“ถ้าดื่มไม่เก่ง ก็จะเข้าสังคมไม่เก่ง” ?
หลังจากที่ผมเล่าเรื่อง”วิศวะคือนักดื่มไปแล้ว” มีคนเข้ามาอ่านและอยากให้ทำ EP.2 ต่อ ผมจะจัดให้ครับ โดยเรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้จะเป็นประสบการณ์ที่ผมเจอมาล้วนๆ ออ! ผมจบจากวิศวะไฟฟ้า มข นะครับ ถ้าพร้อมแล้วไปอ่านก็ได้เลย 😁
สมัยผมเรียนมอปลายและเป็นช่วงสอบเข้ามหาลัย ผมก็ได้สมัครสอบของ มข และผมเลือกลงวิศวะ(แต่จริงๆผมอยากเลือกคณะอื่นนะ ไว้มาเล่าทีหลังแล้วกัน) ปรากฎว่าผมก็ติดครับ คราวนี้เพื่อนผมก็แซวกันใหญ่เลยว่า”หนุ่มวิศวะๆ” เพราะผมจบจากโรงเรียนประจำอำเภอและก็เป็นผู้ชายที่สอบติดแค่คนเดียว พอช่วงปิดเทอม ม.6 ผมก็ได้โอกาสสังสรรค์กับเพื่อน ก็ไปกินเหล้ากินเบียร์ตามประสาวัยว้าวุ่นนั่นแหละ แต่เพื่อนก็ชอบเชียร์ให้ผมดื่ม ผมก็ดื่มเบียร์แค่จิบๆ พอเราดื่มไม่เยอะเพื่อนก็จะพูดว่า “เอาหน่อย หนุ่มวิศวะ” ถามว่าผมน้อยใจมั้ยก็แอบนิดนึงนะ คนไม่ได้ชอบขนาดนั้น อารมณ์ก็เหมือนคนที่ไม่ชอบทุเรียนนั่นแหละครับ (ผมก็ไม่ชอบทุเรียนเหมือนกัน)
พอขึ้นปี 1 ผมก็ได้มีโอกาสเจอเพื่อนสมัยมอปลายอีกและก็นัดกันไปสังสรรค์เหมือนเดิม มีเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งพูดว่า”เป็นวิศวะก็ต้องกินดิ วันนึงก็ต้องเข้าสังคม” วันนั้นผมเลยน้อยใจเลยล่ะ เพราะคนที่จะเข้าสังคมได้ต้องกินเหล้างั้นเหรอ แต่เพื่อนคนนั้นรู้ว่าผมน้อยใจ เขาเลยมาขอโทษทีหลัง เรื่องก็จบๆกันไป
เอาล่ะ ทีนี้มาคุยเรื่องการเป็นนักดื่มในมหาลัยกันบ้าง เรื่องแรกที่ผมเจอเลยคือ การรับน้องครับ รับน้องผมขอแบ่งเป็นรับน้องชมรมกับรับน้องสายรหัสละกัน รับน้องของชมรมจะไม่ค่อยซีเรียสเรื่องการดื่ม ใครจะกินหรือไม่กินก็ได้ ขอแค่แนะนำตัวให้พี่ๆรู้จัก ซึ่งเวลาชมรมมีการสังสรรค์ผมก็มักจะไปจอยด้วย แต่!! การรับน้องในสายรหัสครั้งแรก มันทำให้ผมไม่อยากไปจอยด้วยเลย เพราะเขาให้ปี 1 ยกแก้วเหล้าแล้วแนะนำตัว ซึ่งผมไม่ชอบกินเหล้าเลย (เพื่อนชวน ผมยังไม่คิดจะกิน) เขาจะให้รายงานตัวตามหมายเลขรหัส ทั้งผู้หญิงและผู้ชายโดนเหมือนกันหมด พอใกล้จะถึงทีผม ผมเลยแอบไปหลบในห้องน้ำ เพราะเรื่องดื่มเหล้าเรื่องเดียวเลย พอผมออกมา ก็เหมือนพวกพี่จะเริ่มเมากัน เขาก็ลืมไปเลยว่าผมยังไม่ได้รายงานตัว แต่วันนั้นผมเสียอารมณ์มากครับ มันเหมือนบังคับให้เรากินทุเรียนทั้งที่เราไม่ชอบ ผมเลยนึกแผนหนี ผมแกล้งทำเป็นปวดหัว ตอนแรกพวกพี่ก็อยากให้ผมนอนค้างที่ปาร์ตี้ (คิดดูละกัน คนอยากกลับยังไม่ให้กลับ) ผมเลยบอกว่าผมไม่ไหวหรอก พี่เลยอาสาไปส่งผมที่หอพัก เรื่องวันนั้นก็จบกันไป และผมก็คิดมาตลอดว่าผมจะไม่ไปสังสรรค์กับสายรหัสจนกว่ารุ่นพี่ในสายจะจบๆกันไป(จะได้ไม่มีใครบังคับให้ผมดื่ม)
ตลอดปี 1-4 ผมก็ดื่มกับเพื่อนมอปลายบ้าง ดื่มกับชมรมบ้าง แต่สายรหัสผมแทบไม่ไปเลยครับ เพราะเหตุการณ์วันนั้นมันฝังใจ แต่ถามว่าปัจจุบันสกิลการดื่มของผมมันพัฒนาแค่ไหน ผมบอกเลยว่า”ก็พอได้ “ ก็ยังคงไม่ดื่มเหล้า ดื่มแค่เบียร์ เอาจริงๆผมไม่เคยเมาเลยนะ แค่เกือบล้ม 555 จนถึงช่วงรับปริญญาผมก็ไปสังสรรค์กับเพื่อนนะทั้งชมรมและก็สายรหัสนั่นแหละ ถึงจะดื่มเยอะกันบ้างแต่ก็ไม่มีใครบังคับผมได้ ส่วนในสายรหัสผมตั้งใจไปมาก เพราะผมแทบไม่ไม่ได้ไปเจอเพื่อนกับน้องเลยเวลามีปาร์ตี้ เพราะมีพวกรุ่นพี่อยู่(กลัวโดนบังคับอีก) พอเราโตขึ้นจริงๆก็ไม่มีใครบังคับเราได้ครับ แต่ตอนอยู่ปี 1 ผมรู้สึกว่าตัวผมเล็กมาก ต้องทำตามนู่นนี่ แต่เดี๋ยวนี้ก็ไม่มีเรื่องการบังคับให้ดื่มแล้วนะ สบายใจได้ครับ เรื่องนี้สอนให้ผมรู้ว่าการดื่มเพื่อเข้าสังคมน่ะมีอยู่จริง แต่ถ้าเราไม่ชอบจริงๆ เราต้องปฏิเสธให้ได้ ซึ่งพอผมโตขึ้นเรื่อยๆก็รู้จักปฏิเสธ ผมก็ไม่ได้มีปัญหากับใครอีก(ไม่ต้องหนีไปหลบในห้องน้ำเหมือนผมนะ มันเป็นการหนีปัญหา 555) แต่ถ้าใครดื่มไหวก็ดื่มไปครับมันก็เป็นการหัดเข้าสังคมอย่างหนึ่งอ่ะเนอะ
เป็นไงกันบ้างครับ กับเรื่องที่ผมเอามาเล่า เรื่องนี้อาจจะเล่านานเพราะมาจากประสบการณ์ จริงๆผมยังมีหลายเรื่องมากที่อยากเล่า จะพยายามเล่าให้ทุกคนได้ฟังนะครับ เพราะตอนนี้ผมก็ทำงานไปด้วย สำหรับเรื่องนักดื่มผมก็ขอจบไว้แค่ EP.2 นะครับ ขอบคุณสำหรับคอมเมนท์และการติดตามนะครับ ขอบคุณครับ 😁
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
