สั ม ภ า ษ ณ์ เ พื่ อ ?
โดยทั่วไปหากเป็นการสัมภาษณ์อย่างเป็นทางการจะมีวัตถุประสงค์หลักในการสัมภาษณ์ 4 ข้อ ดังนี้
1.เพื่อได้ความรู้
เน้นคำถามของผู้ไม่รู้(ผู้สัมภาษณ์) เพื่อถามผู้รู้(ผู้ให้สัมภาษณ์) แทนผู้อ่าน ซึ่งคำถามจะต้องการคำตอบที่แน่ชัดและจริงจังเป็นทางการ เชื่อถือได้ คำถามที่ถามจะต้องกลั่นกรองเป็นอย่างดี เพื่อให้เกิดประโยชน์สูงสุดแก่ผู้อ่าน และผู้ตอบสามารถตอบได้ครอบคลุมในประเด็นที่ต้องการ ซึ่งควรเป็นคำถามปลายเปิดเพื่อให้เขาอธิบายได้อย่างเต็มที่ เช่น ถามนักวิทยาศาสตร์ว่าท่านใช้เครื่องมือใดบ้างในการทดสอบคุณสมบัติกระทะ ถามนักกฎหมายว่ารัฐธรรมนูญฉบับปัจจุบันประชาชนจะมีสิทธิอะไรบ้างที่แตกต่างไปจากรัฐธรรมนูญฉบับเดิม โดยคำถามที่ถามจะต้องไม่ใช่คำตอบที่หาได้ทั่วไปจากอินเทอร์เน็ต หรือเป็นคำตอบที่ใครๆ ก็รู้ แต่มีผู้สัมภาษณ์คนเดียวที่ไม่รู้ มิเช่นนั้นจะทำให้บทสัมภาษณ์ดูด้อยค่าลงทันทีเพราะผู้สัมภาษณ์ไม่ทำการบ้านมาก่อน ขณะเดียวกันก็ไม่จำเป็นต้องเคร่งเครียดเสมอไป อาจจะเป็นบทสัมภาษณ์เบาๆ แต่ได้ความรู้ก็ได้ เช่น ถามช่างภาพมืออาชีพว่าการถ่ายภาพสตรีทสไตล์เป็นอย่างไร
2. เพื่อทราบข้อเท็จจริง
เป็นการถามคนที่สังคมอยากรู้ และผู้สัมภาษณ์คือตัวแทนของสังคมที่จะเป็นผู้ไขคำตอบจากข้อสงสัย เช่น คนที่ตกเป็นข่าว หรือคนที่อยู่กระแสในขณะนั้น คำถามสำหรับการสัมภาษณ์นี้เป็นได้ทั้งปลายเปิดและปลายปิด แต่เป็นปลายปิดที่สามารถขยายความได้ หรืออาจจะถามย้ำ เช่น คุณแน่ใจใช่ไหมว่าคุณไม่ได้ชอบเพศเดียวกัน หรือถามหยั่ง เช่น ทำไมถึงอยากศัลยกรรมอีกทั้งที่คุณก็สวยอยู่แล้ว หรือถามชี้นำก็ได้ เช่น นอกจากอั้มแล้วใครจะเหมาะสมกับบทนางเอกเรื่องเพลิงพระนางได้อีก ขึ้นอยู่กับเทคนิคและความชำนาญในการตั้งคำถามของผู้สัมภาษณ์ ซึ่งบางครั้งคำถามเหล่านั้นดูเหมือนไม่ใช่คำถามเพราะมีคำตอบอยู่ในทีแล้ว แต่เป็นการถามอีกลักษณะหนึ่ง แต่คำถามหยั่งหรือคำถามชี้นำนั้น ควรจะต้องดูกาลเทศะหรือปฏิกิริยาของผู้ให้สัมภาษณ์ด้วย เพราะไม่ใช่ทุกคนจะชอบถูกจี้ให้ตอบ หรือไม่มีทางเลือกที่จะตอบ
3. เพื่อทราบความคิดเห็น
บุคคลที่ถูกสัมภาษณ์ไม่จำเป็นต้องเป็นคนดัง จะเป็นใครก็ได้ แต่ประเด็นที่สัมภาษณ์นั้นต้องน่าสนใจมากพอ สร้างความอยากรู้ให้แก่ผู้อ่านได้ว่าคนๆ หนึ่งคิดเห็นเช่นไรต่อเรื่องใดเรื่องหนึ่ง หรืออาจเป็นเรื่องของความเชื่อความศรัทธาในเรื่องใดเรื่องหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับสังคมซึ่งไม่ผิดศีลธรรม เช่น ทำไมดาราถึงไม่สามารถแสดงออกถึงเลือกข้างทางการเมืองได้ ศาสนาเยียวยาจิตใจได้อย่างไร กะเทยจำเป็นต้องแปลงเพศหรือไม่ ฯลฯ สำหรับคำถามของวัตถุประสงค์นี้ก็เป็นได้ทั้งคำถามปลายเปิดและปลายปิด โดยไม่ได้คาดคั้นหาคำตอบจากผู้ให้สัมภาษณ์มากนัก เขาจะแสดงทรรศนะไปทิศทางใดก็ได้ ไม่มีผิดถูก ไม่มีใครตัดสิน เป็นความคิดเห็นส่วนบุคคลล้วนๆ
4. เพื่อแสดงบุคลิกภาพ
บทสัมภาษณ์จะแสดงตัวตนของคนใดคนหนึ่งที่มีความน่าสนใจไม่จำเป็นต้องเป็นดาราหรือคนมีชื่อเสียงก็ได้ แต่อาศัยความโดดเด่นของบุคลิกภาพหรือเรียกว่าคาแรกเตอร์ชัดเจน เช่น การแต่งกาย หน้าตา นอกจากนี้ไม่ใช่แค่บุคลิกภาพภายนอกเท่านั้น แต่หมายถึงสไตล์การใช้ชีวิต ความชื่นชอบ หรือรสนิยมส่วนตัวที่แตกต่างจากคนทั่วไปแต่ไม่เป็นพิษเป็นภัยต่อสังคม ลักษณะคำถามจะชวนผู้ให้สัมภาษณ์เล่าถึงตัวเองในมุมนั้นๆ จะคล้ายกับการแสดงความคิดเห็น แต่เป็นการพูดถึงตัวเองมากกว่าสิ่งรอบตัว หรือวิพากษ์สังคม เช่น ทำไมถึงชอบการแต่งกายด้วยผ้าพื้นเมือง การวิ่งมาราธอนให้อะไรกับตัวเองบ้าง คิดอย่างไรที่คนบอกว่าคุณหน้าตาเก๋ เป็นต้น ผู้สัมภาษณ์ต้องคิดคำถามที่ช่วยให้คำตอบสะท้อนบุคลิกภาพของผู้ให้สัมภาษณ์ได้มากที่สุด
5. เพื่อประชาสัมพันธ์
บทสัมภาษณ์จำนวนมากถูกนำไปใช้ในงานประชาสัมพันธ์ ซึ่งได้ผลมาก เพราะไม่ใช่แค่เราจะได้รู้จักผลงานหรือความเป็นมาของผลงานแล้วเรายังได้รู้จักเจ้าของผลงาน รวมถึงองค์กรหรือหน่วยงานที่เกี่ยวข้องด้วย เช่น ผลงานชนะเลิศ ก็มีคนอยากรู้ว่าใครคือเจ้าของผลงาน สังกัดหน่วยงานไหน หรือใครเป็นผู้ให้ทุนผลิต หรือใครเป็นผู้ให้รางวัล ซึ่งถือว่าได้ประโยชน์หมดทุกฝ่าย คำถามในการสัมภาษณ์จึงเน้นไปทางชื่นชมยินดีหรือเชิญชวน ไม่ว่าจะเป็นบุคคลหรือผลงานก็ตาม เช่น มีแรงบันดาลใจอย่างไรในการสร้างหุ่นยนต์ งานวิจัยชิ้นนี้เป็นประโยชน์ต่อชุมชนอย่างไรบ้าง ผลงานชุดนี้ได้รับรางวัลจากองค์กรใดบ้าง
อย่างไรก็ดี ในวัตถุประสงค์เหล่านั้นก็ยังมีวัตถุประสงค์แตกย่อยอีกมากมาย ซึ่งหนังสือเล่มนี้ได้หยิบยกบทสัมภาษณ์บุคคลที่มีวัตถุประสงค์การสัมภาษณ์ที่หลากหลายมาเป็นตัวอย่าง โดยเน้นบุคคลที่ไม่ได้มีชื่อเสียงโด่งดัง และเลือกจากความน่าสนใจของแต่ละบุคคล ซึ่งมีรูปแบบการเขียนแตกต่างกันไป
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
