ตราบตะวันลับขอบฟ้า
ตื่นขึ้นมา ล้างหน้าแปรงฟัน แล้วเหาะไปทำงานให้ตรงเวลา นั่งหน้าจอคอมฯ ทำท่าขยับเมาส์ไปม่ สลับกับ คลิ๊กเมาส์บ้างให้ดูเป็นธรรมชาติของคนทำงาน ยกโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาคนนั้นคนนี้ พร้อมกาชื่อลงในสมุดบันทึกการติดต่อ แล้วสายๆค่อยลุกไปจิบกาแฟ เปิดมือถือผ่อนคลาย แซวนักเขียนคนนั้นคนนี้ น่ารักจัง แก้มเธอแดงกว่าใครในปฐพี หวั่นไหวนะเนี่ย จนกาแฟหมด ไม่ต้องรีบเดินเข้าห้องน้ำจัดทรงผมเล็กน้อย แม้จะเหลือเพียงสามเส้นก็ต้องจัดให้ดูดีหน่อย ใช้เวลาหน้ากระจกบ้างให้ดูดีเข้าว่า
เป้าหมาย กองปุ๋ยหมัก
อย่าช้า เฮฮากันออกไปรับประทานอาหารเที่ยง บ่ายๆค่อยกลับมาจิบกาแฟกับขนมนิดหน่อยค่อยมองหา... นาฬิกา สามโมงครึ่งไปแน่
อดีตผ่านไปแล้ว เป็นความทรงจำที่ดี
เฮ้อ เป็นลูกน้องเขานี่ลำบากจัง....
ใครที่คิดแบบนี้อยู่ ลองทำอะไรพิเรนๆ ลาออกจากงานตอน โควิด ระบาดดิ ขอบอก อย่างมันส์เลย
เพื่อนเยอะ ที่ไหนเปิดรับสมัครงาน เพื่อนเพียบ ยืนรอต่อแถวกันยิ่งกว่า ยืนรอซื้อตั๋วคอนเสิร์ตไมค์ ภิรมพร
ไปไหนมาไหนไม่สะดวกอย่างยิ่ง ตรงนั้นกักตัวก่อนเข้า ตรงนี้เข้าแล้วต้องมากุกตัว
ตรงนี้ไม่กักตัว แต่จะถูกส่งไปรักษาตัวเลย
ดีอยู่อย่าง ตังค์ไม่ต้องใช้เยอะ... ที่เที่ยวถูกปิดหมดแล้ว
สองล้อเอง
ใครบอกว่าเป็นลูกน้องเขาลำบาก... ยกมือขึ้น!
เอาน่า... เป็นเจ้านายตัวเองก็ได้
(ใครก็ได้ โปรดมาจ้างฉันที)
เช้าแล้ว ลุกขึ้นมาซะดีๆ เจ้านาย...
สอนตัวเอง
ภาคพิเศษ
เกษตรกรรมกร
2 ก.พ. 64
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
