จะไปต่อหรือพอแค่นี้ ห่างกันไปพักใหญ่อยากไปต่อแต่เจ้าของเรื่องเริ่มไม่สะดวกจะเล่า
😔😔😔 เอาใงดีหนอ เรื่องบางเรื่องที่ผ่านเข้ามาในช่วงชีวิตของแต่ล่ะคนบางทีมันก้อยากที่จะอธิบายออกมาเป็นคำพูด เพราะมันทำให้เกิดการเหมือนไปสะกิดแผลเก่าที่ตกสะเก็ดไปนานมากแล้วให้เลือดออกมาอีกครั้ง..
สิ่งที่อยากลืมและบางส่วนก้อลืมไปแล้วพอมีคนถามก้อทำให้นึกถึงเรื่องเดิมๆที่ทำให้ต้องแสลงใจอีกครั้ง...
เด็กหญิงที่ถูกส่งมาอยู่กับปู่และย่าถูกตัดขาดจากพ่อแม่พี่น้องโดยสิ้นเชิงในวัยแค่ 4 ขวบแต่ในความไม่รู้เดียงสาทำให้ไม่คิดอะไร
กินเล่นนอนไปตามประสาเด็กร้องไห้งอแงบ้างเวลาหาพ่อแม่ไม่เจอ แต่นานวันไปเด็กหญิงก้อลืมว่าเคยได้อยู่กับพ่อและแม่ กลายมามีชีวิตผูกพันกับบุพการีของพ่อแทน
ด้วยวัยที่กำลังเรียนรู้และซึมซับการมีชีวิตให้ต้องก้าวเดินต่อไป ปู่จะชอบหลานผู้หญิงจึงเป็นที่ถูกใจนักที่ได้หลานสาวมาอยู่ด้วยไปไร่ไปนาก้อพาหลานสาวขี่คอไปด้วยตลอด ส่วนย่าจะไม่ค่อยอะไรๆกับเด็กหญิงมากนักแต่ก้อมีความเมตตาอยู่บ้างเด็กหญิงเติบโตมาใช้ชีวิตกัยปู่เป็นส่วนมากจึงติดนิสัยห้าวๆ แมนๆ นิสัยลุยๆไม่กลัวใครและกล้าที่จะทำอะไรที่ผาดโผน ผิดจากเด็กหญิงในหมู่บ้านคนอื่นๆ ชอบเล่นกับเด็กผู้ชายเพราะไม่เรื่องมาก เพื่อนผู้หญิงจะมีน้อยมาก เวลาผ่านไปอีกสามปีเด็กหญิงก้อโตพอที่จะได้ไปโรงเรียนเด็กหญิงจึงได้รู้ว่า พี่ชายคนโตก้อไม่ได้อยู่ไกลเลย แค่ไมาได้อยู่บ้านเดียวกันเท่านั้น พี่ชายอาศัยอยู่กับหลวงพ่อที่วัด 😞😞 ซึ่งเราเองไม่เคยรู้เลยจนกระทั่งถึงวันต้องเข้าโรงเรียนพี่ชายก้อมีหน้าที่มารับไปโรงเรียนด้วยทุกวัน เราที่มารับรู้ทีหลังว่าปู่ให้พี่ชายไปอยู่ที่วัดเพราะไม่ค่อยชอบเด็กผู้ชายแม้จะเป็นหลานก้อตามหรืออาจมีเหตุผลอื่นที่เด็กๆอาจไม่รู้เท่าทันความคิดของผู้ใหญ่ก้อเป็นได้ เพราะสมัยก่อนพ่อแม่ปู่ย่าตายายในชนบทชอบเอาลูกหลานที่เป็นเด็กผู้ชายให้ไปอยู่วัดเสียเป็นส่วนมาก
โอกาสหน้าจะมาเล่าวีรกรรมตอนวัยเรียนของเด็กหญิงนะครับ...🖐 🖐
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
