27 ม.ค. 2021 เวลา 04:47 • ปรัชญา
ในวันหนึ่ง พ่อได้นำภาพวาดมาให้ลูกชาย พร้อมกับถามลูกชายว่า
"ลูกคิดว่าภาพนี้จะขายได้ราคาเท่าไหร่?"
ลูกชายนิ่งคิดสักครู่ พลางส่ายหัวเบาๆ "ไม่รู้สิครับพ่อ"
พ่อได้ยินคำตอบของลูกชายก็อมยิ้ม แล้วบอกกับเขาว่าให้ลองไปถามคนอื่นๆดูว่าภาพนี้จะมีราคาเท่าไหร่
ลูกชายเดินถือภาพพลางถามผู้คนที่เขาเดินผ่าน
50 บาท
80 บาท
100 บาท
เขาเดินต่อไปจนถึงร้านขายภาพวาด เจ้าของร้านมองภาพนี้อย่างใจจดใจจ่อ พลางบอกกับเด็กชายว่า ถ้าให้เขาซื้อ เขาจะให้ 10,000
เขาถือภาพนี้กลับมาที่บ้าน พร้อมกับถามพ่อว่ส
"พ่อครับ พวกเขาให้ราคาไม่เท่ากันสักคนเลย แต่คนที่ร้านขายภาพเขาให้ราคาเยอะที่สุด เพราะอะไรครับ"
"นั่นก็เพราะว่า ของสิ่งนั้นจะมีราคาเท่าไหร่ก็ขึ้นอยู่กับคนที่เห็นคุณค่าของมันเท่านั้น"
ก็เหมือนกับคนเราที่จะมีค่ามากน้อยแค่ไหนมันขึ้นอยู่กับคนที่มองเรา
เมื่อลูกไปเจอคนที่ไม่เห็นคุณค่าของลูก ลูกก็แค่ถอยออกมา เพราะยังมีคนอีกหลายคนที่มองเห็นคุณค่าของเรา
เคยอ่านเจอบทความนี้จากเพจใน Facebook นะคะ ตอนนี้จำได้แค่เนื้อเรื่องรางๆ ถ้าไปเห็นอีกทีน่าจะให้เครดิตได้ถูกคน 😅
ทุกคนต่างก็มีคุณค่าของตัวเองทั้งนั้น แต่จะมีมากมีน้อยนั้น ขึ้นอยู่กับคนอื่นที่มองเรา
ถ้าใครไม่เห็นค่าของเราก็อย่าเสียใจไป ให้คิดไว้เสมอว่า เรายังมีคนอีกหลายคนที่มองเห็นคุณค่าในตัวเรา เพียงแต่เราอาจจะต้องอยู่ให้ถูกที่ ถูกเวลาด้วย 🙏
โฆษณา