🙂เรื่อง..สีดาโรม🙂
“ช่างเป็นบ้านที่น่าอยู่จัง”
เสียงเอ่ยเพียงแผ่วเบาของเจ้าของดวงตาสุกสกาวซึ่งกำลังเบิกโพลงอย่างตื่นร่า วาดสำรวจไปทั่วบริเวณตัวอาคารไม้สีทองสไตล์คันทรีหลังงาม ที่รายล้อมไปด้วยไม้ยืนต้นและไม้ดอกนานาพรรณแลดูร่มรื่นด้วยอาการชื่นชม อารมณ์แช่มชื่น
ยิ้มหวานแย้มออกเพียงเล็กน้อยก่อนที่ปลายสายตาจะทอดมองไปยังบานประตูทางเข้าสู่ตัวบ้าน มือบางค่อยๆ หมุนแง้มประตูไม้ฉลุลายดอกไอริสสัญลักษณ์ของแสงสว่างและพลังแห่งปัญญาเข้าไปอย่างแผ่วเบา
ดวงตาสีช็อกโกแลตไหม้สังเกตเห็นบานประตูด้านในถูกบุรองรับเอาไว้ด้วยโครงสร้างเหล็กอีกชั้นหนึ่ง สาวน้อยแปลกใจเล็กน้อยที่มันไม่ได้ถูกล็อก หรือนั่นอาจเป็นเพราะท่านทราบถึงการมาของเธอแล้วก็เป็นได้ ถ้าไม่ ก็คงเพราะการเผลอไผลของเจ้าของบ้านเองนั่นล่ะ ที่หลงลืมเปิดมันทิ้งเอาไว้
“ไม่กลัวโจรเข้าบ้านหรือยังไงกันนะ”
สาวเจ้าสงสัยย่นหัวคิ้วน้อย ๆ ก่อนค่อย ๆ ผลักบานประตูเข้าไป ก่อนก้าวเข้าไปด้วยฝีเท้าราวแมวย่อง เบาเท่าที่จะทำได้ด้วยเกรงใจว่าการมาของตนจะเป็นการรบกวนสมาชิกเพียงคนเดียวของบ้านหลังนี้เข้า
ท่านเป็นคนเก็บตัวชอบความสงบ ไม่บ่อยนักที่จะแวะมาพักผ่อนที่นั่น นั่นคือข้อมูลที่เธอได้รับจากผู้เป็นมารดา เพียงเท่านั้นจริง ๆ ที่นางซอลย่ามารดาของเธอเอ่ยถึงประมุขของบ้านหลังนี้ ทั้งที่แม่เองก็ไม่เคยเห็นหน้าค่าตาของเขาหรอก นั่นก็ฟังมาจากพ่อบ้านคนเก่าที่ส่งผ่านงานมาให้อีกต่อหนึ่งก็เท่านั้น
ทันทีที่หญิงสาวเยื้องย่างปลายเท้าเข้าสู่ตัวบ้าน สัมผัสรู้สึกอบอุ่นพลันก็ปรากฏขึ้นภายในใจเธออย่างแปลกประหลาด แพรขนตาถูกเบิกกว้าง ดวงตากลมก็วาดสำรวจไปรอบทิศทางด้วยอาการสนใจในรายละเอียดของรูปแบบการตกแต่งภายใน ที่สามารถโมดิฟายไลฟ์สไตล์คันทรีกับลอฟท์เข้าด้วยกันได้อย่างลงตัวไร้ที่ติเหลือเกินนั่น
น้อยครั้งหรือแทบไม่มีโอกาสที่เธอจะได้สัมผัสกับประสบการณ์การออกแบบที่น่าทึ่งอย่างที่เป็นอยู่ต่อหน้า จวบจนเสียงเพลงในทำนองคลาสสิกดังแว่วมา ยิ่งเพิ่มดีกรีความอบอุ่นให้บ้านหลังนี้น่าอยู่ขึ้นอีกเป็นทวีคูณ
...ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ตาม
ไม่ว่าคุณจะทำอะไร
ฉันยังคงอยู่ตรงนี้
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
ใจฉันยังคงเป็นของคุณ
I will wait for you…
ริมฝีปากรูปกระจับเผลอฮัมเพลงคลอตามเบา ๆ เพลงยุค 80 ซินะ เจ้านายคงเป็นหนุ่มในยุคนั้นกระมัง หญิงสาวกำลังจินตนาการถึงชายรูปร่างท้วมผิวขาวผู้ซึ่งอาจจะไว้หนวดเคราดุยาวรุงรังและน่าเกรงขามไปด้วยริ้วรอยแห่งประสบการณ์ในวัย 50 กว่าๆ
ชอบความสงบอย่างนั้นหรือ ไม่อยากเชื่อคำบอกกล่าวของมารดาเลยนาทีนี้ ก็เสียงเพลงนั้นดังออกลั่นบ้านเสียขนาดนั้น
มัวแต่เผลอไผลไปกับบรรยากาศและวิจารณ์เจ้านายจนลืมไปว่าตนมาทำหน้าที่ Cleaning lady แทนมารดา คิดได้ดังนั้นก็เม้มปากถอนหายใจ แล้วก็ลุกลี้ลุกลนเร่งรีบทำหน้าที่ นั่นคือการทำความสะอาดตามมุมต่าง ๆ ของบ้านหลังนี้ ตามแบบฉบับที่ตนเคยเรียนรู้จนคุ้นชิน
เมื่อครั้งยังเยาว์บ่อยครั้งที่เธอต้องตามมารดาออกไปทำงานนอกบ้าน ด้วยข้อจำกัดที่ว่าบิดาเองก็ต้องออกไปทำงานนอกบ้านด้วยเช่นเดียวกัน สถานะทางบ้านที่ไม่สู้ดีนักพ่อกับแม่จึงไม่สามารถจ้าง Nanny ได้แม้เพียงซักรายเพื่อมาดูแลเด็กน้อยอย่างเธอที่บ้าน
แต่ก็นั่นล่ะชีวิต
อย่างน้อยวันนี้เธอก็ได้มีวิชาหาเลี้ยงชีพเพิ่มขึ้นไปโดยปริยาย และไม่สนหรอกว่าใครจะมองว่ามันเป็นอาชีพที่ต่ำต้อยด้อยค่า เพราะมันเป็นอาชีพสุจริตที่แม่ของเธอส่งเสียเธอเรียนจนจบชั้นปริญญามาก็เพราะด้วยอาชีพนี้
“นั่นใคร!”
เสียงทุ้มดังลอยมาจากชั้นบน ปลุกร่างบางที่กำลังก้ม ๆ เงย ๆ คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยตามประสาให้สะดุ้งผวา และดูเหมือนเสียงเพลงจากเครื่องเล่นก็แผ่วเสียงลงชั่วขณะ เสมือนผู้คอยกำกับมันกำลังรอฟังคำตอบจากคนเบื้องล่างอยู่อย่างนั้น
ไม่รอให้คนรอต้องย้ำถาม หญิงสาวจึงรีบโพลงออกไปเสียงดังไม่แพ้เสียงทุ้มที่ส่งลงมาก่อนหน้า
“ดิฉัน สิตา มาทำความสะอาดบ้านค่ะ”
“อะไรนะ!?”
“ฉันชื่อสิตา เป็นคนทำความสะอาดบ้านค่ะ”
ทำไมเขาไม่โผล่หน้าออกมาหรือไม่ก็น่าจะปรากฏตัวซักนิด ตะโกนคุยกันแบบนี้จะรู้เรื่องหรือไงกัน เธอบ่นในใจทั้งยังแหงนหน้ามองไปยังทิศทางต้นตอของเสียงที่ลอยมา
“อ้อ! สีดา ฉันขอกาแฟ 1 ถ้วย”
“ห๋า !”
“ช่วยเอาขึ้นมาให้ที ฉันกำลังยุ่ง”
เสียงนั้นลอยสั่งมาอีกครั้ง ดั่งเสียงสวรรค์หรือไร น้ำเสียงราวกับเป็นเจ้าชีวิตของเธอก็ไม่ปาน แถมตอนนี้ยังเสกให้เธอกลายเป็นลูกของพระแม่ธรณีมเหสีของพระรามอีกต่างหาก เชื่อเลยว่านอกจากจะสูงวัยแล้วเขายังจะต้องมีอาการหูตึงร่วมด้วยเป็นแน่แท้ และนั่นคงเป็นผลมาจากการเป็นคนเก็บตัวอย่างแน่ ๆ เธอคิดว่าตัวเองคาดเดาไม่ผิดหรอก
สาวน้อยเบ้ปากลงล่าง ก่อนจะเดินคอตกเข้าครัวทำตามคำสั่งด้วยอารมณ์ขัดใจ ให้ตาย เธอไม่ชอบชื่อนั้นเลย ก็เธอเป็นแค่หญิงสาวธรรมดาๆ คนหนึ่ง ไม่อาจเทียบได้ดั่งนางในวรรณคดีผู้สูงศักดิ์ ที่สำคัญ
สิตา เป็นชื่อที่พ่อกับแม่เป็นผู้ตั้งให้เธอภูมิใจในชื่อนั้นมากกว่า แต่ที่ทำได้ในตอนนี้ คือการกระพริบตาถี่ ๆ เดินคอตกไปทำหน้าที่ก่อนที่เจ้านายบนหอคอยของเธอจะเดือดดาลพาลเอา
อุ่นไอกรุ่นกลิ่นกาแฟหอมโชย เมื่อยามสีดาวางถ้วยสีมุกละมุนไว้บนถาดเสิร์ฟ ไอร้อนเหนือมวลฟองน้ำสีทองก่อเกลียวลอยฟุ้งสู่อากาศด้านบน ยิ่งเพิ่มความอบอุ่นให้บ้านหลังนี้แลดูอุ่นขึ้นด้วยอุ่นไอเบาบาง
แสงแดดรำไรส่องผ่านบานกระจกใสเข้ามาปะทะกายแกร่งของร่างอันสมบูรณ์แบบของบุรุษเพศที่ยากจะหาใครเปรียบ เส้นแนวกล้ามเนื้ออกกระชับแน่นหนาโดดเด่น เส้นเรียวขนสีน้ำตาลเข้มขึ้นกระจายประดับเป็นทางผ่านแผ่นอกกว้างเรื้อยลงตามแนวกลางของซิกแพคที่เรียงตัวสวยแลดูแข็งแกร่ง กระทั่งมิดเข้าไปในขอบกางเกงนอนสีดำที่เจ้าของร่างกำยำสวมใส่ติดตัวไว้เพียงชิ้นเดียว กระนั้นร่างที่ยืนยันมือกอดอกทอดสายตาแน่วนิ่งออกสู่ภายนอกของตัวอาคารยังดูน่ามองไร้ซึ่งข้อกังขา
โรมันยืนหันหน้าท้าทายตะวันยามอ่อนแสงของวันใหม่ ยืนอยู่ในจุดที่สามารถมองลงไปเห็นร่างบางแปลกตาของใครคนหนึ่งเมื่อครู่
เขารับรู้การมาของเธอแล้วผ่านการรายงานของพ่อบ้านอังเดร ดังนั้นเมื่อเธอปรากฏตัวอยู่หน้าบ้านชายหนุ่มจึงไม่นึกแปลกใจนัก เพียงแต่จงใจทักทายสหายใหม่ด้วยภาษาประสากวนกวน แต่ก็อดแปลกใจไม่ได้ว่าผู้หญิงตัวเล็กบอบบางออกอย่างนั้นจะสามารถดูแลบ้านทั้งหลังนี้ได้อย่างไรกัน
ร่างบางในชุดเสื้อกันหนาวคอเต่าสีขาว กางเกงขายาวสีดำสมส่วน กำลังก้าวพาถาดถ้วยกาแฟอุ่นจัดย่างกรายขึ้นสู่ชั้นบนของตัวบ้านด้วยความระมัดระวัง สายตาก็สอดส่ายมองหาเจ้านายตัวดีของเธออยู่ร่ำร่ำ
เสียงของเขาน่าจะดังมาจากทางทิศนั้น
ไม่รอช้าปลายเท้าเล็กก็ก้าวพาร่างของตนมุ่งหน้าไปยังจุดหมายที่มั่นใจว่ามีเขาอยู่
เบื้องหน้าของเธอคือห้องขนาดกว้างสีเทาหม่น โชคดีที่ประตูของมันถูกเปิดเอาไว้ เธอจึงแค่ประคองถาดแก้วแล้วก็ก้าวเดินผ่านเข้าไป
แล้วตอนนี้ เธอก็กำลังยืนหราอยู่กลางห้องที่เต็มไปด้วยภาพวาดขนาดที่แตกต่าง อุปกรณ์สำหรับการวาดภาพถูกวางเกลื่อนภายในนั้น เบื้องหน้าของเธอมีลายเส้นสีน้ำแต้มแต่งอยู่บนผืนผ้าสีขาว มันถูกวางไว้บนขาตั้งสำหรับเขียนภาพ ใช่ภาพนั้นยังไม่สมบูรณ์ดี แม้เธอจะคุ้นชินกับงานศิลปะอยู่บ้างแต่เธอยังไม่สามารถคาดเดาได้ว่าภาพนั้นจะสื่อความหมายว่าอย่างไร
ห่างออกไปราวหนึ่งเมตรทางด้านขวาของเธอ นั่นคือภาพวาดที่มองยังไงมันก็คือการเปลือยเปล่าสรีระอรชรบนเตียงสีขาวลู่เล่นอยู่กับแสงโคมสีนวลของอิสตรีนางหนึ่ง สวยงาม อ่อนช้อยอย่างเป็นธรรมชาติ และสมบูรณ์ด้วยอากัปกิริยาซึ่งกำลังเคลื่อนไหว
เธอห่อปากพลางยกคิ้ว ในหัวกำลังคิดว่านี่คงเป็นงานศิลป์ชิ้นโปรดสำหรับเจ้านายกระมัง แน่ล่ะมันไม่ใช่ภาพโป๊แต่มันคือดวงตาแห่งศิลป์เท่านั้นที่จะสามารถมองเห็นความหมายอันลึกซึ้งของมันได้ ถึงกระนั้นเธอเองก็มองความหมายของภาพนั้นได้ไม่ชัดนัก
“อ่าม อะ แฮ่ม !”
เสียงกระแอมไอดังขึ้นทางด้านหลังใกล้ ๆ เธอ มันใกล้เสียจนคนใจลอยที่มัวทึ่งจ้องภาพวาดตกใจประหม่ากะทันหัน
😊
😊ทดลองบล็อกค่ะ..ใครชอบแนวนิยายฝากติดตามเรื่องด้วยนะคะ😉😊🙏
- 6
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
