มาต่อเรื่องเล่า มิติลี้ลับใจกลางเมืองพัทยา ตอนที่ 2 ค่ะ
🌻ข้าพเจ้ามองไปที่ถนนเส้นทางที่รถวิ่งมา เป็นถนนคอนกรีตเส้นทางเดียว เริ่มเปลี่ยนไปข้าพเจ้าก็รู้สึกตกใจ แต่ก็พยายามคุมและเก็บความรู้สึกเอาไว้ ข่มใจไม่ให้กลัว เพราะถ้าข้าพเจ้ากลัว พี่สาวของข้าพเจ้าต้องกลัวมากแน่ๆข้าพเจ้าตัองปลอบใจตัวเองและพี่สาว
💖บอกพี่สาวให้ระลึกถึงองค์หลวงพ่อที่เราเคารพและขอสิ่งศักดิ์ช่วยคุ้มครอง ข้าพเจ้าก็อธิษฐานขอให้หลวงพ่อช่วยส่งเทวดามาช่วยชี้ทางออกให้ข้าพเจ้ากับพี่สาวด้วยเถิด แล้วถนนเส้นนั้นก็หายไปกลายเป็นเนินดินสูง ข้าพเจ้ามองไปทางด้านข้างมีบ้านที่อยู่ติดๆกันเหมือนบ้านจัดสรรค์ มีเสียงสุนัขเห่าอยู่ในบ้านหลังหนึ่ง แล้วเจ้าของบ้านเป็นผู้ชายขับรถมาจะเข้าบ้าน
🌟ข้าพเจ้ากับพี่สาวก็ดีใจ ได้เรียกให้เค้าช่วย แต่เหมือนเค้าจะไม่เห็น และไม่ได้ยินเค้าขับรถเข้าบ้านและดุสุนัขไม่ให้เห่า ข้าพเจ้าก็เรียกอีก ก็ไม่เป็นผล ผู้ชายคนนั้นเดินเข้าบ้านและปิดประตูบ้าน ข้าพเจ้าแทบอยากจะร้องให้ พอเห็นหน้าพี่สาวที่อาการหนักกว่าข้าพเจ้าจึงเก็บอาการ และปลอบใจพี่สาวอีกครั้ง
🌺แล้วบอกพี่สาวให้ขับรถขึ้นเนินดินนั้น พอขับรถขึ้นเนิน ภาพที่เห็นคือ คลอง และทุ่งนา ไม่มีทางออกเลย เส้นทางที่เข้ามาก็ไม่มีแล้ว พอหันกลับไปที่บ้านที่อยู่ด้านล่างบ้านได้หายไปทั้งแถบ แล้วก็มีผู้ชายคนหนึ่งใส่เสื้อแบบที่ชาวนาใส่สีฟ้าขาดรุ่งริ่ง ที่หน้าผากมีไฟส่องกบอยู่และจูงมือเด็กผู้หญิงคนหนึ่งประมาณ 3-4 ขวบ แต่งตัวสะอาดสะอ้าน ผมบ็อบหน้าม้า
🧡ใส่กระโปรงสั้น ข้าพเจ้านึกแปลกใจว่าทำไมลูกกับพ่อต่างกันมาก แต่พอมองเด็กอีกครั้งจ้องมองมาที่ข้าพเจ้าตาดำขลับ ไม่มีแววตามองข้าพเจ้าแบบแข็งๆดูน่าขนลุก ข้าพเจ้าก็นึกถึงบทสวด และแผ่เมตตาไปให้ภูตผี ปีศาจ สัมภเวสีทั้งหมดที่อยู่ ณ สถานที่แห่งนั้น และช่วยให้ข้าพเจ้ากับพี่สาวออกไปจากที่นี่ได้ด้วยเถิด
💚ข้าพเจ้าถามชายผู้นั้นว่าที่นี่ที่ไหนคะ จะออกไปจากที่นี่ได้อย่างไรคะ อ้อ ลืมไปว่าเมื่อชายผู้นี้ปรากฏตัว ข้สพเจ้าก็รู้สึกว่านี่แหละเทวดาที่ เบื้องบนส่งมาช่วยเรา ชายผู้นั้นตอบว่าที่นี่เป็นทุ่งนา ไม่มีทางไปไหนหรอก ข้าพเจ้ากับพี่สาวถึงกับ อึ้ง พูดไม่ออก
ข้าพเจ้ากับพี่สาวก็ขับรถไปช้าๆก็เห็นมีโรงรถ และเป็นอู่ซ่อมรถด้วย ใหญ่และกว้างขวางมาก ด้านหน้าอู่มีรถเก่าๆจอดอยู่หนึ่งคัน และมีสุนัขนอนหลับอยู่ใต้ท้องรถ
🌷ข้าพเจ้าได้ยินเสียงคนคุยกันรู้สึกดีใจมาก ได้เดินไปที่หน้าอู่รถนั้นมองไปด้านในเห็นมีผู้ชาย 2 คน ผู้หญิง 1 คน นั่งคุยกันอยู่ ข้าพเจ้าจึงตะโกนเรียกและถามทางที่ออกไปจากที่นี่ พวกเค้าหันมามองแต่ไม่พูดอะไร หันกลับไปคุยกันต่อ ข้าพเจ้าก็ตะโกนเรียกอีก พวกเค้าเหมือนไม่เห็นและไม่ได้ยินเสียงเรียกของข้าพเจ้าเลย
💜ข้าพเจ้านึกถึงหลวงพ่อที่ข้าพเจ้าเคารพอีกครั้งและขอให้ท่านข่วยส่งเทวดา มาพาข้าพเจ้ากับพี่สาว ออกไปจากที่นี่ด้วยเถิด แล้วชายส่องกบกับเด็กผู้หญิงก็เดินมาหาข้าพเจ้ากับพี่สาว และบอกให้ข้าพเจ้ากับพี่สาวให้มองไปที่ตึกสีขาวที่อยู่ด้านหน้า มีลวดหนามกั้นอยู่ ข้าพเจ้าก็แปลกใจว่า จู่ๆตึกสีขาวนี้โผล่มาได้ไง มะกี้นี้ยังไม่เห็นมีเลย ได้แต่คิดอยู่ในใจและคิดอีกว่าลวดหนามอยู่อย่างนั้นจะออกไปยังไง
🌹ชายส่องกบก็พูดว่า ออกไปได้สิมีทางออกขนาดรถวิ่งผ่านได้พอดี ให้ขับรถออกไปอย่าหันกลับมามองเด็ดขาด ให้รีบไปเดี๋ยวนี้เลยนะอย่าช้า ข้าพเจ้ากับพี่สาวก็ขอบคุณชายส่องกบคนนั้นและรีบออกไปอย่างเร็วพี่สาวของข้าพเจ้าจะหันกลับไปมองข้าพเจ้าตีเพิ้ยะลงที่แขนของพี่สาว และบอกว่าอย่าหันกลับไปมองสิ จำคำพูดของชายส่องกบคนนั้นไม่ได้เหรอ เค้าย้ำแล้ว ย้ำอีกว่าอย่าหันกลับไปมอง
💖แล้วก็ขับรถมุ่งตรงไปที่ร้านสักทันทีไปถึงร้านสัก เป็นเวลา 2 ทุ่มถ้าจำไม่ผิด เพื่อนและน้องนั่งรออยู่ที่ร้าน เพราะพี่สาวได้ฝากร้านไว้ พอไปถึงก็พากันบ่นว่าทำไมเพิ่งกลับมาถึงไปตั้งแต่บ่ายสาม ข้าพเจ้าจึงเล่าเหตุการณ์ให้ฟัง พี่สาวของข้าพเจ้ากลัวมากได้บอกให้ข้าพเจ้าหยุดเล่า และไม่ให้พูดถึงเรื่องนี้อีก ถ้าจะพูดก็อย่าให้เค้าได้ยิน จึงจบการสนทนาเพียงเท่านั้น
เกร็ดเล็ก เกร็ดน้อยจากเรื่องเล่า "มิติลี้ลับใจกลางเมืองพัทยา"
1.เวลาในมิติจะเร็วกว่าเวลาในโลกปัจจุบันมาก
2.มิติซ้อนจะมีสภาวะเหมือนอุโมงภาพที่เห็นจะมีลักษณะเป็นวงแหวนรถที่วิ่งไปจะถูกดูดหายไปในวงแหวนนั้นทีละคัน ทีละคัน
3.ขณะที่รถวิ่งไปความมืดปกคลุมโดยไม่รู้ตัว ถนนหนทางก็เริ่มเปลี่ยนตามหลังรถที่วิ่งไป โดยไม่ทันตั้งตัว เปลี่ยนไปแบบ งงๆ
4.ภาพรอบตัวเปลี่ยนไปหมด แบบ งงๆ
5.เมื่อออกจากมิตินั้นได้ โทรกลับบ้านไปหาแม่ แม่กำลังจะฝึกมโนมยิทธิให้กับลูกศิษย์พอดีค่ะ จังหวะที่ข้าพเจ้าเจอเหตุการณ์นี้พอดี เลยเล่าเรื่องนี้ให้แม่ฟัง ฝากให้ผู้ฝึกช่วยดูให้ว่าคืออะไร คำตอบที่ได้คือ เมืองสัมภเวสีเค้าต้องการขอส่วนบุญจากข้าพเจ้า ข้าพเจ้าและทางผู้ฝึกมโนมยิทธิก็ได้อุทิศบุญไปให้ค่ะ
6.ข้าพเจ้าเคยกลับไปสำรวจจุดเดิมถนนเส้นเดิม สามครั้งได้ไม่มีอู่รถ ไม่มีคลองน้ำ ไม่มีทุ่งนา แบบที่ข้าพเจ้าเห็นในวันนั้นเลยค่ะ
7.มิติซ้อนมีจริงค่ะ ถ้าข้าพเจ้าไม่เจอกับตัวก็ไม่เชื่อ เคยดูแต่ในหนังไม่คิดว่าจะได้เจอกับตัวเอง ขณะที่อยู่ในมิตินั้นมันน่ากลัวมากค่ะ แต่ข้าพเจ้าจิตแข็งข่มใจไม่ให้กลัวและพยายามหาวิธีที่จะออกไปจากมิตินี้ให้ได้ค่ะ
8.ข้าพเจ้าเชื่อในสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ในครูบาอาจารย์ที่เคารพนับถือ เชื่อในความดี ในบุญกุศลที่ได้ทำมาค่ะ
9.ชายส่องกบที่มาชี้ทางออก แต่มาบอกช้าน่าจะเป็นเพราะรอเวลาประตูมิติเปิดนะคะ ข้าพเจ้ารู้สึกเช่นนั้นพอประตูมิติเปิดก็มาบอกให้รีบ ออกไปจากที่นี่ทันที และกำชับให้รีบออกไปอย่าหันหลังกลับมามองเด็ดขาด
10.ขอจบแค่นี้ก่อนนะคะไว้มาติดตามอ่านเรื่องต่อไปค่ะ ขอบคุณค่ะที่มาอ่านเรื่องเล่า สวัสดีค่ะ
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
