ฉันที่กำลังจะเริ่มใช้ชีวิตปีที่ 29
ไม่รู้หรอกว่า 'การโตขึ้น' นอกจากตัวเลขอายุที่เปลี่ยนไปแล้วคืออะไรอีก
เพราะคิดว่า ไม่ว่าจะอยู่บนโลกนี้นานสักแค่ไหน ก็มีเรื่องที่ยังไม่รู้อีกเยอะอยู่ดี
แต่ความรู้สึกที่ชัดเจนมากขึ้นในช่วงนี้คือ 'ความกลัว'
กลัวความเปลี่ยนแปลงทางร่างกาย กลัวตีนกา กลัวผมหงอก กลัวผิวเหี่ยว กลัวสุขภาพย่ำแย่ กลัวไม่คล่องแคล่วเหมือนที่ผ่านมา จินตนาการเริ่มทำงานว่า ฉันจะเป็นคนแก่แบบไหน จะเป็นโรคอะไรตาย
กลัวความไม่มั่นคง ที่เขาบอกว่าพออายุมากขึ้นแล้วจะรับความเสี่ยงได้น้อยลง เห็นจะจริง... เพราะ 'อะไร' หรือ 'ใคร' ที่ทำให้รู้สึกแบบนี้ฉันจะรีบเอาตัวเองออกมาทันที เริ่มมีความกังวลเรื่องความมั่นคงทางการเงินหลังเกษียณ จะวางแผนเก็บออมหรือลงทุนยังไงให้เติบโตไปเป็นคนแก่ที่มีคุณภาพชีวิตดี มีเงินไปคาเฟ่ มีเงินซื้ออาหารหมา
กลัวว่าจะเก็บความสงสัยไปจนตาย ตอนนี้กำลังพยายามลิสต์ว่าอยากทำอะไรแล้วยังไม่ได้ทำ เค้นสมองย้อนไปถึงความฝันแสนบริสุทธิ์ในวัยเด็ก อะไรที่เคยอยากทำแล้วพอเป็นไปได้ในตอนนี้ก็จะลงมือทำ อะไรที่ต้องรอเวลาก็รอก่อน อะไรที่เป็นแผนใหญ่ ๆ ก็เริ่มต้นหาข้อมูลเอาไว้ อยากเป็นคนแก่ที่ตายไปโดยเหลือความสงสัยให้น้อยที่สุด
เลิกขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์มานานแล้วเหมือนกัน ถ้าไปวัดก็กราบพระเฉย ๆ ไหว้ตรุษจีน ไหว้สาร์ทจีนก็แค่เรียกอาป๊า เรียกอากงอาม่ามาทานข้าว เพราะไม่รู้จะขออะไร สุดท้ายชีวิตมันก็มีดีมีแย่ปะปนกันไป จะขอให้ราบรื่นตลอดทั้งปีก็เกรงจะเป็นภาระสิ่งศักดิ์สิทธิ์เสียเปล่า
เพราะงั้นรอลุ้นเป็นวัน ๆ ไปแหละ ตื่นเต้นดี
#สวัสดีบุ๋มปีที่29
#สมุดบันทึกของเยลลี่หมี
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
