ก่อนจะหลับเมื่อคืน
นึกถึงภาพโรงเรียนเก่าสมัยตอน
ประถมหก ก็ไม่รู้ไปโดนตัวไหนมา
ในภาพจึงมโนถึงตอนนั่งลอกการบ้าน
เพื่อน แล้วก็ขบขันนึกในใจว่า กูนี่ เป็น
คนสมองช้า แต่เขียนได้ไวจริงๆ นึกๆ
ก็นอนขำคริๆ แล้วหลับไปตอนไหนไม่รู้
แต่รู้ว่าตื่นมาเจ็บแป๊บๆ ยิบๆ ที่ฝ่ามือ
รสสัมผัสของความเจ็บมันเหมือนรส
ไม้เรียวของครูใหญ่โรงเรียนที่เป็น
เจ้าของวิชาคณิตศาสตร์ ที่ข้าพเจ้า
สะอิดสะเอียนมาก ...
ที่สะดุ้งตื่นเพราะขณะกำลังลอกการ
บ้านอย่างเมามัน ครูดันจับได้คาหนังคา
เขา โดนฟาดที่ฝ่ามือด้วยไม้เรียวขนาด
เส้นผ่าศูนย์กลางหนึ่งเซน ความยาว
ประมาณ หนึ่งเมตร ดีที่ฉี่ไม่ราด..
เรื่องนี้เกิดขึ้นจริงเมื่อสามสิบกว่าปีที่แล้ว
ครูใหญ่คนนี้คุ้นเคยกับครอบครัวของ
ข้าพเจ้ามาก เพราะครูสอนตั้งแต่พี่ชาย
ตนโต พี่ชายคนรองของข้าพเจ้า
ในตอนนั้น ครูจะชื่นชมพี่ๆ ข้าพเจ้าเสมอ
และมักพูดเปรียบเปรยทำนองว่า...
ทำไมนะ พี่ๆ ก็เรียนเก่ง เธอทำไมไม่ได้
ครึ่งของพี่เธอเลย จริงๆ แล้ว เรื่อง
ทำนองนี้ ข้าพเจ้าคุ้นเคย เพราะถูก
เปรียบเปรยตั้งแต่ประถมหนึ่ง
จนรู้สึกพยายามหลีกเลี่ยงบอกครูทุก
ระดับชั้นว่ามีพี่ชาย แต่มันก็เลี่ยงยาก
จริง เพราะนามสกุลเป็นสิ่งที่โดดเด่น
เขียนอยู่บนป้ายชื่ออกเสื้อ
ทุกครั้งที่ยิ้มเริงร่าขณะมีความสุข
มันจะต้องชะงักทุกทีที่ครูมองป้ายชื่อ
และทำคิ้วชนกัน เอียงคอถามว่า
เธอเป็นอะไรกับ _ _ _ _ _ และ
_ _ _ _ _ แล้วข้าพเจ้าก็ตอบเบาเสียง
ในลำคอว่า.. นู๋เป็นน้องค่ะ 😂
ถามว่าตอนนั้นอึดอัดมั้ย ก็มีบ้างนะ
แต่ด้วยความเป็นคนร่าเริง มันก็สะทก
สะท้านได้ครู่เดียว
เพียงแต่จดจำได้ว่าบางทีก็น้อยใจนิดๆ
ว่าตระกูลกูนี่แม่งสงสัยมีกูสมองทู่อยู่
คนเดียว มันต้องมีอะไรผิดพลาดใน
การปฏิสนธิแน่นอน
นี่ถ้าเป็นเด็กมองโลกในแง่ร้ายเสียหน่อย
สามสิบปีก่อนคงมีโศกนาฏกรรม ด.ญ.
เก็บกดทางการศึกษา หวดไม้เรียวตี
กราดครูและเพื่อนนักเรียนด้วยกัน
แน่นอน
จบ.
#เรื่องสั้นจากความฝัน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
