Suzhou-Hangzhou: แดนสวรรค์บนดิน (3)
Day02: วันเสาร์
เรากับพี่ตื่นกันตั้งแต่เช้า ตั้งใจว่าวันนี้จะไปเที่ยววัดหลิงอิ่นที่คนชอบไปกัน
ก่อนออกเดินทาง แวะกินซาลาเปากับน้ำเต้าหู้ร้านแถวที่พัก รู้สึกเหมือนได้ค้นพบขุนทรัพย์ยิ่งใหญ่ เพราะโคตรของโคตรอร่อย!
ยังติดใจรสชาติไม่หาย เสียดายถ้ามาเปิดสาขาแถวมหาลัยในปักกิ่งมีหวังได้เป็นลูกค้าประจำแน่
นั่งแท็กซี่มาถึงวัด ข้างในมีรูปหินอยู่อันนึง น่าจะเขียนเป็นกลอนสมัยก่อน เห็นหลายคนแย่งกันลูบคำต่างๆ ที่มีความหมายดี แต่ที่สะดุดได้รับความนิยมมาก เป็นคำว่า 多 ที่แปลกว่ามาก เข้าใจว่าคนที่ลูบก็น่าจะอยากได้คำนั้นกลับไป
เราอาจจะขวางโลกไปหน่อย เพราะเกิดสงสัยขึ้นมา คำว่ามากของแต่ละคนคือเท่าไร แล้วต้องมากเท่าไรถึงจะพอ หรือที่จริงแล้วอาจจะหมายถึงอินฟินิตี้ เท่าไหร่ก็ไม่พอแบบนั้นหรือเปล่า?
เดินวนจนครบ เราก็นั่งรถเมล์ไป Leifeng Pagoda ต่อ
ตอนขึ้นลิฟต์ไปชมวิว คนกลัวความสูงแบบเราก็แอบวืดไปเหมือนกัน
แต่พอประตูลิฟต์เปิดออก มองเห็นทะเลสาบในมุมสูง รู้สึกว่าโคตรคิดถูกเลยที่ขึ้นมา ถึงจะไม่กล้าเกาะขอบชะโงกหัวมองลงไป หรือยื่นมือออกไปถ่ายรูปเลยก็ตาม
เหมือนจะเริ่มเข้าใจกับประโยคโบราณที่เขาว่า 下有天堂, 上有苏杭 เหมือนว่าถ้าบนฟ้ามีสวรรค์ บนดินก็คงจะมีหังโจวซูโจวแล้ว นี่ขนาดมาผิดฤดู ไม่ใช่ใบไม้เปลี่ยนสี หรือตอนหน้าหนาวที่ขาวโพลนไปด้วยหิมะ ยังสวยจนรู้สึกดีได้ขนาดนี้
เรากับพี่ตัดสินใจนั่งรถชมวิวที่วิ่งรอบทะเลสาบเพื่อชมวิว เห็นหลายคนเลือกถีบจักรยานเลาะไปตามทาง แต่มองหน้ากันแล้ว สังขารร่างกายอาจจะไม่ไหว เพราะโคตรจะไกล
ดูแล้วก็นึกไปถึงอี้เหอหยวนที่ปักกิ่ง เพราะพระนางซูสีไทเฮานางสั่งให้ขุดลอกเลียนทะเลสาบซีหูมา ก็ต้องสวยจริงแหละ ถึงได้สั่งแบบนั้น ยืนมองวิวสักพักก็ถึงเวลาโชว์น้ำพุเต้นระบำไปกับดนตรีในทะเลสาบตอนเย็นด้วย บรรยากาศดีกว่าที่คิดแฮะ
เที่ยวครบจนหมดแพลนที่วางไว้ เรากับพี่ก็มองหน้าถามกันจะทำอะไรต่อดี
จริงๆ ที่เที่ยวในเมืองนี้มันก็แทบไม่มีอะไรแล้ว เหลือเวลาพรุ่งนี้อีกวันจะเอายังไง
สุดท้ายเลยตัดสินใจไปเที่ยวโจวจวงแล้วกัน เห็นเขาว่าสวย ก็เลยนั่งรถไปจองตั๋วที่สถานีรถไฟ
"โจวจวงไม่มีรถไฟไป"
เจ้าหน้าที่รถไฟบอกเราแบบนั้น เราได้แต่มองหน้ากันต่อ เอาไงดีหว่า
"งั้นไปซูโจวแล้วกัน"
เปลี่ยนแพลนปุปปัปกะทันหัน ที่พักจะนอนไหนก็ยังไม่รู้ ซื้อตั๋วไปก่อนค่อยว่ากันแล้วกัน
เราเดินออกจากสถานีรถไฟฟ้า กระโดดขึ้นรถเมล์สาย 7 ลงป้ายตามในแผนที่มาด้วยความงุนงง มองไปตรงข้ามเหมือนจะเป็นย่านห้างสรรพสินค้า ตึกรามบ้านช่องสวยดี เลยตัดสินใจข้ามถนนไปเดินเล่นนิดหน่อย
"นี่เราอยู่ตรงไหนกันแล้วนะ
"หนูก็ไม่รู้อ่ะพี่ อ้าวด้านขวาเป็นทะเลสาบซีหูว่ะ"
ซีหูอีกแล้วเร้อะ!! เจ๊แกบอกวันนี้เจ๊กินซีหูจนอิ่มท้องจะแตกแล้ว
เดินเล่นไปมาเริ่มเหนื่อย ฝนก็ยังตกไม่หยุดจนผมเริ่มชื้น
โบกแท็กซี่กลับที่พักเถอะ พรุ่งนี้ต้องออกเดินทางแต่เช้า
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
