เรื่อง หนี้สวาทมาเฟียเถื่อน
EP.2---คนงาน
"ฉันบอกให้หยุดร้อง..."
เสียงโหดมาแต่ไกลค่ะ
"ฮึกๆฮื่อ..."
ไม่หยุดค่ะ จะร้องจนนายนี่ไล่ลงจากรถค่ะ
"ถ้าไม่หยุด...ฉันจะ..."
พูดเสร็จก็มองฉันตั้งแต่หัว จรดปลายเท้า แล้วมาหยุดอยู่ที่ริมฝีปาก แดงดุจผลเชอร์รี่
"คิดบ้าอะไรของคุณ...ฉันหยุดร้องก็ได้...แล้วก็หันหน้าไปทางอื่นด้วย"
คนบ้าอะไร หื่นจริงๆ สงสัยอดอยากปากแห้งมั้ง
ผ่านไปซักพักรถก็เข้ามาจอดอยู่ที่คฤหาสน์หลังหนึ่ง สวยมาก สวยกว่าบ้านฉันอีก แล้วตอนนี้ฉันก็ไม่รู้ด้วยว่าอยู่ที่ไหน รู้แค่ว่าน่าจะอยู่ในประเทศไทยเนี่ยแหละ
"เอ้าลงมาสิจะนั่งอยู่บนนั้นอีกนานไหม..."
"ค่ะ"
"ตามฉันมา..."
"ค่ะ"
ฉันเดินตามคุณชาควอสขึ้นมาที่ห้อง หนึ่ง พอเข้าไปมันเป็นห้องขนาดใหญ่พอสมควร มีชั้นหนังสือที่สูงเกือบถึงเพดาน ตรงกลางก็เป็นเหมือนโต๊ะทำงาน
"นี่ห้องทำงานฉัน..."
"ค่ะ"
"นี่..."
ตะโกนมาได้ ฉันสะดุ้งเล็กน้อยจนคนมองจับสังเกตได้
"ที่ฉันให้เทอตามมา...ก็เพราะจะถามเทอว่าจะใช้หนี้ด้วยวิธีไหน...ฉันมีให้เลือกสองอย่าง"
"อะไรบ้างล่ะคะคุณชาควอส..."
"หนึ่งเป็นคนงานที่ทำงานได้ทั้งหมดและสองเป็น...นางบำเรอฉัน..."
"นี่คุ...."
"เดี๋ยวยังพูดไม่จบ...ถ้ายอมเป็นคนงานก็นอนห้องพักหลังคฤหาสน์แต่ถ้าอยากเป็นนางบำเรอก็จะได้นอนในคฤหาสน์"
"ฉันไม่ยอมเป็นนางบำเรอของคุณหรอกคุณชาควอส...ฉันขอยอมเป็นคนงานดีกว่า"
"ไม่สนใจจะเป็นจริงๆหรอ..."
"ไม่ก็คือไม่..."
"โอเคฉันจะให้ป้าแจ่ม...พาเทอไปดูห้อง..."
ฉันพยักหน้ารับ จากนั้นก็มีป้าคนหนึ่งเดินเข้ามาแล้วพาฉันมาที่พัก ซึ่งมันทั้งเก่า เดินขึ้นมาทีหนึ่งไม้นี่แทบหัก ใช่บ้านหลังนี้เป็นบ้านไม้ นายนั่นต้องแกล้งฉันแน่เลย
"ป้าคะพอจะมีเสื้อผ้าให้หนูไหมค่ะ พอดีหนูไม่ไดเอามาค่ะ"
"อ๋อ...มีจ่ะพอดีลูกป้าซื้อชุดไว้หลายชุดทั้งในและนอก แต่ยังไม่ได้ใส่...เดี๋ยวป้าไปเอามาให้นะ..."
"ค่ะ...ขอบคุณนะคะ..."
หลังจากนั้นก็ทำความสะอาดจนเสร็จ ในห้องก็จะมีตู้เสื้อผ้า เตียง ทีวี ตู้เย็นขนาดเล็ก มีโต๊ะทำงาน มีห้องน้ำด้วย แค่นี้แหละ
แล้วซักพักป้าแจ่มก็เอาของมาให้มากกว่าที่ฉันขออีก
"นี่ค่ะของใช้จำเป็นป้าหามาให้แล้วนะคะ..."
"ค่ะ...ขอบคุณนะคะ"
"อ้ออีกอย่าง พรุ่งนี้เริ่มงาน หกโมงเช้านะคะ...รีบมาล่ะ"
"ค่ะ"
ฉันทำภารกิจส่วนตัวจนเสร็จก็เดินมาตรงหน้าต่าง นั่งนึกถึงเรื่องที่ ตายชาควอสบอกว่าพ่อติดหนี้พนัน แล้วทำไมไม่บอกเทอ แล้วยังส่งตัวเทอมาให้คนไม่มีหัวใจอีก คิดแล้วน้ำตาก็ไหล ลงมาทันที พอเดินมาที่เตียง แล้วนั่งร้องไห้จนหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ พอตื่นมาท้องฟ้าเริ่มสว่างแล้ว ฉันเลยเดินไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วไปหาป้าแจ่มทันที
"ป้าคะ...วันนี้ให้หนูทำอะไรดีคะ..."
"วันนี้ไปเอาเสื้อผ้าของคุณชาควอสมาซักข้างล่าง ห้ามใช้เครื่องนะมันพัง..."
"แล้วทำไมเค้าไม่ซักเองล่ะคะ..."
"เอ่อ...ป้าว่าหนูรีบทำตามเถอะ...เดินขึ้นบันไดไปเลี้ยวขวาห้องริมสุด...แล้วซักผ้าเสร็จรีบไปช่วยคนงานปลูกต้นไม้ด้วยนะ..."
"แล้วคนงานผู้ชายล่ะคะ..."
"หนูทำตามที่ป้าบอกเถอะนะ..."
ป้าทำสายตาอ้อนวอนจนทำให้ฉันใจอ่อน
"ค่ะ ป้า"
ฉันเดินขึ้นมาข้างบนแล้วเดินเข้ามทในห้องของนายชาควอส แล้วรีบนำตะกร้าลงไปเพื่อไปซัก แต่จู่ๆ
หมับ นายชาควอสจับฉันแล้วดึงลงไปนอนบนเตียง แล้วขึ้นคร่อมฉันทันที
"นี่คุณชาควอส...จะทำอะไรอ่ะ ปล่อยนะ...ปล่อย"
"อุ๊บ อื้อ อ่อยอันอะ"
ยิ่งพูดเหมือนยิ่งยุ แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าจะหยุด แถมมือยังไล้ไปทั่ว ฉันทั้งจิกทั้งข่วน แต่ก็ไม่รู้สึกอะไร สุท้ายฉันทำอะไรไม่ได้ เลยปล่อยน้ำตาลงอาบแก้มคู่สวย แล้วนายชาควอสก็หยุดการกระทำทันที
"นี่เทอเป็นอะไรเนี่ย...ฉันแค่ล้อเล่นเฉยๆทำสำออบ
ยไปได้...ทำกับยังไม่เคย...ของเคยๆกันอย่ามาเสแสร้ง"
"ฮึกๆฮื่อ คุณมันเลวกว่าที่ฉันคิด...ไอ้ชั่ว พ่อแม่ไม่สั่งสอนหรือไง ว่าอย่าทำเพศที่อ่อนแอกว่า"
"อย่ามาลามปามถึงพ่อกับแม่ฉันนะ...คนมันเคยๆกันอยู่อย่ามาทำเป็นไม่เคย ป่านนี้พรุนหมดแล้วมั้ง"
"เพี๊ยะ ใช่คนมันเคยๆกัน แต่ฉันไม่อยากให้กับนายเข้าใจไหม เพี๊ยะ"
เค้าเอาลิ้นดันกระพุ้งแก้ม แล้วหันมามองฉันด้วยความโกรธ แบบโกรธมากอ่ะ แล้วเค้าก็เดินออกจากห้องไป แล้วกลับเข้ามาพร้อมกับโซ่ในมือ
หมับ
"มานี่...อวดดีนักใช่ไหม เดี๋ยวได้รู้ว่านรกมีจริง
แล้วเค้าก็จับมือฉันทั้งสองข้างคล้องด้วยโซ่จนแน่น จนฉันรู้สึกเจ็บที่ข้อมือ
"ฮื่อๆฮึก...ปล่อยฉันนะไอ้คนชั่ว..."
ฉันพยายามจะทำให้โซ่หลุดแต่ทำไม่ได้ เพราะมันแน่นเกินไป
"ทำยังไงก็ไม่หลุดหรอก...อวดดีนักก็อยู่มันที่นี่แหละ..."
พูดเสร็จก็เดินออกจากห้องไป ปล่อยให้ฉันน้ำตาร่วงอยู่คนเดียวในห้องที่แสนจะกว้างขวางนี้ นี่เพิ่งสองวันเองนะ แล้ววันอื่นๆจะเป็นยังไง ฉันถามตัวเอง แล้วฉันก็เผลอหลับไป จนมีคนมาเคาะประตูแล้วก็เข้ามาข้างใน
"นายให้เอาข้าวกับ น้ำมาให้ครับ..."
"แก้โซ่ให้ฉันสิ...ถ้าไม่แก้จะกินยังไง..."
คนที่น่าจะชื่อทัพ พูดกับฉัน ถามว่ารู้ได้ไงอ่ะหรอ ก็ที่ปั๊มไง. แล้วก็แก้โซ่ให้ฉัน หลังจากนั้นฉันก็รีบหยิบจานข้าว ปาใส่หน้านายทัพ หลังจากที่เค้ากำลังหันหน้ามาปิดประตูพอดีทำใหจานข้าวโดนที่หน้าเต็มๆ. แล้วกำลังจะปาน้ำไปอีกก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น
"นี่มันอะไรกัน..."
"เอ่อ..."
นายทัพกำลังจะตอบ ฉันก็แย่งตอบก่อน
"ฉันเป็นคนผิด...ฉันเป็นคนปาจานข้าวนั้นเอง"
"งั้นมานี่..."
พูดเสร็จก็จับฉันมาตรงที่ข้าวมันหก หลังจากนั้นก็กดหัวฉันลง
"กินเข้าไป..."
"ปล่อยนะ..."
ฉันพยายามดิ้น แต่ก็ไร้ผล
"นายครับผมว่า..."
"แกไม่ต้องมายุ่ง....เงียบไปเลย....ฉันบอกให้เทอกินเข้าไป"
ฉันไม่ยอมทำตามได้แต่ส่ายหัว แล้วก็ดิ้นไปดิ้นมา
"ไม่กินใช่ไหม....ได้....
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
ฝากไลค์ ฝากแชร์ ฝากคอมเม้นด้วยนะคะ. 555 ^_^
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
