โพสสุดท้ายที่ชวนคนรักศิลปะไปตะลุยไต้หวัน ไปพบกับความเป็นนักสร้างสรรค์ แปลงร่างสร้างของเก่าให้กลายเป็นสถานที่กิ๊บเก๋ สร้างสรรค์ไอเดียให้ผู้คนที่ไปเยี่ยมเยือนอย่างเราได้อิจฉาตาร้อนกลับมา
สถานที่แห่งนี้ชวนพวกเราลงใต้จนสุดเกาะไต้หวัน แล้ววกไปอีกฝั่งของเกาะเป็นตัว V จึงเรียกว่าฝั่งตะวันออก เราเดินทางด้วยรถบัสจากเมือง Khohsiung มาถึงที่นี่ เมือง Taitung (ไถตุง)
สถานที่ที่เคยเป็นสถานีรถไฟมาก่อน
สถานที่แห่งนี้คือ Railway Art Village ที่ชื่อว่า Railway เพราะในอดีตเคยเป็นสถานีรถไฟ Taitung สถานีสุดท้ายเพราะอยู่ตรงสุดเกาะ เมื่อการรถไฟยกเลิกรถไฟขบวนนี้ สถานที่แห่งนี้ก็เลยถูกแปลงร่าง ให้สวยงาม
สวยงามทั้งในอาคารและนอกอาคาร
มีงานศิลปะแบบจัดวางให้เดินถ่ายรูปเล่นทั้งเมือง มีร้านรวงที่ขายของของแฮนด์แมดสวยงามเต็มไปหมด มีร้านกาแฟ ร้านหนังสือสวยๆ มีร้านให้นั่งแฮงค์เอาท์แบบชิคๆชิลล์ๆอยู่หลายร้าน เอาเป็นว่ามาที่นี่เราสามารถเสพงานศิลปะด้วยสายตา ได้ดื่มกินอย่างมีศิลปะ ได้ซื้องานศิลปะกลับบ้าน ครบถ้วนเลยคร้า
อยู่ที่เมืองนี้ชอบมากจริงๆ เพราะไปทางไหนก็มีแต่เจริญหูเจริญตาไปหมด ตื่นมาวิ่งตอนเช้าๆ ยังเพลินตากับ 2 ข้างทาง กว่าจะกลับเข้าที่พักได้เล่นเอาสายโต่เลย
บรรยากาศในเมืองตอนเช้าที่เจอระหว่างออกมาวิ่ง
สถานที่แห่งสุดท้าย ที่จะชวนไปตะลุยกันยังคงอยู่ในเมือง Taitung เมืองนี้เป็นเมืองที่มีชนพื้นเมืองอาศัยอยู่หลากหลายชาติพันธุ์ และอาศัยอยู่มาหลายชั่วอายุคนแล้ว แม้ในปัจจุบันเราจะไม่ค่อยได้เห็นความเป็นชาติพันธุ์ชัดมากนัก เช่น เราไม่ได้เห็นคนที่แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าชนเผ่า หรือ พูดภาษาชนเผ่าซักเท่าไดนัก แต่วิถีความเป็นชาติพันธุ์ก็ยังคงมี
บริเวณหน้าอาคาร
ที่นี่เป็น Studio ชนพื้นเมือง เป็นแหล่งรวมตัวของเครือข่ายชนเผ่าพื้นเมืองของเมืองนี้ ใช้สถานที่แห่งนี้จัด Workshop จัดแสดงงานศิลปะของชนเผ่าพื้นเมือง เป็นพื้นที่สร้างคุณค่า สร้างความหมายความเป็นชนเผ่า ความเป็นชาติพันธุ์ รวมทั้งยังเป็นสถานที่ที่ช่วยทำให้ชาวโลกได้เรียนรู้วิถีความเป็นชนเผ่า ผู้ที่ตั้งรกรากบนแผ่นดินแห่งนี้มาอย่างยาวนาน
ภายในอาคาร
สิ่งที่น่าสนใจคือ สถานที่แห่งนี้ถูกแปลงร่างมาจากโรงงานน้ำตาลเก่า ที่เปิดพื้นที่ให้เช่าเป็นสตูดิโอศิลปะสวยงามให้เราได้เห็น ได้เรียนรู้กัน
นี่เป็นแค่ส่วนหนึ่งที่อยากเอามาเล่าสู่กันฟัง ความจริงยังมี โรงเรียนเก่า เล้าไก่เก่า ที่แปลงร่างให้เป็นพื้นที่ศิลปะอย่างสวยงาม และน่าสนใจไม่เบา แต่แค่นี้เราก็แอบอิจฉาเค้าแล้วแหละ อิจฉาที่เค้าส่งเสริมความเป็นศิลปะ ศิลปิน ให้เห็นอยู่เต็มเมือง
เราว่าเมืองใหนที่ส่งเสริมและให้ความสำคัญกับศิลปะ เมืองนั้นมักจะงดงามเสมอ ไม่ได้งดงามในความหมาย หรูหราหมาเห่า แต่งดงามอย่างมีศิลปะ พูดแล้วก็อิจเค้าจริงๆแหละ
ศิลปะกำแพงที่หมู่บ้านสายรุ้ง
นอกจากนี้เรายังพบเบื้องหลังการเรียนการสอนศิลปะที่มุ่งสร้างทั้งศิลปิน และสร้างนักเสพศิลปะด้วย ได้คุยกับครูศิลปะที่นี่ขอบอกว่า น่าสนใจสุดๆ เรื่องนี้ก็ต้องเล่ากันยาวๆเลยทีเดียว
ศิลปะริมทะเล
ใครอ่านมาถึงบทนี้ ขอบคุณมากนะ ใครเพิ่งเข้ามารู้จักกันฝากติดตามกันด้วยนะคะ ครั้งหน้ามาตามกันต่อว่าจะนำเรื่องอะไรมาเล่าสู่กันฟังอีก
"ชีวิตก็งี้แหละ" มีเรื่องมากมายที่โลกเหวี่ยงมาโดนเราทั้งตั้งใจ และแปลกใจเสมอ
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
