ผมเคยเขียนเรื่องชีวิตของผมในช่วงการทำงานของ3อัลบั้มแรกของชีวิตผม ไว้เมื่อสามปีที่ผ่านมา ปัจจุบัน feed มันเลื่อนขึ้นไปเรื่อยๆจนหาไม่เจอแล้ว เลยตั้งใจที่จะนำมาลงในนี้ และเรียบเรียงใหม่ให้กระชับขึ้น พร้อมใส่รูปประกอบลงไปเพื่อให้คุณผู้อ่านที่ยังไม่เกิดทันยุคนั้นได้นึกภาพออกฮะ
ใน series นี้น้องชายผู้ที่เป็นเหมือนผู้วางวิสัยทัศน์ให้กับพี่ในเรื่องต่างๆ ได้ตั้งชื่อ series นี้เอาไว้ว่า boyd Kosiyabong my life and music โดยตั้งใจว่าจะลงทุกวันศุกร์ครับ ฝากกดติดตาม กันด้วยนะฮะ
Rhythm & Boyd 25 years after อัลบั้มที่บันทึกเสียงร้องและดนตรีทุกอย่างขึ้นมาใหม่โดยนักร้องนักดนตรี เกือบจะชุดเดิมทั้งหมด
Ep.1 the Beginning Of the Young direction
ผมเริ่มทำอัลบั้ม ชุด Rhythm & BOYd จากความรู้สึกว่าเราอยากมีเพลงแบบนี้ฟัง แบบที่มีนักร้องหลาย ๆ คนร้องในอัลบั้มเดียวกัน ส่วนตัวแล้ว ผมชอบฟังอัลบั้มเพลงประกอบภาพยนต์ ซึ่งส่วนใหญ่จะรวมเพลงเพราะ ๆ ที่หลากหลายอารมณ์เข้าไว้ด้วยกัน ทั้งเก่าบ้างใหม่บ้าง เวลาฟังเพลงจากอัลบั้มเหล่านี้ จะเหมือนได้ไปดูหนังเรื่องนั้น ซ้ำแล้วซ้ำอีก พอผมเริ่มทำอัลบั้ม จึงพยายามวางเพลงแต่ละเพลง เป็นเหมือนหนังเรื่องนึง ที่มีเรื่องราวเกิดขึ้นหลายอย่าง ทั้งตกหลุมรัก ทั้งทะเลาะกัน ทั้งผิดหวัง แต่แน่นอน ผมชอบหนังที่จบแบบ happy ending อัลบั้มนี้ผมก็อยากนำเสนอแบบนั้นเช่นกัน
เนื้อหาของเพลงส่วนใหญ่ก็เกิดจากแรงบันดาลใจที่ผมมีให้กับ“ตุ้ย” แฟนสาวแสนสวยของผม (ปัจจุบันเป็นภรรยาของผม ที่มีลูก 2 แล้ว แต่ยังสวยสะพร่างอยู่) ผสมกับเรื่องราวที่ทำให้ผมเกิดความสะเทือนใจที่เกิดในชีวิตของผมบางช่วงตอนทำอัลบั้มนี้จนเขียนออกมาเป็นเพลง
ตุ้ยตอนที่เราไปฮันนีมูนกันครั้งแรกที่บาหลี
ในตอนนั้น ผมไม่ทันได้คิดเลย ว่าเมื่ออัลบั้มออกมาแล้วประสพความสำเร็จหรือไม่? ทำเพราะแค่อยากทำ ประกอบกับพลังวัยรุ่นที่สั่งสมข้อมูลต่างๆอยู่ในใจจนล้นทะลัก เนื่องจากแต่เพลงสะสมไว้มากเหลือเกินตลอดมาตั้งแต่เริ่มหัดเล่นดนตรี
ข้างในใจของผม เหมือนมีเสียงกระซิบอยู่เสมอว่าให้ลุยต่อไปอย่าหยุด ทั้งๆที่ระหว่างการทำงานชุดนี้ มีปัญหาและอุบัติเหตุที่คาดไม่ถึงหลายครั้งหลายคราว สูญเสียทั้งเงินที่ขอยืมพ่อแม่มา สูญเสียทั้งกำลังใจ จนไปถึงสูญเสียความมั่นใจในตัวเองว่าเราเดินมาถูกทางหรือเปล่านี่?
แต่ด้วยคำพูดของพ่อ ที่ปลูกฝังมาตั้งแต่เด็ก มักจะกลับขึ้นมาเตือนใจผมเสมอว่า งานใดยิ่งมีอุปสรรคมาก หากเราฟันฝ่าไปได้ ผลลัพธ์มันมักจะดีกว่าที่เราคาดหวังไว้เสมอ
ส่วนแม่ผมก็สอนในวันที่เกือบจะตัดสินใจล้มเลิกทำงานว่า ชีวิตคนเราก็เหมือนฤดู ตอนนี้ฤดูของบอยฝนมันตกอยู่ แต่ถ้าเราอดทนรอไหว ฟ้าหลังฝนมันจะสวยงามเสมอ
ผมใช้เวลาทำอัลบั้มนี้กลับไปกลับมากรุงเทพ และ ลอสแองเจลิส อยู่ปีครึ่ง จนเสร็จ (รายละเอียดจะค่อยๆทะยอยเล่าในบทต่อๆไป) ซึ่งจริงๆแล้วยังไม่เสร็จหากไม่โดนสุกี้ หุ้นส่วนและบอสใหญ่ของเบเกอรี่ มิวสิค เตือนผมเสียก่อนว่า พอได้แล้วบอย ถ้ายูไม่หยุดทำ ยูก็จะทำไปแก้ไปเรื่อยๆ ไม่มีวันเสร็จหรอก แล้วสุกี้ก็ให้ เดทไลน์มาพร้อมกับแผนการออกอัลบั้ม
ผมจึงได้ออกอัลบั้มนี้ในปลายปี 1993 single แรก ชื่อ รักคุณเข้าแล้ว โดยเป็นการนำเพลงของอาจารย์ สุทรียา ณ.เวียงกาญน์ และ อาจารย์ สมาน กาญจนะผลิน มาทำดนตรีใหม่ให้เป็นแนว R&B และเพิ่มท่อน chorus ใหม่ที่ผมแต่งขึ้นมาเข้าไป
ปกอัลบั้มชุดนี้ ออกแบบโดย คุณทอม varut panyarachun ถ่ายภาพโดย คุณมนชนก สมใจเพ็ง และมีผู้ช่วยถ่ายภาพคือ คุณณุภัทร อาจกล้า (ที่ต่อมาจะกลายเป็นช่างภาพคู่ชีวิตผม) ด้วย concept ที่ว่า B O Y d หมายถึง the Beginning Of the Young direction หรือการเริ่มต้นในทิศทางใหม่ๆ รูปภาพต่าง ๆ ถูก set ขึ้นมาเพื่อนำเสนอคอนเสปนี้ รวมกับเครดิตคนทำเพลง และคำขอบคุณต่างที่ยาวพอสมควร จนต้องเพิ่มหน้ากระดาษออกไปมากผิดปรกติ จนยัดเม้วนทปเข้าไปในกล่องได้ยากเหลือเกิน
ความยาวของปกอัลบั้ม rhythm & boyd ที่พิมพ์ลงบนกระดาษที่หนาอีกอ้วย
นี่ก็คงก็เป็นหนึ่งตัวอย่างของการลองผิดลองถูกในทิศทางอันเยาว์วัยของพวกเรา 555
ปฏิกริยาของคนที่เพิ่งเปิดกล่องเทปของเราเป็นครั้งแรก และมีใบหน้าประหลาดใจเมื่อพบว่า ปกมันจะยาวไปไหนฟระ? ดึงเทปออกก็ยาก ใส่กลับไปก็ยาก ปกเทปอัลบั้ม Rhythm & BOYd จึงเป็นปกที่พนักงานบรรจุภัณฑ์ของ onpa(ผู้ผลิตและจัดจำหน่ายให้เราในสมัยนั้น) บ่นกันอุบ จนมาถึงเฮียวิโรจน์ ปรีชาว่องไวกูล เจ้าของ โทรมาบอกว่า ต่อไปช่วยทำปกบางๆหน่อยได้ไหม?
ผมเคยถามแม่ของผม ที่เป็นคนให้ยืมเงินจำนวน 1 ล้าน (สามครั้ง เพราะกว่าจะสำเร็จ เกิดเรื่องมากมายที่ผมจะค่อยๆ เล่าให้ฟัง) เพื่อไปทำอัลบั้มนี้ที่อเมริกาถึงสามรอบว่า แม่เอาความมั่นใจมาจากไหนว่า บอย จะสามารถคืนเงินแม่ได้ ทั้ง ๆ ที่เงินก้อนนั้นก็มากพอสมควรสำหรับครอบครัวของเรา แม่ผมก็ให้คำตอบที่ผมซาบซึ้งใจมาจนวันนี้.... “แม่ไม่คิดว่าจะได้คืนหรอก จะเป็นไปได้ยังไง ที่บอยจะทำสำเร็จ หล่อก็ไม่หล่อ ร้องเพลงหรือเต้นก็ไม่ได้ ที่แม่ให้บอยเพราะแม่สงสาร เห็นลูกตั้งใจอยากทำ และเห็นว่าบอยนั้นชื่อจริง ๆ ว่าบอยจะจะทำมันได้
แม่ไม่อยากให้บอยหมดความเชื่อ เลยให้เงินไป” ดีที่ผมได้ยินตอนที่ผมคืนเงินที่ขอยืมมาได้ครบทั้งหมดแล้ว ไม่งั้นผมคงไม่กล้าที่จะขอยืมเงินมากขนาดนี้ไปทำอัลบั้มเป็นแน่
ตอนผมพาพ่อกับแม่ไปเที่ยวอเมริกาด้วยเงิรที่หามาได้จากการออกอัลบั้มแรก จำไม่ได้ว่าใส่สูททำไม่ แค่ไปดีสนีย์แลนด์เอง?
นอกจากคืนเงินที่ขอยืมมาจนหมดแล้ว ผมยังมีกำไรจนสามารถพาพ่อแม่ไปเที่ยวอเมริกาได้อีกเป็นเดือนอีกด้วย
ซึ่งตอนนั้นการที่ได้เห็นพ่อแม่ยิ้มอย่างภูมิใจในตัวลูกชายที่แสนห่วยคนนี้ (สาเหตุของความห่วยจะค่อยๆเล่าให้ฟังครับ) มันเป็นแรงขับเคลื่อนในการทำงานและการใช้ชีวิตของผมตลอดมา ว่า
อยากเป็นลูกที่พ่อแม่ภูมิใจไปเรื่อยๆให้ได้
วันนี้พอแค่นี้ก่อน ศุกร์หน้าพบกันใหม่ครับ
บอย โกสิยพงษ์
- 14
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
