ชีวิตมันส์ฮา ~ เมื่อนักศึกษาแพทย์ออกfield 🤩💕🎉
ชีวิต นศพ. เดอะซีรี่ย์ ~ ตอน ๓ มาแล้วค่าา... แต่ทว่า.. ห่างจากตอนก่อนหน้าตั้งเป็นปีๆ อ้ะ
เขิลล์จรุง ( แหะๆ ) 🤩💕
ปีการศึกษาชั้นปีที่ ๓ จะมีช่วงเวลาสั้นๆ ก่อนที่พวกเราจะขึ้นชั้นคลินิค ( รึที่เรียกเพียงสั้นๆ กันว่า 'ขึ้นวอร์ด' )
เป็นหลักสูตรช่วงปลายๆ เทอม ให้เหล่า นศพ. ได้ลองไปชิมลางชีวิตการเป็นหมอชนบท ซึ่งก็คือ รพ.อำเภอ ขนาดเล็ก
และรพ.ที่เราเลือกไปป่วน เฮ้ย..! ไม่ใช่สิ ไปดูงานต่ะหาก 😂🤭
คือ รพ.อำเภอขนาดไม่เกิน ๓๐ เตียง ที่ตั้งในใจกลางหุบเขาใน อ.เล็กๆ ที่น่านล่ะค่ะ
เอ่ออ.. ดิชั้นหมายถึงอยู่ที่ จว. น่านน่ะค่ะ แฮร่ร์
ยุคทศวรรษก่อนนุ้นน.. รพ.อำเภอยังเล็กกระจุ๋มกระจิ๋ม และทั้ง รพ.นั้น มีหมออยู่เพียงคนเดียว ( ยุคนี้คงไม่มีแบบนี้แล้วค่ะ )
และก็ (ต้อง) ทำได้หมด ตั้งแต่ตรวจ & รักษาโรคทั่วไป ทำคลอด ไปจนถึงผ่าตัดเล็กๆ และเป็น ผอ. ก็ได้ด้วย
ซึ่งตอนดิชั้นจบทำงานใช้ทุนฯใหม่ๆ ก็อยู่ รพ.หลังเขาใกล้ๆ ชายแดน ( แต่มีชายทะเล อิอิ ) แต่เป็นแบบใช้ทุนสมทบ เลยมีหมอถึง ๓ คน
และก็... เช่นกันค่ะ หมอจบใหม่ยุคนั้น ก็ต้องทำได้หมด และยังสดชื่นน.. อิอิ
โม้เลยเถิดอีกล่ะ กลับค่ะกลับ กลับไปที่ดูงานตอนปี ๓
พอฟอร์มทีมเพื่อนๆ กันไป แต่ไหงไม่รู้สิคะ ดันรวมกันแต่พวกสุดแสบซะเกินครึ่ง โดยไม่ได้นัดหมายเลยอ้ะ
เดาเอาว่า น่าจะเพราะ เป็นช่วงเดียวกัน ที่พี่หมอของ รพ.แห่งนั้น คงถึงเวลา ช่วงดวงตกเป็นแน่แท้ แหะๆ 🤣🤭☺️
ความแสบสันต์ของพวกเรานั้น ก็คือ ไอ้พวกผู้ชายสายป่วนในทีมนี่ล่ะค่ะ ที่พอวันแรกหลังจากได้รายงานตัวกับพี่ผอ. แล้วได้บ้านพักหลังรพ.เป็นที่รวมหัว เอ้อๆ ที่พักประจำสิเน้อะ
พอแยกย้ายเข้านอนในตอนดึก ( หลังจากเล่นไพ่พอหอมปากหอมคอ )
จากนั้น สักตี๑ตี๒ พวกมัลล์ก็ไม่ยอมหลับยอมนอน ดันไปแคะแกะหนังหมาป่าตัวบักเอ้ง ที่ติดโชว์ตรงข้างฝาของบ้านพัก
แล้วจับน้องหมามาชูโชว์กุกๆ กักๆ ตรงหน้าต่างห้องพักของกลุ่มสาวๆ แถมยังมีเสียงeffect ประกอบแนวหลอนๆ อื๊ก
( ก็ทำกันเองประสาพวกมันนั่นล่ะ ) หวังให้ฝ่ายเราตื่นมาต๊กกะใจ
แต่ไม่เลยค่ะ ทางเราพอตื่นมาเห็น ก็ทำได้แค่มองบนกันทั้งแถบ แล้วก็ตะโกนด่ากลับไป ( หึๆ )
จากนั้นอีท่าไหน ก็จำไม่ค่อยได้แล้วค่ะ ฝ่ายเราก็เอาคืนได้ ด้วยการผลักพวกมันขังในห้องน้ำได้สักคน รึ๒คนนี่แหล่ะ
แต่พวกมันก็ดั๊นน... ปีนขึ้นช่องลมด้านบน ผลคือ กระจกฝ้าตกลงมาแตกเพล้ง!! เสียงงี้ดังกึกก้องไปทั่วทั้งเขตรพ.ในยามดึก ( แหง่วว )
ผลคือ วันต่อมาพวกเราต้องชักแถวยกขบวน ไปยืนทำหน้าจ๋อยเพื่อขอโทษอย่างเป็นทางการต่อพี่ผอ.
พี่เค้าก็น่ารักสุดๆ ไม่ต่อว่าอะไรเล้ยย... แค่ตักเตือนตามประสารุ่นพี่ที่คงจะหน่ายใจในไอ้ตัวแสบตรงหน้าทั้งโขยง ( แหะะ )
ที่เล่ามาเป็นวีรกรรมตอนเรียนที่นับว่าแสบที่สุด เท่าที่ยังจำความได้อ้ะค่ะ
เพราะถือว่าไปทำลายความเงียบสงบของ รพช.ขนาดเล็กๆ ที่เค้าอยู่กันอย่างแสนสุข ( และเงียบสงัด ) กันมาเนิ่นนาน
ส่วนอื่นๆ ก็จำได้เพียงเลาๆ แต่ยังมีความทรงจำดีๆ ในหมู่บ้านกลางหุบเขาแห่งนี้อีกอย่าง๑ ด้วยล่ะค่ะ
คือพอช่วงเย็นย่ำ ดิชั้นจะเดินลุยทุ่งไปนั่งเล่นแถวท้องนาหลังหมู่บ้าน สายลมยามเย็น ทั้งความเงียบสงบของท้องทุ่ง & หุบเขา
ทำให้ได้รู้จักกับความสุขในความสงบ อาจจะนับเป็นครั้งแรกของชีวิตก็ว่าได้ ที่รู้สึกอะไรแบบนี้ สำหรับสาวน้อยซ์ๆ ในวัยต้นๆ เลข๒
แต่อย่าถามล่ะ ว่าา... แล้วตอนนี้ล่ะ เข้าสู่วัยต้นของเลขอะไร
( แฮร่ร์ ) 😅🤭☺️
แล้วค่อยหาเรื่องราวเรื่องเล่ามาเม้าท์กันใหม่นะคะ ทุกๆ ท่าน
c U kaa... 🤩💕☕
- 11
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
