อายุ 23 ปีแล้วสินะตัวฉัน...
ยี่สิบสามปีดูเป็นตัวเลขที่ยังน้อยนิดเมื่อเทียบกับสามสิบ ห้าสิบ หรือหกสิบปี แต่ในทุกๆช่วงวัยเราต่างมีมุมมอง เหตุการณ์ที่พบเจอแตกต่างกันออกไป ก่อนที่มันจะสั่งสมกลายมาเป็นประสบการณ์และตัวตนของเราทุกคนในวันนี้
บางครั้งฉันตื่นมาในตอนเช้าแล้วเกิดคำถามกับตัวเองว่า "ทำไมชีวิตมันยากจังวะ" อายุ 23 ปีกับการกลายสถานะเป็นบัณฑิตจบใหม่ในช่วงสถานการณ์โควิด หลังจากนั้นก็มีสถานะคนว่างงานร่วมห้าเดือน ในช่วงนั้นทั้ง "เคว้ง" "สับสน" และ "ว้าวุ่น" กับการเปลี่ยนผ่านเข้าสู่โลกของความเป็นจริงที่เราต่างต้องปรับตัวให้ไว อดทน และสัมผัสรสชาติของการเติบโต
ตอนนี้ได้งานทำแล้วหลังจากที่น้ำตาของการรอคอยได้สิ้นสุดลงก็เริ่มเข้าสู่บทใหม่ของชีวิตที่น้ำตาเริ่มกลับมาอีกครั้ง😅 "คนเรามักจะกลัวในสิ่งที่ไม่รู้" ทุกอย่างดูแปลกใหม่เพราะได้งานไม่ตรงสายที่จบมา แต่ก็พอมีบางทักษะ ความรู้ที่นำมาใช้ได้จริง ความกดดันเริ่มแทรกตัวเข้ามาอีกครั้ง เหนื่อย ท้อ ต้องพยายามหาแรงฮึดสู้กับเช้าวันใหม่ในทุกวัน แต่ก็ได้แต่พร่ำบอกตัวเองว่า สู้อีกนิดนะ ลองเรียนรู้ไปก่อนอีกหน่อยถ้าจะดีก็ให้มันดีไปเลย แต่ถ้ามันจะแย่ก็แค่ยอมรับ และลุกขึ้นอีกครั้ง
ฉันหวังว่าในวัย 23 ปีจะเป็นช่วงวัยแห่งการเรียนรู้ ลองผิดลองถูก ค้นหาเส้นทางของชีวิต และมีกำลังกาย กำลังใจที่จะสู้ในวันต่อๆไป แม้บางวันมันช่างโหดร้าย แต่วันร้ายๆก็ไม่ได้อยู่กับเราตลอดไปหรอกนะ
เพื่อนๆพี่ๆมาแชร์ความรู้สึก หรือเรื่องราวในวัย 23 ปีกับเราได้นะคะ อยากฟังเรื่องราวในตอนนี้ หรืออดีตของแต่ละคน จะดีจะแย่แต่เราก็ผ่านมันมาได้ ทุกคนเก่งมากจริงๆนะ แค่ตื่นและใช้ชีวิตให้ผ่านมาได้ในแต่วันก็เก่งมากแล้วจริงๆ 🌻
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
