สวัสดีครับ โพสต์นี้โพสต์แรกเลย ที่มาแบบไม่ร้องเพลง ก่อนอื่นก็จะขอสวัสดีแบบเป็นทางการก่อนเลยนะครับ ชื่อเต็มๆของผม ว่าที่ร้อยตรี ตรีกวินท์ เปรมศักดิ์สกุล (ผมจบรด.ปี5มาครับเลยขอใช้คำนำหน้าเท่ๆกับเค้าหน่อย555) **เรื่องรด. ถ้าใครอยากจะอ่านลองคอมเม้นมาก็ได้ครับ เดี๋ยวไว้ผมจะมาเขียนให้ครับ** วันนี้จะมาเล่าเรื่องราวเล็ก ๆ น้อย ๆ สำหรับเส้นทางการร้องเพลงของผม
ตั้งแต่เกิดมาครับ จำความได้เลยก็คือแม่ผมจะชอบเปิดแผ่นเพลงของเจมส์ เรืองศักดิ์ให้ผมฟังอยู่บ่อย ๆ ที่จำมาแม่นถึงตอนนี้ก็จะมีเพลง "ข้าวมันไก่" กับเพลง "ไม่อาจเปลี่ยนใจ" (MVกระโดดเก็บผ้าเช็ดหน้าในตำนาน) แต่สิ่งที่ผมจำไม่ได้เลยก็มีอยู่เรื่องนึงครับอาผมบอกว่าผมมีแววตั้งแต่เด็กแล้วคืออาผมเล่าให้ฟังว่าสมัย 3 ขวบ ซึ่งเป็นวัยที่อ่านยังอ่านไม่ออกพูดไม่คล่อง ผมร้องเพลง "ขอเป็นตัวเลือก" ของกะลาได้ตั้งแต่เริ่มเพลงยันจบ ผมยังนี่ไม่อยากจะเชื่อเลย 5555 เรื่องวัยเด็กพอแค่นี้แหละครับไม่งั้นยาวเป็นหางว่าว
นี่เป็นรูปสมัย ม.3 ครับ
นี่เป็นรูปสมัย ม.3 ครับ 5555 ช่วงนั้นเริ่มตั้งวงกับเพื่อนไปซ้อมดนตรีกัน ด้วยความที่ผมเล่นกีต้าร์เล่นไรไม่เป็นผมก็ร้องของผมอยู่อย่างเดียวโดยที่เพื่อนก็เล่นไป
สมัยหัดเล่นแรกๆนะเนี่ย
จนกระทั่งเวลาผ่านไปไม่นานครับ ผมดีดกีต้าร์เป็น!! ย้อนกลับไปตั้งแต่ช่วง ม.3 มันก็เป็นวัยที่เพื่อนๆต่างอยากดีดกีต้าร์เพื่อเอาไว้จีบสาวๆ แต่ผมนี่ไม่ครับสาบานด้วยใจ555 ผมดีดเพื่อหาจังหวะอะไรมารองรับกับเสียงร้องของตัวเอง ก่อนหน้านี้ถ้าร้องเองผมก็ร้องลมเคาะโต๊ะนี่แหละครับ ช่วงนั้นคาราโอเกะตามยูทูปก็น้อย พอดีดเป็นก็เริ่มพัฒนาตัวเองขึ้นไปเรื่อยๆ
หัวโล้นมาก555 เรียน รด.ไงง
พอจบ ม.3 ผมเลือกไปเรียนต่อปวช. เป็นโรงเรียนพณิชยการแห่งหนึ่งแถวประชาอุทิศ ช่วงนี้จะเป็นช่วงเวลาที่ผมได้เปิดกว้างในโลกของคำว่าดนตรี คำว่าร้องเพลงมากขึ้นอย่างมากครับ เพราะช่วงนั้นหลังเลิกเรียนก็จะซ้อมดนตรีกันกับเพื่อนที่โรงเรียนก่อนกลับ ซึ่งอาจารย์จะอนุญาตให้เฉพาะคนที่จริงจังใจรักจริง ๆ เท่านั้นเข้ามาซ้อม จนเสียงผมได้ยินไปถึงอาจารย์ท่านนึงและท่านสนใจให้ผมไปแข่ง จนเวลาผ่านไปซักพักครับ ผมไปรู้ข่าวว่าอาชีวะเค้ามีแข่งขันทักษะวิชาชีพ ในสายร้องเพลงด้วย และมีการแข่งขันไต่ระดับไปตั้งแต่ในระดับสถานศึกษา ระดับจังหวัด ระดับภาค และไปจบที่ระดับชาติ อาจารย์คนที่ว่าก็เอาผมไปเทส ผมไม่รอช้าครับ ไปทันที แต่ด้วยอะไรกลั่นแกล้ง ทำให้ผมไม่สามารถลงแข่งได้เนื่องจากเต็มโควต้า ผมจึงสียใจมากๆเลยในปีนั้น เลยได้แต่ตั้งตารอปีถัดไป และโอกาสของผมก็น่าจะมาซักที
รูปเก่ามาก
และแล้วครับ ขึ้นปวช.2 ผมก็ตั้งตารอจะแข่งเช่นเคย แต่ปีนี้เป็นปีแรกที่ผมได้เข้าชมรมของสาขาวิชา (รร.ผมเค้าจะมีวันกิจกรรมชมรมที่จะเริ่มเข้าปีแรกตอนปวช2) ซึ่งมีกติกาว่า ผมต้องชนะ1ใน3คนของสาขาวิชา เพื่อที่จะมีสิทธิ์ได้ไปแข่งต่อในระดับสถานศึกษา ซึ่งมันยากมากครับ เพราะคนลงแข่งตอนนั้นในประเภทไทยสากลมีประมาณสิบกว่าคน.. แต่แล้ว ผมก็ทำได้ครับ ผมน่าจะชนะในตอนนั้น และมีสิทธิ์ไปลงแข่งขันทักษะวิชาชีพในระดับสถานศึกษา
ร้องคนที่3 จาก6มั้งนะตอนนั้น
ตอนนั้นผมจำได้ว่าผมควบ2ประเภทเลย เป็นเพลงสากลกับเพลงไทย เพราะเผื่อแบบฟลุคได้เข้ารอบซักรายการ กติกาก็คือใครได้ชนะเลิศ ก็ได้ตั๋วไปแข่งต่อระดับจังหวัดได้เลย ด้วยจำนวนคนที่เยอะมากครับ ทุกสาขาวิชา รวมทั้งรุ่นพี่สาขาเดียวกันและต่างสาขา จนสุดท้ายผมทำได้เพียงแค่รองชนะเลิศอันดับ1ทั้ง2ประเภท ซึ่งหมายความว่าผมไประดับจังหวัดไม่ได้ครับ ซึ่งก็ทำให้เสียใจอีก และต้องรอไปอีก1ปีจนกว่าจะได้ประกวดอีกครั้ง แต่เสียใจไม่นานครับเพราะเรายังดีไม่พอจริงๆ ผมจึงคอยฝึกซ้อมหาลงประกวดไปเรื่อยครับ แต่เป้าหมายจริงจังของผมตอนนั้นก็ยังเช่นเดิมคือผมจะไประดับชาติ
ตั้งแต่ปี59แน่ะ
เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหกครับ ผมขึ้น ปวช.3 ปีนี้ก็เช่นเคยผมต้องผ่านการแข่งจากชมรมให้ได้เสียก่อน จึงจะไปแข่งในระดับสถานศึกษาได้
ตลกรูปนี้ตัวเองมากอะ555
แล้วผมก็ไม่ทำให้ตัวเองผิดหวังเช่นเคยครับ ผมชนะการแข่งขัน ได้ทั้งรางวัลขวัญใจสาขา และรางวัลชนะเลิศของสาขาวิชา
คนเยอะมากกจำได้เลย
ผมก็ได้เข้ามาแข่งอีกเช่นเคย ท่ามกลางคนดูหน้าเวทีที่มากกว่าปีก่อน ๆ กับจำนวนคนเข้าแข่งขันที่เยอะอีกเช่นเคย เป็นความรู้สึกที่กดดันสุด ๆ ไปเลยครับ ขาก็สั่น เพราะคนเยอะ การแข่งร้องเพลงมันใช้สถานที่กลางของ รร จึงทำให้คนชมการแข่งขันนี้เยอะเป็นพิเศษกว่าการแข่งขันใด ๆ จนสุดท้ายครับ สุดท้ายเลย ผมชนะ!!!! ผมได้รางวัลชนะเลิศทั้งเพลงสากล และเพลงไทย จำได้แม่นสุด ๆ ว่าเพลงที่ร้องตอนนั้นมีเพลง ผู้ชายคนนี้กำลังหมดแรง กับเพลง Have I told you lately that I love you แต่ตอนไปแข่งระดับจังหวัดคือผมจะลงได้ประเภทเดียว ควบไม่ได้แล้ว (ให้คนอื่นได้เกิดบ้าง555) เป็นปีที่วิเศษสุด ๆ ครับสำหรับผมในปีนั้น แต่แล้วไม่นานผมก็ต้องเจอกับเรื่องที่ไม่คาดคิดอีก.....
หลังจากจบการแข่งขันไป ผมหมดหน้าที่การเรียนในสถานศึกษาแล้ว เพราะต้องออกไปฝึกงาน และก็ยังคอยหมั่นซ้อมเพื่อรออาจารย์โทรมาเพื่อนัดซ้อมแข่ง แต่แล้วก็ได้ทราบข่าวว่าปีนั้นการแข่งขันต้องยกเลิก เนื่องจากปีนั้น ร.9 สิ้น ผมต้องเสียใจอีกครั้งกับการที่เกือบจะได้มันมาแล้ว ก็ยังไม่ได้มันซักที ทำให้ต้องเก็บความเสียใจนี้ไปอีกนาน
จบปวช.ล้าวว
เมื่อเวลาผ่านไป...ผมเรียนจบครับ ผมได้ตัดสินใจอยู่นาน ว่าจะเอายังไงกับเส้นทางชีวิตต่อดี จะไปต่อมหาลัยดี หรืออยู่เรียน ปวส. ที่นี่ต่อดี และผมก็ตัดสินใจได้ครับ... จบ EP1. ครับ
เป็นยังไงบ้างครับ สำหรับบทความแรกเกี่ยวกับเส้นทางการพัฒนาการการร้องเพลงของผม อาจจะนานและยาวเป็นกิโลหน่อยนะครับ 5555 ขอบคุณมากครับถ้าอ่านมาถึงตรงนี้ ไม่เคยทำมาก่อนอาจมีผิดพลาดบ้างขอโทษด้วยนะครับ ตอนนี้ขอไปอ่านหนังสือสอบก่อนนะะคร้าบบ
EP.2
![[TKWIN OFFICIAL] EP.2 ครับ ต่อจากบทความที่แล้ว ใครยังไม่ได้อ่าน EP.1 ตามไปอ่านก่อนได้ครับ สุดท้ายช่วงที่ลังเลว่าจะไปมหาลัยดีมั้ย ผมต่อ ปวส.ครับ ด้วยความที่ ผมอยากได้วุฒิ2ใบ อย่างน้อยจบปวส.ก็ได้1 ถ้าต่อมหาลัยก็ได้อีก1 หรือถ้าผมจะไม่เรียนแล้วผมก็ยังมีวุฒิ ปวส. ที่พอจะทำงานได้อยู่ บวกกับอีกข้อนึงสำคัญเลย ผมยังคาใจกับการแข่งร้องเพลงนี้อยู่ และนี่ทำให้ผมฝึกซ้อมต่อเพื่อที่จะไปต่อให้ได้](https://t1.blockdit.com/photos/2021/02/601a4357b229dd0bd3fff32c_800x0xcover_ooxAYPVo.jpg)
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
