ไดอารี่คำลบ
ไดอารี่หรือสมุดบันทึกประจำวันของใครหลายๆคน มักเป็นเรื่องราวที่แสนจะน่ารัก เต็มไปด้วยความสุขและความทรงจำมากมายตลอดการบันทึก ในช่วงหลายปีที่ผ่านมานับเป็น ช่วงเวลาสามถึงสี่ปีมาแล้วที่ข้าพเจ้าได้ทำการเขียนไดอารี่เล่มหนึ่งที่หน้าปกเขียนว่า "ชวหห"
ที่แปลว่า"ชีวิตห่วยๆ" หนังสือเล่มนี้เป็นไดอารี่ที่ข้าพตั้งใจเขียนไว้เพื่อบันทึกการกระทำที่ผิดพลาดของข้าพเจ้า ไม่ว่าจะเป็นการโกรธแบบไร้เหตุผลที่โดนอาจารย์ประจำวิชาตักเตือนด้วยความหวังดีแต่ข้าพเจ้ากลับไปโกรธเขา ไม่แม้แต่การเถียงอย่างไม่มีเหตุผลเพื่อเอาชนะให้ได้โดยไม่สนใจผลที่ตามมา และทุกครั้งที่ข้าพเจ้าหยิบไดอารี่เล่มนี้ขึ้นมาเมื่อไรมันสามารถช่วยข้าพเจ้าแก้ไขปัญหาใหญ่ๆได้ทุกครั้งทำไมนั้นหรอ?
ข้าพเจ้าขอยกตัวอย่าง ตัวอย่างหนึ่งในชีวิตของข้าพเจ้า ย้อนกลับไปเมื่อสองถึงสามปีก่อน ในช่วงชีวิตมัธยมปลายปีสุดท้าย ข้าพเจ้าซึ่งตอนนั้นเป็นประธานนักเรียน การตัดสินใจทุกอย่างอยู่ที่ข้าพเจ้าหมดเลยก่อนจะนำเอกสารเหล่านั้นไปให้ท่านผู้อำนวยการเซ็น การกระทำหรือการตัดสินใจบางอย่างทำให้ข้าพเจ้าเคยถูกหาว่าเป็น "คนโง่บัดซบ" ครั้งหนึ่งข้าพเจ้า
เคยเขียนแพลนกิจกรรมขึ้นเพื่อเอาใจกลุ่มนักเรียนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งเป็นพิเศษ เพื่อนคนหนึ่งของข้าพเจ้าที่อยู่ในกลุ่มสภานักเรียนนอกจากจะไม่ให้ความร่วมมือในกิจกรรมดังกล่าวแล้ว ยังเอ่ยถ้อยคำที่ว่า "คนโง่บัดซบ" เพื่อนคนหนึ่งที่อยู่ในเหตุการณ์ได้เดินเข้ามาหาข้าพเจ้า
ก่อนหน้าที่ข้าพเจ้าจะเอาเอกสารไปยื่นให้ท่านผู้อำนวยการเพียงนิดครู่เดียว เมื่อเพื่อนผู้นั้นได้มาบอกข้าพเจ้า ถึงการสบประมาทข้าพเจ้าในทางเสียหาย ข้าพเจ้าได้เพียงแต่ตอบเขาไปด้วยน้ำเสียงเบาๆ "เขาว่าเราเป็นคนโง่บัดซบอย่างนั้นหรอ" เพื่อนคนนั้นเองเป็นคนที่ทำอะไรก็ถูกเสมอ เราคงต้องไปหาเขาหน่อยแล้วแหละ
เมื่อข้าพเจ้าได้เข้าไปหาเพื่อนคนนั้น เพื่อนคนนั้นก็ได้อธิบายถึงเหตุผลว่าทำไมเขาถึงบอกว่าข้าพเจ้าเป็นคนโง่บัดซบ ตัวข้าพเจ้าเองได้แต่นิ่งฟังแล้วเข้าใจสิ่งที่เพื่อนคนนั้นอธิบาย และได้ยกเลิกกิจกรรมนั้น ท่านเห็นไหม? หรืออาจจะยังไม่เห็น แม้แต่ข้าพเจ้าที่เป็นประธานนักเรียนยังถูกตำหนิ แต่ข้าพเจ้ายินดีที่จะรับคำตำหนินั้น เพราะมันเป็นคำตำหนิที่บริสุทธิ์ใจ
ไม่ว่าจะเป็นท่านหรือข้าพเจ้า ควรจะยินยอมรับคำตำหนิเช่นนี้ ไดอารี่เล่มนั้นที่ข้าพเจ้าเขียนล้วนแล้วแต่เป็นคำตำหนิที่ข้าพเจ้าได้ยินแต่ไม่เคยรับฟังมันแม้แต่ครั้งเดียว ทุกครั้งที่เป็นเช่นนั้น ข้าพเจ้าจะจดบันทึกมันลงไป เพื่อไม่ให้มีเหตุการณ์แบบนั้นเกิดขึ้นในรอบที่สอง
เมื่อใดก็ตามที่ก้าวขาออกจะประตูห้อง เมื่อนั้นข้าพเจ้าจะเป็นผู้ยินดีต้อนรับคำติเตียนเสมอ
เราทั้งหลายต่างขุ่นเคืองเสมอเมื่อได้รับคำติเตียน และจะชื่นชมยินดีกับคำสรรเสริญเยินยอ
โดยมิได้คำนึงเลยว่าคำติเตียนหรือคำยินยอนั้นๆ กล่าวด้วยน้ำใสใจจริงหรือไม่
ท้ายสุดข้าพเจ้าอยากจะบอกพวกท่านทุกคนไว้ บางครั้งการตำหนิติเตียนตนเองบ้าง จะทำให้เราเปลี่ยนแปลงตัวเองไปได้ไกลมากกว่าเดิม เหมือนดังที่ข้าพเจ้าได้เขียนไดอารี่เพื่อดูความล้มเหลวในชีวิตที่ผ่านมา "จงยิ้มต้อนรับคำติเตียนเพราะมันคือคำชมที่สวยงามที่สุดที่เราพึงจะได้ยินในทุกๆวัน"
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
