมเริ่มใจไม่ดีแล้วสิ
'เห้ออออ'น้องถอนหายใจก่อนจะปิดประตูกลับเข้ามา
'ผมค่อนข้างเป็นคนใจง่ายซ่ะด้วยสิครับ แต่ถ้าให้จีบง่ายๆก็ดูง่ายไปเน้อะ สนใจลองทำคะแนนโดยการไปส่งผมที่คอนโดดูหน่อยไม่ครับ' น้องหันมาพูดแล้วยิ้มให้ผม
เยสสส! ผมตะโกนลั่นอยู่ในใจ เอาละ! สู้ไอ้คิน สู้! ใจมันได้โว้ยยย!
'เคครับ รอพี่แปป เอารถไปดีกว่านะครับ'ผมรีบวิ่งไปหยิบกุญแจรถกับกุญแจร้านออกมา แล้วจึงเดินนำน้องออกจากร้านไป รถผมจอดอยู่บริเวรหน้าร้านนั่นแหละครับ หลังจากล็อคประตูร้านเสร็จผมก็เดินมาเปิดประตูรถให้น้อง แล้วอ้อมไปฝั่งคนขับ แล้วขับออกไป เพื่อยูเทิร์นรถไปยังคอนโดน้อง ตอนอยู่บนรถก็คุยอะไรกันนิดหน่อย ย้ำว่านิดหน่อยจริงๆ เพราะต่างคนก็ต่เขินกันอยู่ ผมคิดว่า น้องก็คงเขินมากเหมือนกันแหละ แต่สรุปได้ความว่าพรุ่งนี้น้องต้องไปออกงานกับมหาลัย และผมหยุด ผมจึงเป็นฝ่ายอาสาไปส่งน้อง และอยู่รอรับน้องเพื่อไปทานมื้อเย็นด้วยกัน มันดูเร็วไปใช่มั้ยละครับ ดีแล้วครับ ใครจะพูดว่าอะไรที่ได้มาง่ายก็เสียไปง่าย แต่ผมไม่แคร์หรอก ผมว่ามันอยู่ที่การกระทำของเรามากกว่า ทุกคนมีคุณค่าในตัวเองมากพอ บางทีเราไม่จำเป็นต้องให้ใครมาตัดสินอะไรแทนเราหรอก ตัวเราเป็นของเรา เราต้องรู้ดีที่สุดอยู่แล้ว
ผมมาส่งน้องถึงคอนโดมองส่งน้องจนน้องหายลับไป ก่อนจะขับรถออกมาแล้วมุ่งตรงไปยังซูเปอร์มาร์เก็ตใกล้ๆเพื่อหาของทำมื้อเช้าให้น้อง โดยที่ไม่คิดสักนิดว่ามึงทำไม่เป็นไอ้คินไอ้เวร
และใช่ครับ ตอนนี้ผมยังคงยืนมองสารพัดผักและโปรตีนตรงหน้า พร้อมกับใบหน้าครุ่นคิดอย่างหนักหน่วง ก่อนจะตัดสินใจ...
'.... ไม่ทำแม่งแล้วไอสัส แม่งซื้อเอาก็ได้ ป่ะ ไปรอรับน้องกัน...'
'.... ไม่เอาดิ มึงต้องลองทำนะเว้ยยย บอกน้องว่ามึงทำเองแม่งได้คะแนนเต็มๆเลยนะเว้ยยย...'
เอาละเสียงในหัวผมเอง ปล่อยมันตีกันไป ผมตัดสินใจเปิดกูเกิลหาวิธีทำแซนวิช แล้วเริ่มลงมือทำ มันอาจจะไม่ได้ดีมาก แต่อย่างน้อยก็ได้ทำแหละว่ะ ผมเอาแซนวิชที่ผมทำใส่ลงกล่องพร้อมกับนมหนึ่งกล่อง ปิดฝาใส่ถุงกระดาษรักษ์โลก เตรียมตั้งไว้ ไปล้างมือ แล้วฉีดน้ำหอมอีกหน่อย ก่อนจะออกมาจากบ้านก็หยิบแซนวิชที่ผมภูมิใจมากออกมา แล้วมุ่งตรงไปยังคอนโดน้องที่อยู่ห่างจากร้านผมเพียงหนึ่งสี่แยกไฟแดง
ผมรอน้องได้สักพัก น้องก็วิ่งลงมามองซ้ายมองขวา ผมจึงเรียกน้องให้หันมาทางผมแล้วเปิดประตูรถรอ
"ปัณณ์ครับ" น้องหันมายิ้มให้ผม แล้วรีบเดินไปขึ้นรถ ก่อนขึ้นรถน้องหันมาทางผมแล้วก็สวัสดีผมมาทีนึง แหม่น่ารักไปหมดจริง เมื่อน้องขึ้นไปนั่งแล้วผมจึงเดินอ้อมไปฝั่งคนขับ ก่อนที่ขับออกมา ผมก็หันไปยิ้มให้น้องทีนึง
"ออกรถได้แล้วครับ" น้องพูดแก้มแดงเชียว แหนะ เขินผมยิ้มอะดิ
"แปปนึงครับ นี้มือเช้าครับ พี่เตรียมมาให้" ผมยิ้มถุงรักษ์โลกที่บรรจุแซนวิชที่ทำด้วยความรักของผมไปให้น้องแหวะน้ำเน่าอีกละไอคินเอ้ย!
"ขอบคุณครับ" น้องยิ้มแก้มแดงกว่าเดิมอีก ผมจึงหันไปขับรถออกจากคอนโดของน้องได้สักที ไม่มีประโยคอื่นใดต่อจากนั้นแต่แค่น้องนั่งกอดถุงรักษ์โลกใบนั้นของผมมาตลอดทางผมก็ชื่นใจมากแล้วละครับ เห้อออ วันนี้ต้องเป็นวันดีๆแน่ๆ แน่นอนเลย แน่นอนจริงๆ...
~จบตอน~
เราจะเปิดให้อ่านฟรีจนจบเลยน้า แต่คือเนื่องจากเราก็คือเด็กที่กำลังหาเงินเลี้ยงดูปูเสื่อตัวเองอยู่่ ถ้าสมมติใครสงสารและเห็นใจ สามารถโดเนทเป็นค่าขนมเล็กๆ น้อยๆ ได้ที่...
142-1-32689-1
นายพัฒนฐิติกรณ์ แสงสุวรรณ์
ธ.กรุงศรี
0936488476
TrueMoney
หรือโดเนทตามปกติของระบบได้เลยน้าาา^-^
ด้วยรัก
pagerP.
ยังไม่ตรวจคำผิด
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
