ชีวิต :)
มันยากกว่าที่คิดไว้มากโข
กว่าจะผ่านแต่ละฉากไปได้ บางฉากก็เจ็บปวดเจียนตาย ฉุดตัวเองขึ้นมาทุกเมื่อเชื่อวัน
ครอบครัวที่เคยคิกว่าจะเป็นที่พึ่งยามยากลำบาก ก็ห่างเหินกันไป คำพูดกระแทกแดกดัน เหมือนลืมหมดแล้วในอดีตที่ต่างก็ได้พึ่งพาอาศัย
บางครั้งเจ็บปวดจนน้ำตาตกใน เมื่อไหร่หนอ พระอาทิตย์ของชีวิตถึงจะโผล่พ้นขอบฟ้า พอให้เราได้เห็นแสงที่จะเดินต่อไปข้างหน้า
หรือจะให้เราอดทนไปอีกกี่เดือนกี่ปี ความลำบากในช่วงตกงานที่ผ่านมา ถ้านับเป็นลำดับ คงอยู่ที่ -0 อย่างน้อยก็ดีกว่า -100 หวังว่าสักวันก็ขึ้นมา 1
สิ่งนึงที่เราเชื่อมาตลอด คือเชื่อว่าพระอาทิตย์จะขึ้นเสมอในเช้าวันใหม่ ยากเย็นแค่ไหนก็จะข่มตาหลับเอาแรง เผื่อพรุ่งนี้พระอาทิตย์ของชีวิตเราจะโผล่ขึ้นมา
เราจะได้เดินไปตามแสงสว่างแห่งทางที่มุ่งหวังสักที
ด้วยรัก
ปุ้ม 🤍
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
