เมื่อวันนั้นมาถึง น้ำตาที่ไม่คิดว่าจะไหล กลับไหลหลั่งเหมือนวันที่ฝนตกหนัก วันนั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกยินดี เพราะจะเป็นวันที่หัวหน้าได้วางมือจากความเครียด ความรับผิดชอบที่แบกมาตลอด 31 ปี และออกไปทำสิ่งที่ตัวเองอยากทำ รู้สึกเสียใจที่ต่อจากนี้จะไม่ได้มานั่งยิ้ม นั่งหัวเราะ และบอก Good day กันในทุก ๆ เช้า รู้สึกกังวลใจว่าถ้าเกิดเหตุการณ์อะไรไม่คาดฝันขึ้นใครจะเป็นแนวกั้นน้ำที่คอยรับแรงปะทะ คอยเป็นแม่ทัพช่วยคิดแก้ปัญหา และอีกหลายร้อยความรู้สึกที่เกิดขึ้นพร้อมกันในขณะนั้น
…..
เวลาผ่านไปแล้วกว่า 1 เดือน ทุกอย่างก็ยังคงดำเนินไป แต่ก็อดไม่ได้ที่จะหวนคิดถึงคำพูดของหัวหน้า
1. มีดดาบกว่ามันจะคม มันถูกทุบ ถูกตี ราดด้วยน้ำ เผาด้วยไฟ และถูกทำซ้ำๆอย่างนั้น คนเราก็เหมือนกันกว่าจะเก่งกว่าจะแข็งแกร่งต้องผ่านอะไรตั้งมากมาย เราจะอดทนเพื่อเป็นดาบที่แหลมคมเล่มนั้นได้หรือเปล่า
2.อาชีพเดียว ปัจจุบันไม่พอ ถ้าอยากตั้งตัวให้ได้ไว ๆ ต้องหาอาชีพอื่นทำเสริม จะบอกว่าการแข่งขันมันสูง ถ้ายุคนี้มันก็ใช่ แต่ทุกยุค ทุกเจนเนอเรชั่นก็มีความยากของมัน สมัยก่อนไม่มีอินเทอร์เน็ต ติดต่อยาก สื่อสารกันอย่างลำบาก แล้วทำไมคนยุคนั้นถึงมีคนที่สรรสร้างค์สิ่งอะไรต่าง ๆ จนร่ำรวยขึ้นมาได้ และที่สำคัญที่สุดต้องรู้จักเก็บเงิน เมื่อหาได้มากก็อย่าเหริงใช้จนหมด รู้จักแบ่งใช้แบ่งเก็บ
3.ถ้าภาษีสังคมสูง ต้องรู้จักปฏิเสธให้เป็น เข้าสังคมได้ เลี้ยงรื่นเริงสังสรรค์ได้แต่บ่อยไปไม่ดี คนที่ไปกับเราเงินเดือนเค้าเท่าไหร่ เงินเดือนเราเท่าไหร่ ทานข้าวนอกบ้านทีหมดเยอะ ภาระค่าใช้จ่ายเรามีเท่าไหน เอาเงินที่จะไปเสียตรงนั้น มาสร้างอนาคตของเราดีกว่า วันนึงที่เราไม่มี ใครเห็นใจแล้วพร้อมยื่นมือมาช่วยเหลือเราบ้าง
4.มองทุกคนด้วยเหตุผลด้วยความเข้าใจ นึกถึงใจเขาใจเรา รู้จักยับยั้งชั่งใจใช้อารมณ์ให้น้อยที่สุด กับบางคนที่ดูทำงานไม่ได้เรื่องในสายตาเราให้มองว่า เขาคงทำดีที่สุดแล้ว อย่าไปคาดหวังอะไร แต่ก็อย่าโลกสวยมากไป เพราะถ้าเราต้องทำงานต่อจากเค้า ก็ต้องเตรียมรับมือ ถือซะว่าฝึกตน ฝึกการแก้ปัญหาเฉพาะหน้า
5.การได้หัวหน้าที่ดียากเหมือนงมเข็มในมหาสมุทร และการที่หัวหน้าจะได้ลูกน้องที่ดีก็เช่นกัน (ได้ลูกน้องไม่ดีมีเรื่องให้ปวดหัวไม่จบไม่สิ้น ได้หัวหน้าไม่ดีก็ทำงานอย่างทุกข์ใจไม่มีความสุข)
6."คนนอกเท่าไหร่ก็ได้ คนในคิดแล้วคิดอีก" ให้ความสำคัญกับคนรอบข้างได้และต้องอย่าลืมให้ความสำคัญกับครอบครัว เพราะเมื่อเกิดอะไรขึ้น ก็มีครอบครัวนี่แหละที่จะช่วยให้เราผ่านเรื่องยาก...ได้ง่ายขึ้น
7.เรียนรู้ตลอดชีวิต อย่าอายที่จะบอกว่า “ไม่รู้” และเมื่อไม่รู้ก็ต้องรู้จักเรียนรู้ ถาม หาคำตอบ
8.เก่ง แข็งเเกร่ง และต้องอ่อนน้อมถ่อมตน เมื่อทำอะไรผิดพลาดก็ต้องขอโทษให้เป็น
9.ฝึกให้ใจอภัยให้เป็น ถ้าใจเราให้อภัยได้ เรานี่แหละที่จะเป็นฝ่ายสบายใจและสุขใจที่สุด
…
"สุดท้ายนี้อยากบอกพี่ว่า หนูโคตรโชคดีเลยที่ได้พี่เป็นหัวหน้าคนแรกในชีวิต หนูรักพี่นะคะ ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง" และนี่เป็นประโยคสุดท้ายก่อนจากกันในฐานะเจ้านายกับลูกน้อง
...
คงเป็นเรื่องปกติของกาลเวลาที่ทุกคนต้องเกษียณจากงานประจำ ไม่ช้าก็เร็ว...
Fahsai Diary
31/01/2021
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
