Blockdit Logo
Blockdit Logo (Mobile)
สำรวจ
ลงทุน
คำถาม
เข้าสู่ระบบ
มีบัญชีอยู่แล้ว?
เข้าสู่ระบบ
หรือ
ลงทะเบียน
The Guide MARCO BANGKOK
•
ติดตาม
9 ก.พ. 2021 เวลา 17:33 • ท่องเที่ยว
ความทรงจำหมายเลข1 : วิธีรับมือลูกทัวร์ที่มีอารมณ์!!
"สวัสดีครับทุกคน ผมชื่อมาร์โก้ เป็นไกด์นำเที่ยวในวันนี้ครับ"
ประโยคนี้เสมือน ประโยคประจำตัว ที่ผมใช้แนะนำตัว กับบรรดาลูกทัวร์ที่น่ารัก จากอิตาลี ในเวลาเช้าราว7.00 น. แทบจะทุกวันครับ!!!
มันเป็นเวลาออกสตาททัวร์ ในวันหยุดของพวกเขา ผมละสงสารพวกเขาซะเหลือเกิน ที่ต้องตื่นเช้าขนาดนี้ในวันหยุดฮอลิเดย์ บางคนอาจจะพึ่งบินมาเมื่อวาน ถึงกรุงเทพฯ ตอน5 ทุ่มแท้ๆ
แต่เจ็ดโมงเช้านั้น.. พวกเรา ต้องออกเดินทางครับ เผื่อจะฝ่ารถติด ไปเที่ยวชม ตลาดน้ำดำเนินสะดวกอันลือลั่น หรือจะไปชมอยุธยา เมืองมรดกโลกที่น่าเรียนรู้ประวัติศาตร์ชาติไทย
ใครช้า เลทให้10 นาทีครับ ไม่งั้น..รถติดหนึบ ตั้งแต่สาธร ไปยันพระรามสอง ทัวร์อวสาน ไปไม่ทันตามโปรแกรมที่แน่นเอี๊ยด งานเข้าไกด์เต็มๆตั้งแต่เริ่ม นี่ไม่ดีแน่ๆครับ..
เพราะเช่นนั้น เวลาเช้าๆ แบบนี้ ลูกทัวร์หลายคนก็ยังไม่มีอารมณ์จะสนทนา บางคนก็พร้อมหลับได้ใน5 นาที น้อยมากครับที่ดวงตาเปล่งประกาย พร้อมเที่ยวแบบเต็มที่
บางคนยิ่งหนักครับ คือ ร้องเรียนกับไกด์ เลยว่า มันเช้าไป!!!
ข้าวเอ๊ย ขนมปังยังไม่ทันกินเลย ต้องรีบลงมาล๊อบบี้แล้ว...
ไอเรา ก็ เห็นใจจริงๆครับ นึกถึงอารมณ์ เราไปเที่ยวบ้าง แล้วต้องมาเจอแบบนี้ ตอนแรกๆ ที่ทำงาน ผมเครียดมากครับ ต้องมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้บ่อยๆ ที่อารมณ์ของลูกค้าอาจจะกำลังขึ้น เราจะไปขึ้นด้วยไม่ได้ครับ
เหตุที่อารมณ์ขึ้นเนี่ย มาได้หลายอย่างครับ ที่พบบ่อยๆ อาทิ เวลาเช้าไป ต้องรอลูกทัวร์คนอื่นที่ยังไม่พร้อม, รถตู้โดยสารมาช้า ออกมารอนานแล้ว หรือ จะเป็น ที่พักยังไม่พร้อม เป็นต้น
แล้วอยู่มาวันนึง ผมก็ได้ประสบการณ์ ที่จำได้จนถึงทุกวันนี้ ครับ
วันนั้น เป็น ตอนบ่ายๆ ที่สนามบินสุวรรณภูมิ
ผมกับ ลูกทัวร์ สองคน ชายและหญิง วัยรุ่น คาดว่าจะเป็นแฟนกัน ที่พึ่งบินมาถึง และออกจาก อาคาร มารอขึ้นรถตู้ ไปโรงแรมที่พัก
รถตู้เจ้ากรรมไม่มาสักทีครับ คาดว่าพี่คนขับ แกจะมือใหม่ เลยไม่ชำนาญทางในสนามบิน ที่มันซับซ้อนไม่น้อย เลี้ยวผิดนี่ ออกไปวน อีกเป็น6-7 นาที เลยครับ ผมนัดชั้น1 กะว่า เอาง่ายสุด คนขับต่อให้ไม่ชำนาญสักแค่ไหน
แต่ชั้น1 นี่มันง่ายสุด ยังไงก็ชัวร์...
แต่มันกลับไม่เป็นดังคาดครับ 15 นาทีผ่านไป
ลูกค้าผมเริ่มหงุดหงิด ด้วยอากาศ ที่บ้านเรามันดั่ง กับอยู่ในเตาอบลมร้อน เหงื่อกาฬของลูกค้า ซึมไปทั่วรักแร้ ทำให้เสื้อเริ่มเปียกเหนียวตัว หน้าเริ่มแดงๆ เร่งอัตราความหงุดหงิดให้ทวีคูณ
ลูกค้าก็เริ่มบ่นกันเองละครับ ตอนนั้นผมยังพูดอิตาลีไม่คล่อง จะอธิบายอะไร ก็ติดขัดๆ บรรยากาศเริ่มมาคุขึ้นเรื่อยๆ
ต่อให้ผมพูดฟังไม่ค่อยออก แต่อากัปกิริยาท่าทางนั้นรู้เลยครับ ว่างานนี้ เริ่มต้นแบบเละเทะแน่นอน
ไม่รู้คิดยังไงครับ ผมถามไปว่า คุณมาจากเมืองไหนหรอ?
ลูกค้า ตอบกลับมา แบบท่าที ไม่ค่อยจะอยากตอบ ว่า " ปาร์แลร์โม่"
ผมได้ยินดังนั้น ก็ โพล่งออกไป ว่า " ว้าว บราโว่ ดิบาล่า " แปลเป็นไทย ได้ว่า โห สุดยอดเลย ดิบาล่า ...
ผมหมายถึง ชื่ออดีตนักเตะนามกระฉ่อนที่ เล่นให้กับทีมของเมืองปาแลร์โม่ ครับ
ปาร์แลโม่ เป็นเมือง บนเกาะซิชิลีทางตอนใต้สุดของ อิตาลี โด่งดังในเรื่องของ มาเฟีย god father ที่เราเห็นในภาพยนตร์ ดังนั่นเองครับ
ลูกค้าพอได้ยินดังนั้น ก็ เอานิ้วคีบ บุหรี่ออกจากปาก แล้วก็ยิ้มให้ผม พลางเอ่ยซ้ำ ใช่ ดิบาล่า สุดยอดใช่ไหม ฮ่าๆๆ แล้วก็หันไปคุยกับแฟนสาว " เห้ย เขารู้จัก ดิบาล่า ด้วย!!!"
จากนั้น บรรยากาศที่มาคุ ก็อันตรธาน หายไปซะอย่างนั้นครับ กลายเป็น เสียงหัวเราะ และได้ รำลึกถึง ช่วงเวลาที่ทีม เคยฝากความยิ่งใหญ่ไว้บนฟุตบอลอิตาลี
ทุกวันนี้ ปาร์แลโม่ ร่วงหล่นไปที่ เซเรีย ซี หรือ ดิวิชั่นสาม ของบอลอิตาลี ผมเห็นข่าวทีมนี้ทีไร ทำเอานึกถึงเหตุการณ์นี้ทุกที
เราคุยกันจนกระทั่งรถตู้มาถึง คนอิตาลีเนี่ย พอจะหายโมโห ก็ จะหายไวแบบนี้ทุกทีครับ พอถึงเวลาแยกจากกัน
ในตอนนั้นผมมีหน้าที่แค่ รอรับลูกค้าที่เกท และ ส่งเขาขึ้นรถ ที่เหลือจะมีคนรอรับ ที่โรงแรมต่อเองครับ
ทิ้งไว้แต่ผม ที่เกือบจะโดนกินหัวอย่างหวุดหวิด นี่ถ้าไม่ได้ดูฟุตบอล คงหาอะไรมาคุยกับลูกค้าไม่ได้แน่ๆครับ จากนั้นผมถึงได้เรียนรู้ว่า คนอิตาลี มากกว่า 70% นั้น ติดตามกีฬาอย่างฟุตบอล อย่างเหนียวแน่น
และถ้าปัญหามันไม่ใหญ่เกินไป หัวข้อสนทนาแบบนี้ ก็มักจะทำให้ปัญหาที่ดูเหมือนใหญ่ คลี่คลายลงไปได้ในบัดดล
บางทีถ้าเรามีปัญหา กับใครสักคน อาจเป็นเพื่อน คนที่ทำงานด้วย ถ้าเราอยากจะลองสร้างมิตรภาพนั้น สิ่งแรกที่ทำได้ก็อาจจะแค่ หาสิ่งที่สนใจทั้งคู่ มาเป็น ตัวเชื่อม แล้วค่อยๆแลกเปลี่ยนปรับทัศนคติกัน อาจจะพบทางออกที่ดีอย่างคาดไม่ถึงเลยก็ได้นะครับ
โพสต์นี้เป็นโพสต์แรก ที่ได้ลองเขียน ตอนนี้ยังเป็นช่วงโควิด ยังทำให้ผมทำงานไม่ได้ และก็ไม่รู้จะอีกนานแค่ไหน
คงจะดีที่ได้นึกถึงวันเก่าๆและได้เขียนออกมา อย่างน้อยเราจะได้ไม่ลืมเลือนเรื่องเหล่านี้ไปกับกาลเวลาครับ
บันทึก
1
1
โฆษณา
ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
© 2025 Blockdit
เกี่ยวกับ
ช่วยเหลือ
คำถามที่พบบ่อย
นโยบายการโฆษณาและบูสต์โพสต์
นโยบายความเป็นส่วนตัว
แนวทางการใช้แบรนด์ Blockdit
Blockdit เพื่อธุรกิจ
ไทย