เคยเสพติดกองถ่ายฯ....
เวลาเราอยู่ในกองถ่ายฯ เป้าหมายชีวิตเราค่อนข้างชัดเจน เบรคดาวน์จะเป็นตัวกำหนดเป้าหมาย ในใจเราจะคิดแค่ว่า จะทำยังไง?ให้การถ่ายทำสำเร็จลุล่วงตามแผนที่วางกันไว้ วันไหนถ่ายฉากเบาๆ นักแสดงน้อยๆ หรือเจอนักแสดงเก่งๆ พวกเราก็จะไม่เกร็งและวางแผนได้ง่าย แต่ถ้าวันไหนเจอแต่ฉากใหญ่ๆ นักแสดงเยอะ หรือเจอนักแสดงใหม่ เราก็จะรู้สึกกังวลใจ และไม่ประมาทด้วยการเผลอเล่นสนุกกับทีมงานหรือเล่นกับนักแสดง...
บางวันพักเที่ยง บางวันพักบ่าย หรืออย่างเลวร้ายเลยก็คือการสลับสับเปลี่ยนกันไปกิน ไม่มีใครบ่น ถึงบ่นเราก็บ่นกันขำๆเบาๆ (บ่นดังเราก็ทำเป็นไม่ได้ยิน ฮ่าๆๆๆๆ) คือมันเป็นเรื่องธรรมาดา และเป็นเรื่องยากมาก ที่การทำงานกับคนหมู่มาก แล้วเราจะสามารถทำให้ทุกคนแฮปปี้ได้ ถ้าพูดกันถึงหน้าที่ (หรือตำแหน่ง) แน่นอนมันต้องมีบางคนเล็กกว่า บางคนใหญ่กว่า ตามหน้าที่และความรับผิดชอบ แต่ในความเป็น "มนุษย์" นั้น เราทุกคนเท่ากัน......
"แม้แต่เด็กเสิร์ฟน้ำกองถ่ายก็มีคุณค่าไม่น้อยไปกว่านายทุน"
อยู่ในกองฯเราจะรู้ได้โดยอัตโนมัตว่าเช้าต้องกินข้าวนะ ถึงจะไม่หิว เพราะถ้าไม่กินอาจจะไปหิวเอาตอนทำงานได้ ปวดขี้ต้องรีบไปจัดการ จะมานั่งอั่นนอนอั่นเหมือนตอนดูทีวีอยู่บ้านไม่ได้ คิดถึงความรู้สึกของคนอื่นบ้าง ไม่ใช่สนใจแต่หน้าที่ของตัวเอง จังหวะไหนควรเร่ง จังหวะไหนควรรอ บางวันอาจขำๆ แต่บางเวลาต้องแสร้งทำเป็นเครียด แต่สำคัญที่สุดคือต้องรู้จักเคารพทีมงานคนอื่นๆ เพื่อให้คนอื่นๆเคารพในหน้าที่ของเราเช่นกัน..
ออกกองในแต่ละวันมันมีเรื่องต้องให้คิดเยอะ ดังนั้นวันไหนตื่นขึ้นมาแล้วพบว่า 9 โมงเช้าแล้ว ยังนอนอยู่บนเตียงอยู่เลย เราจึงอดที่จะคิดถึงกองถ่ายฯไม่ได้ทุกที...
วันนี้จะทำอะไรดี เที่ยงนี้จะกินอะไรล่ะ บ่ายนี้จะไปไหนนะ แล้วค่ำนี้จะไปทำอะไรกับใคร...คือเรื่องพวกนี้จะไม่มากวนใจเลยนะ ถ้าตอนนี้เราอยู่ในกองถ่ายฯ
ไม่มีอะไร อยู่ๆก็แค่คิดถึงกองถ่ายฯเท่านั้นเอง...
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
