เกือบยี่สิบปีก่อนผมยืนอยู่บนทางสองแพร่ง ด้านซ้ายคือทำงานสายเดิมต่อไป ด้านขวาคือเปลี่ยนเป็นนักเขียนอาชีพ ด้านซ้ายมีลูกค้าอยู่แล้ว ด้านขวามีผู้อ่านที่รู้จักผมเพียงหยิบมือหนึ่ง เป้าหมายด้านซ้ายคือหาเงินอย่างเดียว เป้าหมายด้านขวาคือหาเงิน (น้อยหน่อย) + ความสุขที่ได้เดินตามฝัน
หากเปรียบสถานการณ์นี้กับหนังเรื่อง The Matrix ก็คือฉากที่ตัวละคร ‘นีโอ’ ได้รับยาสองเม็ด ยาเม็ดสีฟ้ากับยาเม็ดสีแดง หากกินยาเม็ดสีฟ้า ทุกอย่างจะเหมือนเดิม กลับไปดำเนินวิถีชีวิตปกติของเขา หากกินยาเม็ดสีแดง เขาจะเดินทางไปสู่หนทางใหม่ที่เขาไม่รู้ว่าเป็นอย่างไร เมื่อเลือกแล้วก็จะย้อนกลับไปแก้ไขไม่ได้
ในชีวิตผม เจอสถานการณ์เลือกยาเม็ดสีฟ้ากับยาเม็ดสีแดงมาแล้วหลายครั้ง ครั้งแรกคือการเปลี่ยนสายอาชีพจากสถาปนิกเป็นสาย กราฟิก ดีไซน์ เกิดขึ้นด้วยความอยากรู้อยากเห็น อยากลองทางสายใหม่ เนื่องจากยังเป็นหนุ่มที่ไม่มีลูกเมีย การตัดสินใจเลือกยาเม็ดสีแดงจึงไม่ยากนัก
การเลือกยาเม็ดสีแดงครั้งต่อ ๆ มายากขึ้นเรื่อย ๆ เพราะมีความรับผิดชอบเรื่องครอบครัว และอายุก็เริ่มมากขึ้น
จนมาถึงการเลือกยาเม็ดสีแดงเป็นนักเขียนอาชีพ เป็นการเลือกที่ต้องขบคิดหนัก เพราะมีความเสี่ยงสูง และจริงดังคาด ในปีแรก ๆ หลังกินยาเม็ดสีแดง เกิดอาการแพ้ยา หัวใจเต้นเร็ว นอนไม่หลับ ต้องทำงานเสริมเพื่อให้ความฝันหลักอยู่รอด
แต่เมื่อไม่ถอย เดินหน้าต่อไป ยาเม็ดสีแดงก็เริ่มออกฤทธิ์เป็นวิตามิน
การกินยาเม็ดสีแดงไม่ใช่เกิดจากการเลือกเสมอไป หลายคนถูกบังคับให้กินยาเม็ดสีแดง
หลายปีนี้ผมเห็นตัวอย่างของคนที่ถูกไล่ออกจากงาน (ไม่ว่าจะใช้คำพูดสวย ๆ เช่น ‘เออร์ลี รีไทร์’ หรืออื่น ๆ) ถูกบังคับให้กินยาเม็ดสีแดงทั้งที่ยังไม่พร้อม
มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเดินทางสายที่ไม่รู้จักไม่คุ้นเคย โดยมีภาระครอบครัววางอยู่บนสองบ่า แต่ลมหายใจไม่สิ้น ก็ต้องดิ้นกันไป คนพร้อมกว่าก็ได้เปรียบ คนที่ไม่เคยมองการณ์ไกลก็เหนื่อยหน่อย
ใช่ บางครั้งสีแดงของยาเม็ดอาจตีความหมายได้ว่า ‘หยุด’ หรือ ‘อันตราย’ แต่นั่นมิได้หมายความว่า สีฟ้าไม่มีอันตรายซ่อนอยู่เช่นกัน ความจริงคือไม่ว่าจะเลือกกินยาเม็ดสีฟ้าหรือสีแดงก็มีความเสี่ยงด้วยกันทั้งคู่ ความคิดแบบ “อยู่อย่างนี้ก็ดีแล้ว ไม่รู้จะเสี่ยงไปทำไม” ย่อมมีเหตุผลของมัน บางเรื่องบางสถานการณ์ก็ไม่ควรเสี่ยงจริง ๆ แต่คนฉลาดไม่ลืมตรวจสอบตัวเองเป็นระยะ ๆ ว่า ประโยคดังกล่าวยังใช้ได้กับสถานการณ์ปัจจุบันหรือไม่ เพราะลมสามารถเปลี่ยนทิศได้เสมอ ทอร์นาโดทางธุรกิจเกิดขึ้นได้เสมอ กิจการที่ลงตัววันนี้อาจไม่ค่อยสวยในวันพรุ่งนี้ เจ้านายที่รักเราเหลือเกินในวันนี้ อาจไม่ค่อยพิสมัยเราในวันพรุ่งนี้
อะไร ๆ ก็เกิดขึ้นได้ เปลี่ยนแปลงได้ เราจึงควรใช้ชีวิตอย่างไม่ประมาท เตรียมพร้อม เตรียมทางสายที่สองรอไว้เสมอ อย่างน้อยเมื่อถูกบังคับให้กินยาเม็ดสีแดงกะทันหันจะได้ไม่เขว
อย่ารอให้ถูกถีบลงน้ำแล้วค่อยเรียนว่ายน้ำ!
ไม่ว่าจะเป็นคนทำงานหรือนักเรียน ช้าหรือเร็ว ก็อาจจะตกอยู่ในสถานการณ์ต้องเลือกยาเม็ดสีใดสีหนึ่ง จะทำงานด้านนี้หรือด้านนั้นดี จะเรียนสายนี้หรือสายนั้นดี จะย้ายบริษัทดีไหม จะแต่งงานดีหรือไม่ จะเลิกกับคู่รักดีหรือเปล่า
ถ้ารู้จักมองการณ์ไกล มองเห็นมันแต่ไกลก่อนที่จะมาใกล้ตัว โอกาสถูกจับยัดยาเม็ดสีแดงใส่ปากก็น้อยลง
มองโลกในแง่ดีคือ เราโชคดีกว่านีโอใน The Matrix ตรงที่ถึงกินยาผิดเม็ด ก็ยังพอเปลี่ยนแปลงแก้ไขทิศทางใหม่ได้
โลกไม่เคยขาดคนบ้าที่เลือกยาเม็ดสีแดง แม้รู้ว่าอาจไปสู่พื้นที่เสี่ยงอย่างยิ่ง
รอเบิร์ต ก็อดดาร์ด กินยาเม็ดสีแดงแล้วเลือกเส้นทางสาย ‘ความฝันโง่ ๆ’ คือสร้างจรวด แม้ว่าตลอดชีวิตที่ทำงานทดลอง ถูกวิพากษ์สารพัด ถูกดูถูกเหยียดหยาม จนเมื่อตายไป โลกจึงยอมรับและยกเขาเป็นบิดาแห่งจรวด
ชาร์ลส์ กูดเยียร์ กินยาเม็ดสีแดงแล้วเลือกเส้นทางผลิตยางเพื่อนำมาใช้ทำสินค้าต่าง ๆ ล้มลุกคลุกคลานจนไม่มีกิน หนี้สินท่วมตัวจนต้องเข้าคุก และเกือบตายจากก๊าซพิษในการทดลอง แต่ก็เดินหน้า จนสำเร็จในที่สุด
เจ. เค. โรว์ลิง กินยาเม็ดสีแดงแล้วเลือกเส้นทางนักเขียน แม้จะลำบากยากเย็นหลายปี จนประสบความสำเร็จในที่สุด
นิกิ เลาดา กินยาเม็ดสีแดงแล้วเลือกเส้นทางนักแข่งรถ แม้ว่าครอบครัวต่อต้าน แต่เขาปฏิเสธที่จะเดินบนเส้นทางที่ปลอดภัยซึ่งครอบครัวเลือกให้ ในสายทางที่เขาเลือก เขาประสบอุบัติเหตุบนถนนแข่งจนใบหน้าเสียโฉม แต่ก็ประสบความความสำเร็จเป็นแชมป์โลก และต่อมาเป็นเจ้าของสายการบินสองสาย
และอีกมากมายที่เลือกกินยาเม็ดสีแดง
ลองนึกถึงโลกที่ไม่มีใครยอมกินยาเม็ดสีแดง บางทีวิทยาการของมนุษย์เวลานี้อาจยังล้าหลังอยู่สักพันสองพันปี
ทว่าโลกก็เต็มไปด้วยคนที่เลือกยาเม็ดสีแดงแล้วไม่ประสบความสำเร็จ กระทั่งตายอย่างเขียด
วินเซนต์ แวน โกะห์ กินยาเม็ดสีแดงแล้วเลือกเส้นทางศิลปิน อดอยากตลอดชีวิต แต่ก็ยังเดินหน้า วาดรูปกว่าสองพันภาพ แต่ขายได้เพียงภาพเดียว แล้วจบชีวิตตัวเองตั้งแต่ยังหนุ่ม
บ้านเราก็มีจิตรกร ศิลปินจำนวนไม่น้อยที่กินยาเม็ดสีแดงแล้วเกิดอาการแพ้ยา คนเหล่านี้มีฝีมือ มุ่งมั่นเดินตามฝัน ขยันอย่างยิ่ง เพียงแต่โอกาสไม่เอื้อให้
ทว่านี่มิใช่ความผิดของยาเม็ดสีแดง มันเป็นเพียงความไม่ลงตัวของโอกาสและจังหวะซึ่งเกิดขึ้นได้เสมอ แม้แต่กับคนและองค์กรที่มั่นคงที่สุด
สำหรับคนที่มีต้นทุนในชีวิตไม่สูงมาก การเดินตามฝันไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ชีวิตที่ไม่ลองเดินตามฝันเหมือนดูหนังไม่จบเรื่อง
ดังนั้นไม่ว่าจะกินยาเม็ดสีแดงด้วยเหตุผลใด ก็กัดฟันลองสู้สักตั้ง ถึงจะไม่สำเร็จ เราก็จะไม่โทษตัวเองจนวันตายว่าไม่ได้ลองเดินตามฝัน
(จากหนังสือ #ยาเม็ดสีแดง วินทร์ เลียววาริณ)
- 37
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
